Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 693
 ◀  / 1324  ▶ 
мамыль 674 марока II маМЫЛЬ-ЬІЛЯ, предл.-ЫЛЮ, зват.-ЫЛЮ; мн. ч.лі-лёў-лём -лёў-лям і-лёх, общ.— сердиты й, надувш ий губы. Нел. 279. М ам ы ль наш гры бы надзьм уў. Нел. М ам ы лём сядзіць, есьці ня йдзець. Тм. м ан іц ь-н ю -ш ш -н іц ь, несоверш.— лгать. МГсл.; Дз.; Шел.; Міх.; Ксл. Б а га т а м у красьці, а ст аром у маніць. Послов. Рапан.: Прык. 12. Н у, ш т о т ы маніш, гэт а га ж ня бы ло! Воўсішча Сян. (Ксл.). К ал і маніць, ды к гладка. Послов. Рапан. 146.; Скрыль Пух. (Шел.). П акаж ыце, дзе до р о га зь пекла гэт а га з агню, б о загінем, не м аню. Грахоўскі: Лясная казка. Соверш. зманГць— солгать. Н яп р а ўда т вая, зм аніў. Ст. Ш то ст упіць, т о й зманіць. Рапан.: Прык. 160. мана-ны, ж.— ЛОЖЬ. Дз.; Ксл.; Шсл.; МГсл.; Міх. М ан а ўсё, ш т о пра нас каж уцъ. Лужасна (Ксл.) Вы ма е с ь ц еж к і п е р а зь лябіры н т лю д зк о е маны. Машара(Калосьсе, кн. 1,1935 г., стр. Ю). Г эт а ж мана, н япраўда! Ст. 3 м ан ой сьвет прой дзеш, ды назад ня вернеш ея. Послов. Рапан 237. Л ю б лю цябе, ш т о т ы на ў ся к у ю ману з д р у го го б о к у зазірн уў. Клішэвіч: в. Каліна. Ш мат напісалі т ам краса м о ўн а е лухты i прост а маны п раз кам ун іст ы чн ую дзеяльнасьць няб о ж ч ы к а в у. Дзьве Душы, 190. Н е м а г у гл я дзец ь на ў с ё гэт а — на ўсю гэт ую м ану. Цялеш: Дзесяць, 31. Д зе каханьне, т ам i зго д а б ез м аны i кры вадуш ш а. Крушына: Творы, 167. Р аз зм а н іў-д р угі р а з не павераць. Рапан.: Прык. 209. A d d a c i i заст анецца нявы гойлівая рана.Щ ня лепш адн о — зманіць. Крушына: Лебедзь, 60. Соверш. прыманГць— п о дол гать (п р и л гать, С.). Шсл. А ён т а к і: ш т о п р а ўд у скаж а, а ш т о пры маніць. Ст. м л н іц ц л -н ю ся -н іш с я — и м еть н ам ер ение, намеряться. Ар. Ты пісаў м не пра Сыцылю, дзе i А ў л і м а н я щ а асесьці на ст арасьцъ. Кво вадыс, 263. М а н я щ а браць у дзе л. Бацьк. Но. 49/533. Ц эзар м ан іц ц а д а в е д а щ а да Ост ыі. Тат.: Кво вадыс, 246. мантач-ячя, предл.-ачу, зват.-ачу; мн. ч.ч ы -ч о ў -ч о м -ч о ў -ч а м і-ч о х, м. 1. п л у т, о б м а н щ и к. Нел. 280. Н я б а ч ы л і я ш ч э т а к о го мант ача, я к ты. Нел. 2. м от. Нел. 280. Ш т о ні д а й гэ т а м у м ан т ачу — у с ё прапусъцщ ъ. Нел. м антачка-ч к і-ч ц ы, ж.— п лутов к а, о б манщ ица. Нел. 280. Х т о табе м ант ачцы паверыць. Нел. м антачы ць-ч у-ч ы ш -ч а, несоверш. 1. о б манывать, врать. Нел. 280. Ш т о ні каж аш, у с ё мант ачы ш. Нел. 2. перех.— м отать, проматы вать. Нел. 280. Ц я п ер ма н т а чыш гр о ш ы к і а п о т ым ж алець будзеш. Нел. Соверш. змантачыць — пром отать, утратить, потерять. Зм ант ачы ў час. Нел. 280. Соверш. вымантачыцьч у-ч ы ш -ч а, повел.-ч-чм а, перех.— в ы м анить, МГсл. выпросить о бм ан ом, лестью. Нел. 86. В ы м ант ачы ла гр о ш а й на кабат. Нел. м а н т у П ІЦ Ь -Л Ю -Л ІШ -л е, несоверш. — прит в о р я т ь ся б ед н ы м, ч т обы ж ивиться чужим. Нел. 280. У лю д зёў м ант уліш, чаму ж свайго ня маеш? Нел. Ён цэлы век свой м ан т уліць. Нел. м ан тул к а-л к з-л і4б/, ж.— л ю бящ ая жить на чужой счет, ходить, напрашиваться на чужой обед(не только на обед, С.)- Нел. 280. М ан т ўл ка ў сваім дварэ не паабедаець, у с ё па м ан т улах ходзіц ь. Нел. м а н тул ьн ік -/к я, п р е д л.-ік у, зв а т.-іч а, м. — лю бящ ий жить на чужой счет. Нел. 280. М а н т ульнік гэты лю біць чуж ое піць, а свае н іколі не паст авіць гарэлкі. Нел. м ан тул ы -л я у, единств, ч. нет. 1. ПОХОронны й о б ед по умерш ем. Нел. 280. П ам ер i м ант улы паелі. Нел. 2. угощ ение по случаю поминовения или к а к о г о -л. п р а з д н е с т в а. Нел. 280. Н а м а н т у лы з в а л і. Нел. Г э т а та б е а д м ан т у л. Тм. 3. д а р о в а я по п о й к а. Нел. 280. Л ю б іш х а дзіц ь на чуж ы я м ант улы. Нел. 4. выгоды жизни, легкие доходы. Нел. 280. М ін уліся м ант улы. Нел. м а Н Ь -Н Я, предл. и з в а т.-Н Ю, мн. ч. - Н І н я ў — лжец, лгун. 1г.; Шел. М а нь ты нясусьвет ны, ш т о ты плявузгаеш? Ст. Я к ты мань, калі б такі д р у гі падлыгайла, т о ўвесь сьвет прайш лі б. Нел. 443. М ан і пляскалі м не Ў ладкі. Кавыль: Думы, II. м а н ь н е: ц іх ім ма н ь н я м — тихой сапой. Смаленш. маньцёль-цяля, предл.-ЦЯЛЮ, зват.-ц ёлю, мн. ч.-лі-лёў-лям і-лёх, м.— лж ец. Шел.; 1г. Вось дзе маньцель; маніць i не чырванее! Ст. См. мань, м аню ка, маныш. маньцёлька-льк7-льцы, ж.— лгунья. Шел.; 1г. Н я слухайце, дзевачкі гэт ае маньцелькі; м аніць яна вам! Ст. маны нарка-/ж /-/?цы, ж.— пиджак. Ар. маны ш -ы ш я, п р ед л.-ы ш у, зват.-Ы Ш у, мн. ч ш ы -ш оў- ш ом -ш оу- ш амі- ш ох— лжец. Дз. См. мань, маньцель, м аню ка. м ан ю к а-л ж і, общ.— лгун, лжец. МГсл.; Дз.; Шсл. М ан іш ты, м аню ка! Ст. M apO 3-03J, предл. и зват.-ОЗе, мн. ч.-З Ы -З О ў зом-зы-замі-зох, л.— мороз. Ар. Павёзшы быў вяпрука на продаж, узімку, у самыя мараЗЫ. Вышынскі: Хата пад ліпою(Беларус, Но. 155). Каб я застаўся тутка, дык зьгінуў бы ад в Я Л ІК ІХ маразоў. Шакун: Сьлед, 12. м а р о к а I-окі-оццы, ж. 1. медленность, остановка. Нел. 290. За табою марока толькі. Нел. 2. общ.— медлитель-ница. Нел. 290. М ар оку куды ні паш лі, забавіцца. Нел. м а р ок а II-окі-оццы, ж. 1. помрачение (ум а, С.). Нел. 290. Я каясь м арока на м яне напала, ш т о я забы ўся ў дварэ каш эль. Нел. 2. попрош айка, докучливы й проситель. Нел. 290. А дч а п іся ад мяне, м арока! Нел. М а р о к а гэт ы, гэт ая п роход у не даецъ, усе просе а м ароча. Нел
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.
6 👁
 ◀  / 1324  ▶