Тураўскі слоўнік (1982). Том 1. А-Г. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

паўналуння. Г н і л э yp эм 'е, г н і л а по р а. Першыя дні пасля паўналуння (у гэтую пару раней не сеялі, не будавалі, не салілі сала, гародніну, лічылі, што ўсё згніе). Дварэц. ГНІЛЬЕ' н. Гніллё, Прышоў Ілья, наробіў гнілья (прыкмета). Хачэнь. ГНІЛЯ'К м. 1. Гнілушка (гнілая палка, пень, яблык i інш.). A тэ яблука, шчо гнілякі, свінні оддаю. Пагост. 2. Перамерзлая на полі бульба. My побралі i попоелі гнілекоў у войну! Хачэнь. ГНІЛЯЧ'Е н. зб. Гнілякі. Гніляч'я прывезлі на дрова. M. Малешава. ГНІСЦІ' незак. Гнісді. Дзерэво стало гнісці. Мачуль. Гніе ўсе ў полі, шо доджэ. Пагост. Пераварвадца. Гніе, бу ў вутву. Верасніца. ГНОГЦЬ незак. Ператварадь у гной. Заўсёгды гэты месяц, шчо пройшоў (ліпень), навек гндіць yce, перэедае людзей. Хачэнь. ГНОЙ м. 1. Гной, угнаенне. Людзі гной на поле вувозяць. Пагост. Бабо, кінь гной, кажу, а тая усей гной похватала, дзе е следкі коровечые. Хачэнь. 2. Гной у балячцы. Загнало очи гноем. Луткі. ГНОЯ'НКА ж. Гнайнік, гнойная балячка. Гноянкі посхопваюцца на ногах. Цераблічы. ГНУ'ЦЦА незак. Згінацца. Голіны гнуцца от яблук. Дварэц. Гні тогды, ек гнецца, а не тогдрі, ек одубее (нрымаўка аб выхаванні дзіцяці змалку). Мачуль. Д Н е г-н уд да, не в е р н у ц ц а. Не дбаць, не клапаціцца. Вон не гнуўса І не вернуўса, нічого ему не трэда було. Дварэц. ГИУЦЬ незак. Гнуць, згінаць. Возьмі ек хоч ёгд гні, не поломіцца. М. Малешава. Д Г н у ц ь. гн ў ш к у. Бегаць па першым лёдзе, калі ён яшчэ ўгінаецца. Ходзем, Лаўле, гнушку гнуць на озеро. М. Малешава. Г н у дь у сук, Гарбець ад старасці. Буў роўны, да ужэ у сук гне! Бярэжцы. ГНЬГПЕЛЬ м. Малы ростам мужчына. Екі ў ее там чоловек? От, гныпель нейкі! Тураў. ГНЮС м. Брыда, няўклюда. Гнюс, ек нестройны да опушчэны. Аздамічы. ГНЮСА' ж. Тое ж. Аздамічы. ГНЮСГЦЬ незак. Псавадь, гнаіць. Свінья прыдзе да тута гнюсіць. Сямігосцічы. Не гнюсі, хай бацько зьме. М. Малешава