Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

папар 833 папярэчнік папар-дрзу, предл. и зват.-dpy; мн. ч.-ры-раў, 7W.(HK: Очерки 440)— паровое ПОЛе, пар, Гсл.; Ар.; Шел. пар, пахотное поле, оставленное на год для отдыха. Нел. 470. Трэйцяе поле кідаюць пад папар. Сухарукава Аз. (Ксл.). За садам пазаростаны травою папары. Крушына(3ьніч, 1953 г., Но. 5). Узараў ганькі папару. Ст. папар падымаць—производить первую запашку поля, лежавшего под паром, папароць,—см. под пароць. папар-ыушыся-ьщця,—см. под парыцца. папараць-/, ж.—папоратник. Ар.; Унава Лёз. (Ксл.); Шел.; Гсл. Вялікая папараць парасла, як лес уеяроуна. Ст. папас-су, предл.-се. м. 1. подножный корм. Гсл. Коням у нас няма папасу. Гсл. 2. привал. Вёрст дваццаць пяць уехалі без папасу. Нел. 470. Н а папасе каня ўкралі. Тм. папасаваць-сую-суеш-суе; мн. ч. папасаваў, повел.-суй-суйма, соверш., перех.—немного пасти. Вядзі, сынку, папасавай троха да вечара каня! Ст. папасавацца-суюся-суешся, несоверш. и соверш.—останавливаться, располагаться на привал. Ці сьвіньні елі, ці шляхта папасавалася. Послов. паписка-скі-сцы, ж.—кормёжка в дороге. Гарадок (Ксл.); Шсл.—Привал. Заедзем у карчму на папаску. Нел. 470. Аж двойчы да Менску рабілі папаску — такая цяжкая дорога. Ст. См. папас 2. папасьвіць,—см. под пасьвіць. папасьвіцца,—см. под пасьвіцца. папасьціць,—см. под пасьціць. папасьціцца,—см. под пасьціцца. папаваць-пую-пуеш-пуе, несоверш.—священствовать. Нел. 471. Тры гады папаваў у нас. Нел. пяпаўзухл-ухі-усе, ж.—завируха, метель, вьюга. Гсл. папаузьцГ,—см. под паўзаць. пыі&ўк&-ўкі-ўцы, ж.—полевой желтый цветок, имеющий форму подсолнечника, собираемый на окрасу ниток. Нел. 392. Жоўты, як папаўка. Нел. папацёць,—см. под пацець. папёж-жа, предл.-жу, м.—папа. МГсл.; Пр. У Кіеўскі Міссале... знаходзім папежа. Кульбакин: Грам. Цел. 48. Се же усльшав папежь Римский похули тех, иже ропщют на книги словеньскыя. іпацкі летоп., под 907 г.(Да Валадзімера) придоша Немца от Рима, глаголюьце: "Яко придохом послани от папежа"иркоша ему: "ре к л ми папеж. " Тм. 56. Мітрапаліт кіеўскі Яан(117б—1185) у лісьце сваім да папежа ўжывае слова папеж"( а ня папа"). папеЖЫНеЦ-WLftf, предл.-НЦу, зват.-нча, м.— приверженец папы. Нел. 392. папеляскаць,—см. под пеляскаць. папеляскацца,—см. под пеляскацца. папёра-/?ы, дат., предл.-ры, ж.—бумага. М Гсл.; Ар.; Сураж (Ксл.); Шел.; Нел. 392. * Папераю абклеілі хату. Ст. Уменьш. папёрка-ркі-рцы, ж. 1. бумажка. Шел.; Ар. Аддзер кавалак паперкі. Ст. 2. записка. Нел. 392. паперачка-чкі-чцы, уменьш. к паперка /, — бумажечка. Нел. 392; Ар. 2. записочка. Нел. 392. Ад пана паперачку я табе прынёс. Нел. сьценная папера—обой. папёраду, нареч.—впереди. Шел. Ты едзъ папераду: твой конь ямчэйшы. Ст. папераджаць—предупреждать. М Гсл. папераз-аны-пць,— см. под перазаць. папераз-аушыся-ацца, —см. под перазацца. паперачны-ная-нае—из бумаги сделанный. Нел. 392. Паперачныя кветкі. Нел. паперачыць,—см. под перачыць. папёрня-ні-ні, ж.—бумажная фабрика. Гсл. папёрны-ная-няе—бумажный. Н ел. 392. Паперны гад. Нел. паперны млын, устар.—бумажная фабрика. Лукаш Мамоніч маў "паперны млын" пад Вільняю. папёрці,—см. под пёрці. папёрціся,—см. под перціся. папёставаць,—см. под пёставаць. папёстаць,—см. под пёстацъ. папёць,—см. под пецъ. папялося, безлич.—пощастливилося. Нел. 473. Табе, братку, папялося, а мне гора прыплялося. Нел. Папялося яму зарабіць капейку. Тм. папялисты-тяя-тае-пепельного цвета, цвета пыли, Гсл. пепельный(сероватый, похожий цветом на пепел., С.). Растсл. папялясы-сая-сае—гнедой. Нел. 470. Папялясы конь. Нел. папялшіча-ча, п р е д л.-ч у; мн. ч.-чы-чаў, ср.—пепелище. Нел. 470. тпятць-лю-папеліш-ле, несоверш., перех. —сожигать в пепел, испепелять. Нел. 470. Папялщь, спапялщь дровы. Нел. Соверш. спапялщь—испепелить. Нел. 470. Спапяліў хусьцінку на трут. Нел. папялуха-ўлгі-ўсг, ж.—стёрший в порошок нюхательный табак. Уменьш. ІШПЯлушка-шкі-шцы. Папялушка—фамилия некоторых великолитвинов Могилевщины. папяразаваць,—см. под падперазацъ. папяразавацца,—см. под падперазацца. папяраны-ная-нае—бумажный. Войстама Вял. папярэдзіць, -дж у-дзіш-дзе, соверш. —опередить. Шел. Ён на кані, дык дагнаў нас i папярэдзіў. Ст. папярэдліва, нареч.—предупредительно. М Гсл. папярэчнік-/ка, п р е д л.-ік у, з в а т.-іч а, м. —Прекословник, Нел. 470. ТОТ, КТО Любит противоречить, возражать