Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 833
 ◀  / 1324  ▶ 
пазычыць 814 пажытак ПЛЪЫ ЧЪЩ Ъ-Чу-ЧЫ Ш -Ча, соверш. 1. одолжить, дать В ДОЛГ, В займы. Ар.; Шсл.; Нел. 456; Ксл. Пазыч імне рублёў пяток. Сялец Чаш. (Ксл.). 2. занять, ВЗЯТЬ В займы, В ДОЛГ. Ар.; Шел.; Нел. 456. Каб дзе пазычыць рубля грошы, Ст. Пазыч мне, браце, хлеба. Мартынавічы Палескага р. Кіеўск. вобл. (Полесье, 98). Прич. пазычаны—ВЗЯТЫЙ В ДОЛГ. Ар.; Нел. 456. Пазычаны хлеб еж дый глядзі на яго. По говор. Нел. ПаЗЫЧОНЫ, прилаг. из прич.— заНЯТЫЙ, взятый в долг. Шсл. На пазычоныя грошы справіў малатарню. Ст. Отгл. имя сущ. пазычэньне-ня, предл.-НЮ, однкрат.— ОДОлжение. Соверш. прыпазычыць—занять немного или ненадолго, призанять. Троха сваіх ё грошай, а троха прыпазычыў. Ст. Несоверш. запазычацца—набирать в долг. Соверш. запазычыцца-чусячышея—задолжать, мгел. ззычаць-аю-аеш-ае, несоверш. каго, што —ссужать. Нел. 578. Пан добры кажнага ЗЗЫЧае, Хто НІ папросе яго. Нел. Соверш. ззычыць, каго, што—ссудить. Нел. 578. Ззычыўшы другого, калі б самому не давялося пазычаць. Нел. ззычыцца, соверш.. возвр.—разориться от одолжений другим. Нел. 578. Сам ззычыўся да апошняе капейкі, наапошні конец. Нел. напазычаць, 1. надавать много в долг. Ар.; Шсл. Напазычаў людзём сваіх снадзіваў, а цяпер хадзі спаганяй. Ст. 2. набрать много в долг. Шел. Даволі й так ужо напазычаў, — хаця б аддацъ. Ст. Соверш. напазычацца-аюгя-аўшгя, 1. много раз дать в долг. Нел. Напазычаўся я людзём шмат, але ніхто не аддаў. Нел. Чорт яго напазычаецца кажнаму! Ст. 2. набрать в долг многократно. Напазычаўся я гэтую вясну збожжа, ледзь пракарміўся. Нел. Не напазычаешея кажны раз. Ст. выпазычаць—раздавать в долг. Соверш. выпазычыць-чу-чыш-ча—до последнего раздать в долг. Нел. 90. Выпазычыўшы ўсё, часам сам будзеш пазычаць. Нел. Прич. выпазычаны—до остатка разданный в долг. Нел. 90. Жыта ўсё выпазычана; ані каліва няма. Нел. вызычаць-аю-аеш-ае; п о в е л.-а й -а й м а, несоверш., перех.— ПОМОГаТЬ КОМу ОДОЛжением, Нел. 82. выручать одолжением. Дзякуй, ч а с т а на с вЫ ЗЫ Чае. Нел. 82. Соверш. В Ы З Ы Ч Ъ Щ Ъ -Ч у-Ч Ы Ш -Ч а, перех. — ПОМОЧЬ одолжением, Нел. 82. помочь одолжением выйти из тяжелого положения, выручить одолжением. Вызычыць каго хлебам. Нел. 82. См. зычыць. паЗЫЧЭНЬНІк/jCtf, п р ед л.-ік у, зва т.-іча, м.—кредитор. Ар. пазычэньніца-чы-чьу ж.—женщина кредитор. Ар. пазычка,—см. под пазыка. тшъычтл-ная-ное—отдаваемый в долг или бывший в долгу, Нел. 456. кредитный, ссудный. Пазычны хлеб. Нел. Пазычное жыта, ня вось чыстае. Нел. У яго ўсё пазычное, а свайго няма. Тм. п а з ю з ю к а ц ь, см. под зюзюкаць. п а з ю к а ц ь,—см. под зюкаць. плзю ры -роў-ром -ры -рам і-рох, м.—(большие, С.) ногти. Ксл. Абрэж пазюры на руках. Бабінічы Віц. (Ксл.). п а ж о г а -огі-озе, ж. 1. сожжение, истребление чего-л. огнём. Нел. 452. П аж ога благое травы. Нел. 2. рана от обожжения огнем, Нел. 452. Паж ога разранілася. Нел. Пляма наруццэ ад паж огі. Тм. 3. поджог. Нел. 452. Я го вінуюць у пажозе. Нел. п а ж о ў к л ы -лая-лае—пожелтелый. Зак р уц іл а ся паж оўклае лісьце. Лынысоў: Воўчы лог (Калосьсе, Но. 2, 1935 г., 98). Хусьце паж оўклае перапаласкаць трэба. Нсл. 452. п а ж о ў к ц і,—см. под ж оўкці. п а ж а д а ц ь,— см. под жадаць. п а ж а р л я ц ь,—см. под жарляць. п а ж а ў ц ё ц ь,—см. под жаўцець. п а ж э р ц і,—см. под жэрці. п а ж д а н ь н ё -н я, предл.-ню, cp.—ожидание. Нсл. 451. Гэт а т абе за пажданьнё. Нсл. п а ж д а ц ь, см. под ждаць. п а ж л ў к ц іц ь,—см. под жлукціць. п а ж в а в ё ц ь —см. под жвавёць. п а ж ў р а ц ь —см. под жураць. п а ж у р ы ц ь —см. под журыць. п а ж ы л ін а -н ы, дат., предл.-не, ж.—жердочка в амбаре, на которую вешают белье. Ксл. Нясі ты, сынку, гэты пяхцель у клець i навесь у куце на пажыліну. Глебаўск Сян. (Ксл.). п а ж ы л к а -лкі-лцы, ж.—нитка, на которую наматывается "н іт ". С укрэмна Сян. (Ксл.). Паж ылку т рэба крэпкую ссукаць. Тм. п а ж ы л ь л е-л я, предл.-ЛЮ, ср., собир.—жердочки, которыми прижимают солому к решетинам. Ксл. Пажыльле на ст раху прывёз. Бяскатава Тар. (Ксл.). п а ж ы т а к -т ку, предл. и зват.-тку, м. 1. прибыль, польза. Н сл. 452; Прибыль, польза, выгода. П ск.; Тверск. (Д аль). Без паж ытку ніхт о ня робе. Нсл. I статак мае свой пажытак. Тм. н а п а ж ы т а к—в пользу. Гсл. 2. польза, питательность. Шсл. У гэтым корм е мала паж ытку. Ст. Што Пан Бог учы ніў вам на пажытак, ш т об управілі т ых cipom, i карміце іх з таго. Кіт. ЮбЗ. Разум ны гаспадар із уся го вынайдуе, вынайдзе пажытак. Нсл. 87(под вынайдаваць). 3 аднаго селядца не вялікі пажытак. Ст
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

выпазычыць-ч^-чыш-ча—до, напазычацца-аюгя-а^шгя, пазычэньнікіjctf
2 👁
 ◀  / 1324  ▶