Тураўскі слоўнік (1982). Том 2. Д-К. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ЗАПЕКДІ'СА зак. Запячыся. Хлеб запёкса хороша, бо ў печы було зырко. M. Малешава. Загарэць. Мое дзеці чорные, так запекліса на сонцы! Луткі. ЗАПЕ'НЬГАЦЬ зак. Абыякава загарадзіць штыкетнік ці частакол. Як вон загородзіў? Абы Запеньгаць. Нехлем'яжа горожаі Праўда? Тураў. ЗАПЕ'РКА ж. Бярвенца ці дошка ў застаронку. Ток одгороджоны од засторонка заперкамі. Аздамічы. ЗАПЕ'РЦІ зак. перан. Закласці. От заперло, шо есці не можно, не хочэцца. В. Малешава. ЗАПЕ'РЫНА ж. 1. Бярвенца ці дошка ў застаронку. У гумне за запёрыной закопаў дзед золото. В. Малешава. 2. Закладка між сохамі ў курэні. Запясочча. ЗАПЕРЭ'ДЗІЦЬ зак. Апярэдзіць. Шоб заперэдзіць грыбоў набраць, то трэба рано забегці. M. Малешава. ЗАПЕ'СЛІВУ прым. Зайздросны. Рукі доўгіе, a очы запеслівз (прымаўка). Сямігосцічы. ЗАПЕСО'ЧНІК м. Верхние бервяно ў хаце. Аздамічы. ЗА'ПЕТОК м. Запятак. Запеткі робяць у лапцях. .Любавічы. ЗАПЕТРЭНЕ'ЦЬ зак. ~ Завіснуць пры спадзе вады (пра лёд). Альпень. ЗАПЕТРЭ'ЦЬ зак. Toe ж. Зап'етрэло, то ўюн ужэ не полезе. Лёд обвальваецца крэпко, бо вон не мае тое мо.цы, як зап'етрэў. Запясочча. ЗАПЕ'ЦЬ зак. Запець. Да ек запое вон, то слухае ўсе село. M. Малешава. Молоды пеўнік запое — шчэ попоў паробок выспіцца (прымаўка). Мачуль. ЗАПЕ'ЧОК м. Запечак. У запечку спалі, у запечку сухо. Бярэжцы. Доброму чоловечку добра i ў запечку (прыказка). Хачэнь.. ЗАШ НА'ЦЬ незак. Занавешваць. Запінай дзверы, нема ек седзець, комары лезуць. Хачэнь. Кблісь молодым запіналі пологі. Запясочча. ЗА'Ш 'НКА ж. 1. Фартух. Оля, а дзе моя запінка? Пойду вубіраць гуркі. Сямігосцічы. 2. Фіранка. Запні ■ окно запінкамі, шчоб не відно було. Цераблічы. ЗАПГРОК м. Адгароджанае месца ў гумне для мякіны. Аздамічы. ЗАПІХА'ЙЛО н. Той, хто закрывав сабой. Міхай-ло — усім с'ятдм запіхайло (прымаўка). Верасніца. ЗАІІІ'ЦЬ зак. Л З а п і ц ь дз е ў ч ы н у. Зрабіць