Тураўскі слоўнік (1982). Том 1. А-Г. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ВОСЬ ж. Вось. У перэдней восё. Запясочча. На вось чэпляецца колесо. Верасніца. ВОСЬМА'ЧКА, ОСЬМА'ЧКА ж. 1. Палатно ў восем пасмаў. 3 осьмачкі шылі штаны. Верасніца. 2. Тып бёрда. Восьмачка — бердо у восем пасэм. Дварэц. ВОСЬМЕРНЯ' ж. Мера збожжа ў снапах (80 снапоў). Восьмерня снопоу. Цераблічы. ВОСЬМЁРКО ліч. Васьмёра. Да восьмёрко іх e, гусенят. Запясочча. ВОСЬМУ'ШКА ж. Асьміна, восьмая частка надзелу. Аздамічы. ВО'ТВІЛЬ прысл. Збоку. Кобыла мне вотвіль ек палъне по нозе! Любавічы. ВОТКНУ'ЦЬ, УВОТКНУ'ЦЬ зак. Уваткнуць, ycaдзіць. Палка, як вілкь, шоб доставала воткнуць у вороціло. Луткі. Воткнуць вочы. Там жа. Воткнуў жак у воду, ек побачыў, шчо рыба есць. В. Малешава. Носа ўсюды ўвоткнуць хочэ. Запясочча. ВО'ТМУЦЬ ж. Глыбокае месца ў рацэ. Ек посерэд рэкі круціць, то там вотмуць. Верасніца. У вотмуцях чысто ўся рыба. В. Малешава. А шоб вас у вотмуці нашлі! (праклён). Запясочча. ВО'ТРОСЦЬ ж. Адросткі. У хорошего куста дай хороша вотросць (прымаўка). Цераблічы. ВОУК м. 1. Воўк. Воўк у бэрлог под колодою да ў мох зашыўса. Пагост. Перэбег воўк дорогу, то добрэ (прыкмета). Хачэнь. Вдука ногі кормяць (прыказка). Верасніца. Як туман покоціцца, то йдзе воўк охоціцца (прыкмета). Аздамічы. Бежыць воўк, а за ім шэрхне (загадка). Чоўнок І полотно (адгадка). Луткі. Воўк подушыў нешчо, то хай ужэ есць до конца, му не бером. Хачэнь. Перэпіваю вдука, шчоб жытка була лоўка (з вясельных прыгаворак). В. Малешава. 2 перан. Нелюдзімы чалавек. Сямігосцічы. А В о ў к о в ё ч ы. Від ваўкоў. Воўк овечы такі кудлаты, чырвоны. Сямігосцічы. ВОУКОБОЯ'Н м. Ваўкаваты чалавек. Воўкобоян, людзей боіцца. Альпень. ВОУКОВА'ТЫ прым. Ваўкаваты, нелюдзімы. То вон навек буў воўковаты, людзей бояўса. Верасніца. Воўковаты, шчо i слова не скажэ. Сямігосцічы. ВОУКОЛА'К, ВОУКУЛА'К м. 1. Ваўкалак, пярэверцень. Воўколак робіцца з человека, перэкінецца церэз ножа i робіцца наподобіе воўка. Пагост. Воўколак, хто 10. З ак