Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

памацаць 828 памяць памацаць, (Ар.; Шсл.), памэцаць. Шел. —см. под мацаць. памацнець,—см. под мацнець. памачнГк, -Іка, предл.-Іку, зват Ача, м. —помощник. Хоць шайтаноў многа, ангел адзін, Пан Бог памачніком. Кіт. 164. памачнща-цы-цы, ж.—помощница. памеж,—см. под меж. памёльнік-ку—угол у печки, где ставят: ухват, качергу И Проч. Сухарукава Аз. (Ксл.). У памельнік пастаў. Тм. пямёнены-ная-нае—упомянутый. Нел. 464. Памёненага няма чаго менаваць. Нел. За усе тыя памянёныя рэчы мае чыніць. Ют. 4763. памёнш-аны-аць, — см. под мёншыцъ. памёра-ры-ры, ж. 1. обмер, промер, размер, измерение. памера прасьцягу—обмер площади. 2. (земли)—размежевание, измерение земли. Нел. 466. Непраўдзівая зроблена памера зямлі меж намі. Нел.,—волочная помера и устава. памергаваць,—см. под мергаваць. памергавацца,—см. под мергавацца. памёрзьці,—см. под мерзьці. памеркав-аны-аць, —см. под меркавацъ. памеркавацца,—см. под меркавацца. памёрна, нареч.— умеренно. Нел. 466. Памерна жывецъ, ні багата, ні бедна. Нел. памёрнае-нага, в знач. сущ. 1. пошлина за измерение или проверку земли. Нел. 466. Памернага надабе даць мерніку. Нел. 2. платеж содержащему на откупе торговую меру. Нел. 466. Памернага заплаціў ад пуда па грашу. Нел. памёрнасьць-ц/, ж.— умеренность. Нел. 466. Без памернасьці п'ецъ. Нел. Hi ў чым памернасьці ня знае. Нел. памёрны-ная-нае—измерительный, памерная снадзь—измерительный прибор. Ср. мёрны. памёрці,—см. под мёрці. памёры-/?яу, мн. ч.—измерения, мгел. памеску, памеську, нареч.—по городскому. Нел. 466. Памеську ходзе, адзяецца. Нел. памёцца,—см. под мацца. памяжджул-ены-/ўь, — см. под мяжджуліць. памяжджуліцца,—см. под мяжджуліцца. памяклы-лая-лае—смоклый. Нел. 467. Памякную пшонку не кладзі ў застаранак. Нел. Памяклую адзежу прасушыць трэба. Нел. памяняць,—см. под мяняць. § памяняцца,—см. под мяняцца. памяншан-на, мн. ч.-н ы -н о ў -н о м, мн. ч.. предл.-нох, мат.—уменьшаемое, памяншэньне-нл, предл.-ню, ср.—уменьшение. Гсл. памянуцца,—см. под помнецца. памяркоўна, нареч. 1. сообразуясь, Гсл. сообразно с обстоятельствами. Нел. 466. Памяркоўна жывець. Нел. 2. соответственно. Гсл. 3. сообразный с требованием обстоятельства. Нел. 466. Памяркоўнае вядзець жыцьцё. Нел. Памяркоўныя робе выдатКІ. Тм. п а м я р г о у н ы -н я я -н я е, — уступчивый, сговорчивый. Ён яшчэ дарма памяргоўны чалавек: зьмеркавацца зь ім можна. Ст. п а м я р ц ь в ё н ь н е -н я, предл.-НЮ, отгл. имя сущ. к памярцьвіць 7, аннулирование, отмена. 2. амортизация. ПЯМЯ[ЩЪВЩЪ-ЦЬвЮ-ЦЬв1Ш, соверш., перех. 1. аннулировать. Станг: Полацкія памяткі, 143. Мы Палачане тот ліст запісны аддалі й памярцьвІЛІ. Полацкі ліст 1478 г.(Тм.). Деепр. наст. вр. п а м ё р ц ь в е н ы -н а я -н а е—аннулированный, отменённый. 2. амортизировать. п а м я ш а ц ь,—см. под мяилацъ. п а м я ш э н іц ц а,—см. под мяшэніцца. п а м я т а в а ц ь -ш іт о—туеш-туе, несоверш., перех. — помнить. Нел. 391. Памятуй, чалавеча, на тыя кары, як грэшнае цела твае паложаць на мары. 1з старэцкае песьні, Нел. 281 (под мары). Щ памятует ты, як былі ў нас Пранцузы. Нел. Учора я ня быў пяны i памятую кажнае слова. Люціч ("Бацькаўшчына, Но. 31-32, 1953, стр. 6). Соверш. п р ы п ам я тав ац ь—припомнить. Нел. 391. Я памятую, прыпамятаваў біцьцё meae. ПаМЯТуеЦЦа, безлич.— ПОМНИТСЯ. Нел. 391. П а м я т у е ц ц а і м н е д о б р а, ш т о т ы б ы ў ш ы ў на с, гу к а ў гэ т а. Нел. а п а м я т а в а ц ц а, - т у ю с я - т у е ш с я —опомниться. Т а ды а п а м я т у е ш е я, я к с в а я в о ш у к у с І Ц Ь. В к., Грдз.(Л Б 169). П Я М Я Т К Я - т к І - т ц ы, ж. НК.: Очерки, 409; Гсл. 1. что-л. взятое, оставленное, хранимое на память, Ар. знак, напоминающий о былом. Нел. 391. Гэта будзе табе памяткаю на ўсе жыцьцё твае. Нел. А на памятку дала сваю хвустачку з вузельчыкам на ражку. Гсл. Кароль, аддаўшы свой пярсьцёнак на памятку, прасіў, каб ён заехаў да яг О палацу. Н. (Афанасьев, 1,1913, 211). Уменьш. п а м я т а ч к а-чкі-чцы. 2. память, воспоминание. Нел. 391. Ня добрую памятку пакінуў па сабе. Нел. н а п а м я т к у (д а ц ь, п а д а р а в а ц ь, у зя ц ь, а д зя р ж а ц ь)—на память, п ам я тач к а-ч к т-ч ў ы, 1. заметка. Нел. 391. Памятачку даў імне як гэта зрабіць, дзе яго знайсьці. Нел. 2,—см. под памятка I. иямяттвы-вая-вае—имеющий хорошую память. п а м я т у е ц ц а, безлич.,—см. под памятаваць. п а м я ц ь -ц /, ж. 1. способность сохранять и воспроизводить в сознании прежние впечатления; память. Ар. М эр'ема із страху яго ад розуму адышла. Калі прышла да памяці, мовіла. Кіт. 94аб