З а с е м ' д з ен.не оббидзеш. Пра вялікае. Луткі. Ч у ць на дзень. На досвітку. У стане чу ць на дзень. Цераблічы. Н а д н ё х. Пра хуткае наступление родаў. Луткі. Д з е нь до бр ы. Прывітанне. Дзень добры не дала — собе здороўя не ўзела (прымаўка). Тураў. Дзе робяць трупу, як небожчык, то не говораць дзень добры, а моўчкі проходзяць. Луткі. Н а дзе ньд о б ры і г р а ц ь. Іграць на вяселлі любімы танец адной асобы (за што трэба было музыканту плаціць). Я тобе на дзеньдобры заграю, сваце, Верасніца. ДЗЕРБІНА' ж. Узараная цаліна. Цалік пооруць — гэто дзербіна. Цераблічы. ДЗЕРЖА'К м. Дзяржанне. Дзержак до лопаты зробі мне, тато. Луткі. У вілках дзержак поломаўся, i нечым горшка достаць. Цераблічы. Трэ поскобліць шклом дзержака ў вілах. В. Малешава. ДЗЕРЖА'ЛНО н. Тое ж. Гораць долоні от дзержална, як попокідаеш гною. Луткі. Дзержално метроў шэсць доўжыны ў тых вілках, шчо сено подаюць на стог. Цераблічы. ДЗЕРЖА'НЬЕ н. Тое ж. Кароцічы. ДЗЕРЖА'УКА ж. Бляшка, якая прыбіваецца да лат, калі крыюць хату бляхай (яна трымае бляху). Запясочча. ДЗЕРЖА'ЦЦА незак. Трымацца. Просто той рэкі граніца дзёржыцца. В. Малешава. Болотня рыба дзёржыцца, а рэчной рыбы зробілосо рэдко. Там жа. За срыву дзержыса, а то злеціш. Пагост. ДЗЕРЖА'ЦЬ незак. Трымаць. Валны ў нос б'юць, трэба напроціў валноў дзержаць. Дварэц. Корову ле гною дзёржымо. Запясочча. Воны свой езык дзержалі-, поміж собой пО-своёму говорылі. Цераблічы. ДЗЕ'РКАЛО н. Люстэрка. Тут крыніца i зімою не замерзав,, чыста,вода такая, як дзеркало. Луткі. ДЗЕРКА'Ч м. 1. Птушка дзяркач. Дзеркач дзерэ, як косу менціць: жах-жах! Мачуль. Дзеркач жыве ў траве, а дзе вон зімуе — дох его ведав. Запясочча. Дзеркач дзерэ, той коса берэ, а як перэстаў драць, то перэстала й коса браць (прыказка). Кароцічы. 2. Сцёрты голы венік. Венік спаханы, то дзеркач, дзеркачэм подлогу шаруем. Запясочча. Перэступі дзеркача, бо слепота нападзе. Хачэнь. 3 перан. Сцябло без лісця. Так жукі з'елі картоплі, одно дзеркачэ. Аздамічы