Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 973
 ◀  / 1324  ▶ 
пухоўнік 954 упудзіць п ухоўн ік, -іка, предл.-іку, зват.-Іча, м. —мастер, изготовляющий изделия из ПТИЧЬего пуха. Сьпісаньне брацтва віленскага. пуха, пухі, пусе, ж. 1. пустота в пятке яйца. Шсл. У яйцу вялікая пуха. Ст. 2. пятка яйца. Ксл.; Нел. 539. У гэт ы м яйцу пуха крэпкая! Шарыпіна Беш. (Ксл.). Уменыи. п уш к ь-ш кі-ш ц ы,—часть яйца противоположенная носу. НК: Игры, 45. П уш каю выбіў яйцо. Нел. Д р уга я пуш ка мацнейш ая за насок. Нел. 2. корма лодки. Ксл. Н е га н іпухо ю! Касачы Лёз. (Ксл.). 4. задняя часть танка, самолёта; корма, пухар-ря, предл.-py,, зват. п у ха р у; мн. ч. п уха р ы -р о ў-р о м -р ы -р а м і-р о х, м.—одуванчик Tarachatum officionale) Ксл. Н я дзьмі на пухар — разьляціцца. Мішкава Куз. (Ксл.). пухір-ipa, предлАру, зватАру; мн. ч.-рыр о ў-р о м -р ы -р а м і-р о х, м.—пузырёк(от мозоля и т.п.). пухкі-кая-кае, 1. пухлый, рыхлый. Шсл. ПуХКІ, смачны хлеб. Слопішча Шацк. (Шсл.). См. пухоны. 2. пушистый. Ксл. Во пухкія.. пухляк-лкд, предл.-яку, зват.-ЯЧа; мн. ч.які-коў-ком, мн. ч., предл.-КОХ, общ.— ИМеющий-щая налитое от нездоровья лицо. Нел. 539. Хлопчык пухляк; на яго няма надзеі. Нел. Яна пухлячка, усёхварэе. Нел. Уменыи. ПУХЛЯЧОК-ЧКЯ, мн. дат., предл.-ЧКОМ, мн. ч., предл.-ЧКОХ. Нел. пухлша-ны, дат., предл.-Не, ж.— ОПуХОЛЬ. Ар.; Шсл.; Ксл. П а целе пухліна пайш ла. Ст. Во, якая вялікая п ухл ін а ў яго! Селішча Гар. (Ксл.). пухно-на, ср.—хлеб С МЯКИНОЙ. Нел. 539. П ухно, ідзі за акно. Нел. пухнаты -т ая-т ае—пушистый. П ухнат ы я сьняж ы нкі лёт аю ць над зямлёй. Салавей(Бацьк., Но. 1-2/437-438). пухнач-ячя, п р е д л.- а ч ў, зват.-йчу; мн. ч.-ЧЫЧ О ў -Ч О М, мн. ч., п р е д л.-Ч О Х, м.— ПИТаЮЩИЙся непровеенным хлебом(бранн.), Нел. 539. П а к л о н і ш с я й пу х н а ч у, к а л і лу ч ы ц ц а. Нел. пуХНЫр-6//?Я, п р е д л.- ы р ў, зват.-ыру; мн. ч.р ы - р о ў - р о м, мн. ч., п р е д л.- p o x, м.— ТОЛСТОМОРДЫЙ. Шсл. К аб н а т о ў к гэ т а м у пу х н ы р у ў мо р д у, ды к в е д а ў бы. Ст. пухці и вывод.—см. под ПОХЦІ. пуд, пуду, предл. и зват.-дзе, м. 1. НК: Очерки, Но. 566—страх, испуг от которого убегают. Ар.; Ксл.; Шсл.; Ар.; Гсл. Зпудуня ведаў, ідзе дзецца. Гсл. Чорт зь вялікага пуду КІнуў Камень. Мікольск М.(Демид.: Веров, Но.1, 1896, 114). Хлопчык 3 пуду захварэў. Логавая Аз.(Ксл.). даць пуду—так испугать, чтобы испуганный убежал. Я к ра з калі пры цікуе ды дасьць пуду, ды к болей ніхт о не палезе ў садок ягоны. Ст. (Шсл. под цікаваць). Д а ў ям у добрага пуду. Ст. п уд И, пуда, предл. и зват.-дзе, м.— мера веса, равна 16 кл., пуд. пудка, нареч.— ПУГЛИВО. Гсл. п у цуб-кая-кае—п угливы й. Сядні надт а пудкі ш т ось авечачкі былі. С. Музыка, 42. п уд п івы -ва я-ва е—п у г а ю щ и й с я, т р у с, НК: Очерки, Но. 566. п угаю щ и й ся и о д н о в р ем ен н о убегаЮЩИЙ, Ар. пуГЛИВЫЙ. Шсл.; Ксл. П удлівы конь — прост а бяда зь ім! Ст. Н аша кабы ла дуж а пудлівая. Раманаўка Сян. (Ксл.). Ср. пуж лівы. пудзіла-ля, предл.-ле; мн. ч.-лы-лаў, ср. —пугало. Шсл.; Ксл. П удзіла ў яч м ен і завалілася. Іванск Чаш. (Ксл). На гародзе паст авіліпудзіла, к а б вераб'і канапельня грэблі. Ст. П удзіла гэт ы ўсунуўся ў хат у ды дзеці папалохаў. Ст. п у дзіць I-дж у-дзіш -дзе; повел.-дзь-дзьма, несоверш., перех. НК: Очерки, Но. 556.—пугать, принуждая этим к бегству(о животных, Ар.) П удзіць вераб'і зканапель. Ар.Н аш т о пудзіш авечкі? Ст. Н я пудзь коні! Упудзіш, панясуць. Нел. 588. Соверш. аДПуДЗІЦЬ —отогнать, пугая, отпугнуть. Шсл.; Нел. 378. Н ачлеж нікі ледзь адпудзілі ваўкі ад сябе. Ст. А дпудзь вароны, каб не клявалі зярнят. Нел. Прич. адпудж аны—отпутанный. Нел. 378. А дпудж анаяры ба ня борзда возьмецца на вуду. Нел. Соверш. запудзіць —Загнать, пугая. Ар.; Маркоўцы Вал. Ловаў зьвяры ны х нікат оры х нет, адно акалічны я сёла, гонячы зьвер да іх з прыгоды запудзяць. Даўгяла: Сьвіслацкая воласьць у 1560 г.(Наш Край, 1927 г., XII, стр. 30). Соверш. напудзіць—напугать(обращая в действо, С.), говор относительно птиц(животных вообще, С.) Нел. 316. Н апудзіць гусі, каб ня борзда пайш лі ў шкоду. Нел. Н апудзіў в е р а б 'і, вароны. Нел. К арш ун напудзіў куры. Тм. Соверш. п р ы п удзіц ь—припугнуть, обращая в бегство или понуждая быстро бежать. Прич. напудж аны — напуганный, о птицах и рыбах(и обратившийся в бегство, С.) Нел. 316. К уры н а п у д ж а н ы я к а р ш у н о м. Нел. З ьм ей зазлаваўся, ды як пры пудзе каня i дагнаў у ц е к а ч о ў. Погар(Афанасьев, II, 1914, 197). Соверш. \вспущзщь-дж у-дзш-дзе—пугая разогнать. Ар. В оўк распудзіў авечкі. Нел. іірич. распудж аны. Нел. 558. Распудж аныя куры НЯ борзда прынадзіш. Нел. Соверш. сп удзіць—пугая, согнать с места, Нел. 611. испугая, согнать с места, заставить убежать, улететь, — спугнуть, неожиданно, внезапно испугать. Гсл. Спудзіўшы ні воднага не забіла. Нел. Прич. спуджаны —согнанный пуганием. Нел. 611. Спудж ан ы я га л у б ы. Нел. Соверш. в ы п у д з іць — вспугнуть, выгнать откуда-л., заставить покинуть какое-л. место. Выпудзі верабЧ з городу. Нел. 92. Прич. выпуджаны —вспугнутый. Г усі, вы п уд ж а ны я зь ячм еню, бягуць двору. Нел. 92. упудзіць—распугать(сильно пугая, С.), обратить в бегство. Нел. 663. Воўк упудзіў коні. Нел
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

верабі, пўдзіла-ля, пўдка, пўхці, іірйч
1 👁
 ◀  / 1324  ▶