Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

помнага 785 попаўзень наймаючыся, вядуць на судзе чужыя справы. Барысёнак: Адвакатура, 117. помнага, нареч.— многовато. Н сл. 464. Помнага просіш за свой товар. Нсл. п о м н ец ь-ню-ніш-не; прош. вр. помнеўнела-нелі, каго-што, несоверш.— помнить. Соверш. п а п о м н ець (Г с л.)-ніш-ніць—будешь, будет долго помнить(угроза). Ар. Папомніш ты мяне! Ар. Не гамзі ты ў балота новую адзежыну. Калі ты заўсёды так гамзіш, дык папомні маё слова — ані разачку ня будзе чаго у людзі адзець. Ю рсл.(под гамзіць). в ы п ам н ец ь-ню-ніш-не, прош. вр.-неўнела-нелі—удержать в памяти. Нсл. 90. Выпамнець усё гэта цяжка. Нсл. прапомневаць, -нюю-нюеш-нюе—забывать нечаянно. Нсл. 527. Ты часта прапомнюеьи тое, што надабе зрабіць. Нсл. Соверш. п р ап ом н ец ь-НЮ-НІШ-Нв. Н сл. 527. Апрапомнеўшы баязьнь Божую, пакаяньне свае ўзрушыў. Кіт. 65a2. Я прапомнеў сказаць яму гэта. Нсл. Прт. прапом нены —забытый. Нсл. 527, Прапомненую крыўду ўспомнеў. Нсл. п ры пом н ець, соверш.— ПрИПОМНИТЬ. Ар. Несоверш. пры памінаць. пфыупяемтуць-ну-нёш-нёць-нём-іцё, соверш. (слегка, С.) напомнить. Нсл. 498. Ня гневайся, што я прыўпамяну, што пара доўг аддаць. Н сл. Хоць бы ты імне прыўпамянуў аб гэтым. Нсл. 519. Несоверш. прыўпамінаць, -аю-аеш-ае—часто(слегка С.) припоминать. Нсл. 498. Я табе аб гэтым ня першы раз прыўпамінаю. Нсл. успомнець, соверш.—вспомнеть. Я(Бог) вас успомню збавеньням. Ют. 7а8. Несоверш. у сп а м ін а ц ь-аю-аеш-ае; повел.-ай-айм а —вспоминать. Успамінайце мяне Бога малітвамі. Ют. 7а7. помпецціі-іцца-яцца, несоверш. кому —помниться. Соверш. адпом нецца-н юсянешся—припомнеть себе. Войш. Я забылася песьні, але заўтра адпомнюся. Войш. прыпамянуцца-нуся-нешся, соверш. к прыпамінацца. Нсл. 508. Несоверш. ІфЫПаМІнацца-аюся-аешся—домогаться чего-л. напоминаниями. Нсл. 508. Даўно ўжо я табе прыпамінаюся аб доўгу: сядні прыпамяніся табе, а ты заўтры й забудзешся. Нсл. Несоверш. прыўпамінацца —часто (слегка, С.) требовать отдачи чего-л. Нсл. 498. Не прыўпамінайся яму, то ён сам не аддасьць. Нсл. пры ўпам януцца-нуся-нёшся, соверш.— (слегка, С.) потребовать отдачи чего-л. Нсл. 498. Раз прыўпамянуўся яму аб доўгу, дык ён пято туды. Нсл. утомъъгщъ-щца-яцца, кому—вспомниться. Несоверш. успам ш ацца-деода кому. ПОМНІК-КЯ, предл.-ку, зват. ПОМ НІЧО, м. —памятник. М Гсл. I будзем на зямлі, ты, любы лесе, мне помнікам на доўгія гады! Лойка: Л. песьня. Даруйце, дзяцюкі, што помніка вам дагэтуль не паставілі. П архута: Размова з братамі. Ды толькі ПОМНІК — крыж пахілы — жыцъцю дзядоў i іхным мукам, стаяў адзін, як сьветка ўнукам, край зарослае магілы. Клімовіч(В. Каліна). Часта надзе падарожных да сябе магутны ПОМНІК. К руш ы н а: Л еб ед зь 58. Застаўся помнікам дом адзін. E. Лось. Я сустрэў Кунцэвіча... ля помніка. B. А дамчык(М аладосьць, Но. 7, 1967 г., стр. 547). п о м н ы -ная-нае—памятный. Усіх памер лых сваякоў вылічаюць наймя i ў канцы кажуць — w'помныя ŭ няпомныя". Демид.: Веров., 1896 г, II, 138. ПОМПа-ftb/, дат., предл.-ne, ж.— наСОС. Ар.; П адбярэзьзе Віц. (К сл.).; Нсл. 465. ПОМПОЮ гарэлку пераліваюць із бочкі ў бочку. Нсл. п о м е т а, -ты, дат., предл. помсьце, ж. —м е с т ь. М Гсл.; Гсл. Помета ад Бога. Нсл. Помету імне зарабіў. Тм. помсьлівасьць-ф, ж.—мстительность. Ср. п о м сьл івы. помсълхъы-вая-вае—мстительный. Цэлая гама помсьлівых пачуцьцяў перадавалася абодвымі майстрамі. Глы бінны (Прыйсьце,, Но. 1), См. памстлівы. ПОМСЬНІК, -Ік а, п редл.-іку, зват.-Іча, м. —мститель. помсьніца-г4ы-і{ы, ле.-мстительница. ПОМСЬЦІЦЬ (памсьціць, Н с л.), соверш. —отомстить. Нсл. 466. Памсьціў мяне ён. Нсл. Помстилъ есть. С кар. И ц. Помстиш цяп. Ск. 2 адз. Тм., III ц., ПОМШЧу Тм. III Ц. Хадзіў ён ПОМСЬЦЯЧЫ за зьдзекі. Лойка: Л. Песьня. Як памсьціць за зьдзек із Маці? Крушына: Творы 155. Жаданьне памсьціць ворагу. Г л ы б ін н ы: Д о л я б лр. кул ьтуры пад Саветамі, 99. п а м с ь ц іц ц а, соверш. — ОТОМСТИТЬ. Г сл.; М гсл.; Нсл. 292. Ты імсьціўся мне, дый Я табе памшчуся. Нсл. 292. Во калі ён табе памсьціўся. Г сл. Памсьцімся за ўсіх. Гарэцкі: Блр. марш. За яго памсьцяцца горы. Крушына: Л ебедзь 60. Многократ. паМШЧИЦЦа —мстить при удобном случае хотя бы через долгий промежуток времени. Гсл. п о м у т -уту, предл. и зват.-уце, м.—М утность, возмущенная влага. Нсл. 466. Ходзе, як рыба ў помуце. Нсл. Помуту ў вадзе нарабіў. Нсл. помысл-слу, предл. и зват.-сьле, м.—н а м е р е н и е, п о м ы ш л е н и е, Нсл. 466. п о м ы с е л. I ў помысьле ў мяне таго ня было. Нсл. понаж, панажа, предл.-жу; мн. ч. панажыоў-ом-амі-ох, м.—п е д а л ь, Ксл.; Ар. п е д а ль в к р о с н а х. Шсл. Понаж надабе новы. Сьвярдлы Беш. (Ксл.). Пашукай якое вяровачкі прывязаць понаж. Ст. Дзе ён дзеўся: ня відаць нешта аднаго панажа? Ст. поначы, нареч.— В НОЧНОе В р е м я. Север. (Раст.: Севере к. 77). попаўзкам, нареч.— ПОЛЗКОМ. Нсл. 471. Попаўзкам падышоў, прыцікаўся. Нсл. попаузень- ЗЬНЯ, предл.-ЗЬНЮ, Зват.-зьню; мн. ч.-зьні-зьнёў-зьнём, зьні-зьнямі-зьнёX, м.—пресмыкающееся