запётаваць 878 выпець запётаваць, н е с о в е р ш. 1. вколачивать глубоко пестом. Нел. 182. Во запет аваў я кол глы бака ў зям лю, паспрабуй вырві! Шрагова імсьц. (Бел.). З а п ет а ва ц ь к р у к, гвозд, палю. Нел. 2. убивать, повторяя удары. Нел. 182. Запет уй кабана. Нел. 3. отдавать, засаживать. Нел. 182. Запет аў самавола ў добры я р укі. Нел. Запетаваць злодзея ў тур му. Тм. запетаваны, прич. к запет аваць 1,2,3. Нел. 182. запётаць, соверш. к запет аваць 1,2,3. Нел. 542. Петаць, запет аць кабана. Нел. 542. П рич. запетаны—убитый. Запет аны кабан. напётаць. соверш. к пет аць 1. 1. побить, натолкать. Нел. 316. За ш т о ты яго напет аў? Нел. 2. соверш. к пет аць 3,—нагрузить. Гсл. \Щ п од пет аваць). Н апет аў гэт кі воз адзін, без т апт аньніка. Гсл. пётавацца-т у ю с я -т у е ш с я, пётаццааюся-аеш ся, 1. трудиться изо всех сил. Нел. 542. Д о сіц ь т абе пет авацца над гэт ы м! Нел. С оверш. запётавацца-т ую сят уеш ся, а) устать(утомиться, С.) Нел. 182. Запет аваўся, сякучы дровы. Нел. б) забиваться куда-л., прячась. Нел. 182. К у ды ты з а п е т у е ш е я? А д т у л ь ня вылезет, ХОЦЬ бы Ŭ Хацеў. Нел. Соверш. прыпётавацца-т ую ся-т уеш ся, прыпётацца-аю ся-аеш ся—устать. Нел. 542. Прыпет аўся я, цягнучы гэт ую лям ку. Нел. С оверш. упётавацца—совершенно устать. Упет аваўся я за дзень, сякучы дровы. Нел. 2. бороться, биться с чем до усталости, возиться. Нел. 542. К ат оры год пет аю ся я з гэт ы м хлапцом, а нічога добрага ня бачу зь яго. Нел. С оверш. напетацца—наколотить вдоволь. Д осіць ты напет аваўся нас у свае войт аўст ва. Нел. 316. пёвень-уня, п р е д л.-ў н ю, зват. п ё ў н ю; мн. ч. пеўні-няў-ням -ні, м.—петух. Растсл.; ПНЗ; Лук'янава Сян. (Ксл.).; Шел.; Гсл.; НК: Очерки, 408. Н аш певень адбіўся ад сваіх кур эй. Ст. П анясу пеўня на мест а прадат ць. Ст. Уменьш. пеўнік-//ся—петушок. Шел. Зьгінуў наш адзін пеўнік. Ст. пецік-і'кя, м.—детский мужской детородный уд. Нел. 542. У дзіцяці неш т а пецік распух. Нел. пёўнІКІ-КЯГ, ед и н ст в, ч. н ет.—ПОГремок обыкновенный [Alectorophus L.] У гародзе ё ш м ат пеўнікаў i ўся к іх красак. Ст. См. званец. пець, пяяць, (Ксл.; Гсл), пяю, пяёш, пяёцьём-іцё-юць; повел, пей, пяі, несоверш.. кагош т о —петь. Шсл.; Белікава Бельск., Смл., Данькова Смоленск., Радашкава Ельн., Свалы Красьн.(Раст.: Говоры Смл.); Нел. 542,543. Н я пей ты гэт ак ж аласна! Ст. П ейма, дзевачкі, другую песьню! Ст. П есьню пяю ць. Дсл.( п о д Аракчеев). Х т о коран пяе, а нэм азу (араб, малітву) не кланяецца, то не ест мусульманін. Кіт. lal. Душою, нутром i языком пяючы. Тм. 2аЗ. Напрод пей. Тм. 2а4. Нэмаз пяюць. Тм. 18613. Што пяеш у нэмазе мыляньням, нэмаз псует. Тм.84а15. Колькі ашмёткаў зачэпіш, запражэм, зьвязём у поле, зложым іх, як гной, i пяём. Дел. Не пяюць іхныя гадунцы. Гарэцкі: Песьні 9. На вуліцы драней пяём. Харобрычы Горадн.(Кур. 84). ЖнеІ будуЦЬ ПЯЯЦЬ. Бешанковічы (Ксл). У нашЫМ СЯЛе пяюць песьні. Косіч 66. Убогія харошыя псальмы пяюць. Нел. 536( под "псальма*\ Чаму ж мне ня пець, чаму ж ня гудзець, калі ў маей хатаньцы парадак ідзець. Из нар. песни. Можа й пяяць забыліся? НК: Старцы,92. Пяю i плачу, плачу i пяю. Кавыль(Прыйсьце, Но. 1). Ня Я ПЯЮ, народ Божы даў мне ў сэрцу лад прыгожы. я. Лучына. Вось жа п 'ю, вось пяю, зь сябручкамі рады. Гарун: Вясельле". Пяе зямліца. Гарун: в. "Матчын Дар". ПяЮЦЬ зарніцы ў тваім паглядзе. Кавыль: ч. лёд. Бярэзьнікам пяе над галавой. Лойка: л. песьня. ПяялІ песьні. Кавыль: Ростань, 9. Прич. наст. вр. ПЯЮЧЫ—ПОЯ. М ногократ. ПЯВЯЦЬ, пяваю -аеш -ае. С оверш. ісьпёць, ісьпяю, сьпець, С Ь П Я Ю, с о в е р ш., п е р е х.—Спеть. Сурэй(араб. р од малітвы)... ісьпеўшы, пот ым мовіць "ам ін". Кіт. 2аб, 83a9. Каж ны сэлэват(араб. маліт ва на чэсьць прарокі) сьпяець. Тм. І34а3. С ьпяі якую -ко лечы псальму. Нсл. 536( п од "псальм а'). Соверш. напёць, н а п я ю —напеть. Ой, ш т о вы напелі т ут, ды якое дзіва! Шкада, ш то на голас вам зям елька драмліва. 3 альбому Вярыгі-Дарэўскага. С оверш. папёць, папяю, 1. окончить петь. Ужо пеўні папелі. Север. (Косіч 56). 2. попеть, петь некоторое время. Соверш. перапёць, -пяю -п яеш -п яец ь-п яем -п яіц е -п я ю ц ь—перпеть, спеть всё, многое. П окорным сэрцам... сурэЩараб. маліт ва) перапеў. Кіт. 266. Я к заст ануся сама сабеў дварэ, ды я ўсе песьні перапяю, т ак яны одна за аднэй i лезуць у галаву, а далі я к прыдзе ўд ум уся м ая горкая ж ыт ачка ды бяздольле, ды к у сё пяю ды плачу... да ахвоты т акі наплачуся. Косіч23і. Соверш. адпёць, ад пяяць, адпяю. П рич. адпяяны. П акрат аў ст руны іскры пак адпяяны х. Кавыль: Ч. лёд. Н есоверш. аДПЯВЯЦЬ. дапёць, дапяю, соверш.—допеть. Н есоверш. дапяваць-аю. Ім а м фэрз дапявае. Ют. 87а13. запёць, запяяць—начать петь, запеть. Нсл. 132. З а п я еш ты ў м я н е др угім голосам. Нсл. I песьню родную лю блю я, ш т о дзеўкі ў полю запяюць. Буйла. Запяём песьню. Івайцёнкі Імгл.(Косіч 52). З а п я я ў салавей. Ю. Жывіца(Прыйсьце", Но. 1). Я запяяў т ак, я к пяю ць у нас салаўі. Тм. выпець, выпяю-еш -е, соверш., перех.—пропеть, исполнить голосом что-л. Выпеў каран. Ют. 362. Усе чатыры кнігі выпеў. Тм