АБУ' 1 злучн. Абы, як толькі. Навек абу ему пасці корову, то дошч. Цераблічы. Абу чуць — вона ўжэ учадзела. Луткі. Хоць за вола, абу дома не була (прымаўка). Хачэнь. Абу стоіць, то нехай стоіць. М. Малешава. Абу ростане, то вона е, та лотаць. В. Малешава. Абы прыдуць, то принесу шчо-небудзь. Верасніца. Абы седзець, то пошла б зелья нарвала свіньё. Пагост. Плата у ката, абы душа не голодна (прыказка). Мачуль. Плане, абы плакаць. Запясочча. У лесі воды не трапіш напіцца, абы ў рэцэ. Аздамічы. 2 часц. Толькі каб. Абу ходзіць на пристань! Раз не прыехаў, то ўжэ не прыедзе. Пагост. Нашчо ты мне ложкі золотые купіла? Абу гроши траціць? Дзеўко, дзеўко! Там жа. АБУ-ДЗЕ' прысл. Абы-дзе. А еке тэ молоко будзе? Корову пасцяцца абу-дзе! Верасніца. АБУ'-ЕКЕ прим. Дрэнны, нікуды не варты. Вужовікі — гэто абу-екіе грибу. Хачэнь. Вон не людзкі, абыекі. В. Малешава. Вон, немец, дзеткі, буў вельмі абыекі народ. Буразі. АБУ'-КУДЬГ прысл. Абы-куды. Е целушкі абу-куды ходзяць — i ў город, i ў посеў, куды хочэш. Верасніца. АБУ'ЛЕ-ДЗЕ7 прысл. Абы-дзе. Цераблічы. АБУЛЕ-ЕКІ' прым. Дрэнны, нікуды не варты. Абыле-екого сена, да хватае для одноё коровы. Цераблічы. АБУ'ЛЕ-КУДЬГ прысл. Абы-куды. Цераблічы. АБУЛЕ-ХТО' займ. Абы-хто. Цераблічы. АБУ'ЛЕ-ШЧСУ займ. Абы-што. Цераблічы. АБУ'-ХТО займ. Абы-хто, усякі. Это ж не абу-хто, это ж чоловек! Запясочча. До ее абу-хто ходзіць, вона ж без сорома. Верасніца. АБУ'-ШЧО займ. Дрэнь. У ее корова така абу-шчо, ані молока не дае. Верасніца. Абу-щчо у мене свінча. Есці не хочэ, худэ. Пагост. Ох, божэ мой, шоб з мого дзіцяці i воно тэ абы-шчо здзевалосо! Мачуль. Это ж отрава, это ж абы-шчо! (пра гарэлку). В. Малешава. АБУ-Я'К прысл. Абы-як. От абу-як покосіў. Верасніца. АБЫ'Р выкл. Вокліч, якім адганяюць авечак. Абыр на пашу, дурные! Альшаны. АВО'Й выкл. Авой. Авой, землякі прышлі ко мне! Кароцічы. АВУ'ЛЬ, АВУ'ЛЯ выкл. Воклічы, якімі адганяюць качак, качанят. Авуля на воду, годзе квакалi тут! Сямігосцічы
Дадатковыя словы
авуль, лбтаць
19 👁