Тураўскі слоўнік (1982). Том 1. А-Г. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

трэ горнуць у свбицы. Хотамель. Памыць. I тое дзіця трэба вубеліць тры раза i тры раза змазаць. Кароцічы. ВУБЕ'ЛЬВАЦЬ незак. Выбельваць. Вібельваюць полотно i качаюць у дзве сталочкі. Хотамель. ВУБІВА'ЦЬ незак. Выбіваць, выціскаць. 3 землі воду вубівае. Цераблічы. Фармаваць. Убівалі хлеб на руках, мочылі i клалі на лопату да ў печ. Чэрнічы. ВУБІЗДЫ'КВАЦЦА незак. Выкоўзвацца, выслізгвадца (раптоўна). Ужэ стары, ніяк не ўбыздыкваецца сітнік. Луткі. Ідом рваць сітнік, ек поцягнеш, то вубіздыкваецца. B. Малешава. ВУБІЗДЫ'КНУЦЦА, ВУ'БЗДЫКНУЦЦА зак. Выслізнуцца, выскачыць (раптоўна). Вероўка вубздыкнулас з рук. Хільчыцы. Поймаў кожушка, а вон вубіздыкнуўса з рук. В. Малешава. ВУБІРА'ЦЬ незак. 1. Выбіраць. Вубіраць цыбулю трэбо после Ільі, а то вона немощна будзе, нема хвосцікоў, чым віць на венок. Дварэц. Счоччыка на родзінах вубіраюць, вон грошы шчытае, а бабі толькі за горшка заплацяць. Хачэнь. 2. Рабіць выемку (у бервяне). Сокерой вубіраеш, як чоўнок, драчку. Пагост. Выкопваць, разбіраць. Людзі вубіраюць на рэцэ перэмелье. В. Малешава. 3. Плесці. Пояса вубіраюць. Алыианы. ВУ'БІУ м. Л Н а в ў б і ў гу л я ц ь. Гуляць у мячыка, якім адна каманда «выбівае» з «поля» членаў другой каманды. Запясочча. ВУ'БЩЦА зак. 1. Выбіцца, зрабіцца няроўным. Вубіўса чэрэн, то трэбо вукладаць. Цераблічы. 2. Выбіцца, з цяжкасцю знайсці шлях. Аж у Озераны вубіліса. Бярэжцы. Л В ў б і ц ц а з о сну. Страціць сон. От вубіласа зо сну i ніяк не засну. Азяраны. ВУ'БЩЬ зак. 1. Выбіць, збіць. Палкай вуб'е з яблыні яблуко да есць. Хачэнь. Вывесці з гульні ўдарам мяча. Як вуб'юць того, шчо бег за чэрту, то ўжэ воны ідуць у поле. Хачэнь. 2. Пабіць. Нехто качок вубіў да вукраў. Хачэнь. 3. Трохі накасіць. Вукорчоваў лозу i думае: вуб'ю нешчо, хоць копа сена будзе. М. Малешава. 4. Страціць. Сілы нема, вубіў сілы. В. Малешава. А В ў б і ць на п о г о д у. Распагодзіцца. На погоду мо вуб'е, бо вечор здорову. Хачэнь. ВУ'БЛЕВОК м. Адрыгнутая шчупаком рыбіна. Кожушок кожушка ўхопіць да вукідае — то выблевок. Аздамічы. ВУ'БЛЁВАЦЬ зак. Выбляваць. Усе выблюе, i тэ, шо