Тураўскі слоўнік (1982). Том 2. Д-К. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

 ◀  / 273  ▶ 
p a. Даць праборку, наганяй. Далі зыра, то зарэ не б'ецца. Хачэнь. П о д д а дь з ы p ы. Паддаць імпэту. Бубон поддав зыры ў танцах. Сямігосцічы. ЗЬГРКІ7 прым. Гарачы, яркі, пякучы. Лоза зыркая, вона зырко горыць. Цераблічы. От зыркіе дрова — бач, ека груба гарача. Пагост. Косовіца — да саме гэто ўрэм'е зыркое. Дварэц. Такая зырка зіма! Хільчыцы. Рэзкі. Зыркі квас. Алыпаны. ЗЫ 'РКО прысл. Горача. Не прышоў, то мне ні холодно ні зырко. Аздамічы. Як не зырко ў печі, то хлеб добрэ не пропечэцца. Пагост. Нешчо мне не добрэ, зырко, наверно, заболею. Луткі. ЗЫ РКОВА'ТО прысл. Крыху горача. Трошкі було зырковато ў пёчы. Хачэнь. ЗЫ 'РКОСЦЬ ж. Гарачыня. Верба ніякое зыркосці не мае. Сямігосцічы. ЗЬГРКОЦЕНЬ м. Хват, зух. Аздамічы. ЗЬГРНУЦЬ зак. Жарнуць, сцёбнуць. Зырні пугою, коб скруціўса! Аздамічы. Як зырну кошку, так вона тры дні не йдзе. Запясочча. ЗЫ 'РОК м. Зух, хват. Аздамічы. ЗЫ 'РОСЦЬ ж. Гарачыня. Дым пошоў у верх, а зыросцъ у бокь ідзе. Луткі. ЗЬГРЫ ЦЬ незак. 1. Выглядваць. Под'едзе i зырыцъ, ці вона е. Хачэнь. 2. Сцёбаць. Ек стаў зырыцъ того вола гарапніком, то однэ пісягі. Луткі. ЗЫ 'СПОДУ прысл. Спадыспаду. Зысподу мокро i~ вверху лъе. Цераблічы. ЗЫ 'ХОД м. Усход. 3 выхода вёцёр — бедовы будзе год. Сямігосцічы. ЗЫ Ц выкл. Цыц. Зыц, говорыш много! Хотамель. ЗЫ ЦЬ незак. Палыхаць. Горыць село, от зые огонь! Цераблічы. ЗЬГЧКІ мн. А З ы ч к і пу с к а ц ь. Злавацца. Старажоўцы. ЗЬГЧЫ ЦЬ незак. Зычыць. Не зычу ворогу такой жыткі! Хачэнь. Поганы чоловек не зычыць добра шкожу. Буразі. ЗЭ'ДЛІК м. Зэдлік. Возьмі зэдліка под ногі! Запясочча. ЗКУЗЯ ж. Холад (у размове з дзецьмі). Не йдзі босенькі, бо на дворыку зюзя. B. Малешава. ЗЯБ м. Холад. Я прышла з фермы да мене зяб узяў. Старажоўцы
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

бецца, подедзе, ўрэме
3 👁
 ◀  / 273  ▶