Тураўскі слоўнік (1982). Том 1. А-Г. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

 ◀  / 257  ▶ 
буць усяка: плот з хворосту, штакет з дошчок, частокол с колья. Тураў. ГОРОПА'ШНІК м. Шчыры працаўнік. От горопашнік, воно не згуляе, готоў розорвацца за роботою! M. Maлешава. ГОРОПА'ШНЫ прым. Шчыры ў црацы. Вон у нас горопашны, шо ŭ мінуточку не згуляе/ M. Малешава. ГОРОПА'ШЧЫ прым. Toe ж. Горопашчы вон чоловек, горуе i горуе ў поли ЛуткІ. ГОРОПУ'ЗА м. i ж. Брухач. А дзе колос e, то, як горопуза, такі тоўсты. Запясочча. ГО'РОСЦЬ ж. Горыч, гаркота. Горосць не вушла c копусты. Запясочча. I як мороз, орабіна не солодка, усеодно есць горосць, Дварэц. ГОРО'УЛЯ ж. Цяжкая праца. Гэта гороўля боком еулазіць, бес поры старэе чоловек. М. Малешава. ГОРО'Х м. Гарох. Орох дзе е, то веселец вызбірае. Рубель. Жыве, як горох пры дорозі — хто йдзе, то i екубе (прыказка). Сямурадцы. ГОРОХВЯ'НЫ прым. Гарохавы. Мекіну несе горохвяну! (пра пустую гаворку). Запясочча. ГОРОХОВА'ТЫ прым. Кучаравы. Мой бацько гороховаты. Сямігосцічы. ГОРО'ШОК м. Гарошак. То горошок, а это позадзъе. М. Малешава. Орошок росце по жыту, чорнэ таке. Хотамель. ГОРО'Ю прысл. Буйна i высока. Коб вы бачылі, у Марыны ў городзі ўсе горою поросло. Дварэц. 3 коптурам. Набраў шаньку ягод горою. Аздамічы. ГОРПА', ГОРОПА' ж. Свірэпа. Горла сцелецца, а свіропа жоўтая. У свіропе нішчо не сцечэ, а ў горпе можэ сцекці росліна. Луткі. Горопа. Чэрнічы. ГОРУ'ХА ж. ГІрацаўніца. Бабы наросказваюць вам; гэтые горухі! Верасніца. ГОРУЛПЧЫ прым. Працавіты. Самэ пчолы горушчые, то слепетні. Цераблічы. Горушчы горуе-горуе, да на голом ночуе (прымаўка). Луткі. ГОРЧА'К м. 1. Драсён. Горчаку кругом хватае, горка трава, як чортI Запясочча. Косы од горчаку добрэ ростуць. Луткі. 2. Конь цёмна-сівай масці. Горчак — ciву, сіву конь, аж старосць нагоняе. Запясочча. ГОРШ прысл. Горш. Вона з пшэнішного зробіць горш яшного. Дварэц
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

гороуля, горохвяны, горуха, згуляеі
6 👁
 ◀  / 257  ▶