Тураўскі слоўнік (1982). Том 1. А-Г. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

як два глаза, так i два віскі. Одзін віск. В. Малешава. Попускиу віскі. Алыианы. ВГСКАЦЬ незак. Падавадь голас, клікаць (пра свінню з парасятамі). Віскае до малых, шчэ nepei ў её. В. Малешава. ВГСКНУЦЬ зак. Віскнуць, крыкнуць прарэзлівым голасам. Нат ані віскнуло, анІ піскнуло/ Запясочча. Як еіскне, як крыше на тых могліцах! Луткі. BI'CKOT м. ВІск. Гэтокі шум у головё, гэтокі віскот! Аздамічы. BICO'K м. Скроня. Корова ўдырыла ёгд ў вісок, дбуго-дбуго лежаў, пока вуробіўса. Запясочча. ВІТА'ЦЬ незак. Вітаць. A маці одзёне кожух, ставяць дзежу, молоды ставіць ногу на вёко, a маці ёгб вітае мёдом тры раза. Луткі. ВГТКАЛО м. Кулік. Віткало, вон у водзе седзіць да ўсе фіт-фіт. Цераблічы. ВІТУ'ШКА ж. Матавіла. Вітушка — две ралцэ i дзірочкі. Хотамель. ВІХА'ЦЦА незак. Калыхацца, гайдацца. Зробілі' колу ханку да віхаюцца. Верасніца. ВІХА'ЦЬ незак. Калыхаць, гайдаць. Ногамі не віхайце/ Аздамічы. ВГХОФ м. 1. Віхор. Віхор подхваціць копу сена дай рострусіць по одной сеніне. Дварэц. Віхор pee, то чорт жэніцца. Бярэжцы. Віхор, шчо пул круціць, то мо той сотана, нечысты? Луткі. Віхор церэз рэку перэходзіць. Верасніца. Віхор песок круціць, пашню ўсю вудуло. B. Малешава. Вуворот поддзеты гэтым абу-чым, віхром, то му его не бралі. Хачэнь. 2. Неслух. Аздамічы. 3. Завіхрэнне валасоў на галаве. Віхор на голове. Аздамічы. Памянш. в i х p ы к, в i х 6 p ч ы к. Начало віхрэць, віхрыкі ходзяць. Верасніца. Віхрык у коровы ніжэй очей — на молоко бі лепше. Хотамель. Віхорчык на голове у дзіцяці мого е, а ў твого два e. М. Малешава. ВІХРОВА'ЦЬ незак. Насіцца, гарэзнічаць. От віхроваты, віхруе навек. Аздамічы. Віхрэ лецяць. А хто то eiхруе? Сотана! Цераблічы. ВІХРЬГЦЬ незак. Круціць (пра ведер). Начало eixрэць. От віхрыць, затоб вочы позапорушвало! Верасніца. Е прыкмёта: ек віхрыць, то i на дождж воно стане. Луткі. Коні ек бегуць, то за возом віхрыць, от ветру эта піль поднімиецца, В. Малешава