п р а х о н а 9 1 0 з а п р а д а ц ц а чырвоны тонь. ЗСД164. Развальнай хадою прайшоў пераз адкрыты прахон. зсд. 151.. Здавалася, што во-во на нешта наткнецца: на кусты, ці на пень, на дзерва якое. А натыкаліся сама туды, калі здавалася, што на перадзе чысты прахон. ЗСД 252. 2. доступ(ветру). Гсл. Прахону няма ветру. Нел. 532. 3. переведение духа. Прахону не даюць, усё цкнуцъ работаю. Нел. 532. прахона, парен. 1. не плотно, Гсл. ноздревато. 2. рыхло, не густо, жидковато. Гсл. Мясі хлеб прахона. Нел. 532. прахоны-няя-няе—ноздреватый, негустой(о хлебе), Растсл. рыхлый, не плотный. Шрог, хлеб прахоны, як пух. Нел. 532. прахтыкоўны, -ная-нае—практичный (практический, С.). Шсл. Ён прахтыкоўны: зробе табе акурат. Ст. прахтыка-Ы КІ-Ы ЦЦЫ, ж.—практика. Шел.; Горадна Стол.(Полесье 183). Ня ўсе людзі маюць прахтыку. Ст. Я ўжо зьнёў прахтыку, што ўвосень класьці гной на гарод лепей. Ст. Гэта невялікая прахтыка. Горадна( Полесье). прахвасыцць,—см. п од хвасьціць. прадонная-я£, в см. с у щ.—бездонная глубина. Прадонная яго вазъмИ Нел. 522. У прадонную пайшоў, праваліўся—долго замедлил. Нел. прадонны-няя-няе—бездонный. У прадоннае балота ўкінь i то выплыве. Лужасна Куз. (Ксл.). Прадонны вір. Нел. 522. Прадоннае месца. Тм. прадоньне-ня, п р е д л.-н ю; мн. ч.-ні-няў, ср. 1. (бездна, С.), пропасть, Гсл. опасное место в реке и озере по неизмеримой глубине. У гэтым прадоньню не адзін утапіўся. Нел. 522. Пяяла сны прадоньне сіняе. Крушына(3ьніч, 1953, Но. 24). Вочы ейныя — шырокія, цемныя, рашчыніліся чорным прадоньням i ў гэтым прадоньню застыг дзікі безнадзейны спалох. зсд 159. 2. п е р е н.—безвестность, пропасть. У прадоньне пайшоў. Нел. 522. Прапаў, як у прадоньню. i слыху няма. Нел. прадалгіты-тя.у, единст в, н. нет.—прОВОлочка, откладывание на будущее. Пусьціў на прадаляты тое, што надабе зрабіць уборзьдзе. Нел. 522. Ты мяне ўсё прадалятамі корміш—кормиш завтраками. Нел. прадаваць,(об.шст.) продаць, прадаюдаёш-даёць-даем-даіцё; повел.-давай-давайма, н е с о в е р ш., перех.—продавать. Ар. Соверш. прадлць-ам-асі-асьць-амо-асьцёадуць, прош. вр. прадаў-дала-дало; повел, прадай-дайма—продать. Прадаў асьміну аўсу. Ст. запрадаваць, -даю-даёш-даёць-даём -даіцё; повел.-давай-давайма, несоверш., перех. 1. отдавать недвижимое имущество за известную суму во временное владение. Ср. запрадаць. 2. предательски подводить под ответственность. Щ ня грэх табе запрадаваць, запрадаць свайго брата? Нел. 181. запрадаць, -дам-дасі-дасьць-дамо-дасьцё, соверш. к запрадаваць, 1. отдать недвижимое имущество за известную сумму во временное владение. Прадаў або запрадаў каму якое іменьне або землі, тагды тот, хто купіў або закупіў, акажаць лі на то лісты ўрадовыя, тагды тот, такое йменьне купленае вечнасьці, а закупленае да адданьня яму сумы пенязей дзяржаці маець. Стт. 71. 2. предательски подвести под ответственость. запр ад аны, п р и ч. к запрадаць 1, 2. Запраданая зямля. У даны, як запраданы. Нел. 181. ЗапрадаНЬНе-НЯ, предл.-НЮ, отгл. имя сущ. к запрадаць 1, 2. Запраданьне сенажаці. Запраданьне свайго брата. Нел. 181. запрадаваць(запрадаць) душ у—утрачивать(утратить) спасение души из-за выгод в земной жизни. Чарту запрадаеш, запрадаў сваю душу. Нел. 181. п&прлдавяцъ-даваю-даваеш-давае, не., перех. 1. продавать многим части чего-л. большого. 2. продавать некоторое время. Соверш. папрадавуць—продать многим части многого. Панове папрадавалі чвае землі. перапрадаваць, несоверш. к перапрадаць. перапрадац ь, с о в е р ш.— продать ранее купленное, перепродать. П рич. перапраданы— перепроданный. п р ад авац ц а, 1. н есо в ер ш. к прадацца, —продаваться. 2. страд, к. прадаваць,—продаваться, запрадавацца, -даюся-даёшся-даёцца -даёмся-даіцёся. н есоверш. 1. оказывать чрезвычайную преданность. Што ты так яму запрадаешея? Нел. 181. 2. входить в строгое с кем обязательство. Ср. запрадацца. 3. соверш. к запрадацца, 3. запрадацца, -дамся-дасіся-дасца-дамося-дасъцеся, возвр., 1. соверш. к запрадавацца, 1.—оказать чрезвычайную преданность. 2. войти в строгое с кем обязательство. Ён жа ім усёроўна як запрадаўся, што ні скажуць рабіць — усё робе, хоць бы й не хацеў. Вушакі Чэрык. (Бясл.). Наняўся, як запрадаўся. Нел. 181. 3. и с т о р.—отдать себя во временное рабства до отработки долга, закабалить себя. А закупным людзём тымжа обычаем із сумы пеняжнае выпуск быці маець, то есьць тым вольным, каторыя
Дадатковыя словы
папрадав^ць—продать
6 👁