Тураўскі слоўнік (1982). Том 1. А-Г. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ла восем такіх хороших дзёвочэк. Сямігосцічы. Кблісь водзілі дзёці, а цепер не водзяць (жарт). Верасніца. 2. Весці, дягнуць. Добры трэбо голосочэк, шоб пёсню водзіў. Верасніца. 3. Вышываць. Ручніки воджу ёй, водзікі ўшывию. Аздамічы. Наша баба любіць водзіць. Цераблічы. А В о д з і ць ко рог о д. Хадзіць, трымаючыся за рукі i спяваючы. Корогод на Юр'я водзяць. Бярэжцы. В о д з і ц ь пл о т ы. Ганяць плыты, займадца плытагонствам. Верасніда. Г о л о в а в о д з і ц ь. Пра галавакружэнне. У мене голова водзіць, усё рбуна, як п'яны. Хачэнь. ВОДЗІ'ШЧЭ н. Шматводдзе, вялікая паводка. Хотамель. ВОДЗЯТА ж. Бадзяга. E таке зелье, водзяга зовецца, коб нацёрса, то від горэў бы огнём. Сямурадцы. ВОДЗЯ'К м. Пухір. Не дзеры, пораздзіраеш, то будуць водзякі. B. Малешава. ВОДЗЯНГК м. Вадзяны млын. В. Малешава. ВОДЗЯНІ'ЦА ж. Вадзяная расліна з доўгімі лістамі, якія расцягваюцца па вадзе. Алыданы. ВОДЗЯ'НКА ж. Пухір. Не хвора короўка, гладкі товар, a ў некаторых лёгкіе ў водзянках. Дварэц. Не трэ дзерці, а то водзянкі посхопваюцца. Цераблічы. ВО'ДЛУГ прыназ. Паводле. Водлуг цебе я гэто зробіў? Луткі. ВОДНЯ' ж. Нараджэнне (дзядей), выводжванне (птушанят i інш.). Як ты тэе дзёці наводзіла столько? — Такая ім i водня була: одно попёродзе, другё за плечыма. Кароцічы. ВОДОПО'СЦЬЕ, ВОДОПОШЧ'Е н. Дзень посту перад хрышчэннем. Водопосцье перэд крэшчэньем, колі посцяць шчырым постом до вечэры. Луткі. На водопосцье вечэру вараць, а котора хочэ гадаць, то сама собе наварыць солёных з лушпайкамі картопляў, ні c кім не говорыць i ложыцца спаць, a ўночы прысніцца сон, шо хлопец воду подаё, за того пбидзе. Там жа. Водопошч'е. Запясочча. Згодна ca звычаем, у гэты дзень дазвалялася да вечара толькі ваду піць. Было таксама павер'е, што ў гэты дзень не трэба таксама коней паіць, каб не баяліся апою. ВОДОПРОЦЁК м. Вадзяная жыла. Под землёю процекала така цеч, водопроцёк у рэку. Луткі. ВОДОФОСЛІ мн. Водарасці. Рбпуха ў водзё, там дзе водорослі. Любавічы