лагодзіць 610 лад лагодзіць-джу-дзіш-дзе. несоверш. каму 1. ладить, угождать. Нсл. 263. Лепі, калі лагодзіш старшаму. Нсл. Соверш. далагодзіць, каму—угодить(удовлетворить кого-л., сделав что-л. приятное, желаемое, С.) Нсл. 263. Раз не далагодзіў i ўсё прапала. Нсл. 2. т рех.— мирить. Нсл. 263, ПрИМИрИТЬ. Колькі ні лагодзь яго, ён i слухаць ня хоча. Нсл. Соверш. залагодзіць, а)—умилостивить. Нсл. 172. Залагодзіць трэба пана за заручонку, каб дазволіў жаніцца зь ёй. Нсл. б) удовлетворить. Нсл. 172. Нічым яго не залагодзіш. Дел. Соверш. палагодзіць, перех. — помирить, Нсл. 263. заставить терпимо отнестись к кому, чему-л. Я вас абодвых бізуном палагоджу. Нсл. 3. несоверш., перех.— ПРИВОДИТЬ В Хорош ее расположение к кому-чему-л. 4. несоверш.—улаживать. улагодзіць. соверш.. перех. 1. — привести В хорошее расположение к кому, чему-л., умилостивить. Нсл. 263. Як мага улагодзь яго, ато ён табе папсуецъ. Нсл. 2. соверш., перех.—уладить. Нсл. 263. Улагодзіць няпрыемную справу. Нсл. Прич. улагоджаны, 1. приведенный в ласковое расположение (к кому, чему-л.) духа. Нсл. 263. Зь ім улагоджаным аб усім можна гутарыць. Нсл. 2. успокоенный(? С.), улаженный. Нсл. 263. Справа гэта ўся ўлагоджана. Нсл. тГОЦ,3\йЦ2і-джуСЯ-дзІШСЯ, несоверш. 1. приходить к расположению к кому, чему-л., смягчаться. Пан наш адпусклівы, борзда лагодзіцца. Нсл. 263. 2. в з а и м н. — мириться. Нсл. 263. СяднІ лагодзяцца, а заўтра ўзноў паб'юцца. Нсл. Соверш. палагодзіцца—помириться. Нсл. 263. Свае пасварацца дый палагодзяцца. Нсл. улагодзіцца, 1. соверш.(к лагодзіцца, 1\ Пан наш улагодзіўся. Нсл. 263. 2. уладиться. 3. о погоде,—установиться. Навальніца праміне, улагодзіцца пагода. Крушына: Лебедзь 27. улагоджавацца, -джуецца, несоверш. —улаживаться. Нсл. 263. Справа на мір улагоджуецца. Нсл. лагоднасьць-щ, ж. 1. мягкость, (Г сл.) нежность, ласковость. 2. КРОТОСТЬ. М Гсл. 3. мир, согласие. Ксл. Суседзі жывуць мяжсобку не ў лагоднасьці. Машчоны Сян. (Ксл.). 4. угодность, снисхождение, Нсл. 263. расположение. Калі лагоднасьць твая, дасі, а не, чарта зьясі, кажа найміт, жалячыся на цяжкасьці службы. Нсл. лагоднік, -Іка, предл.-іку, зват.-Іча, м. —угождатель. Нсл. 263. Жаноцкі лагоднік. Нсл. лагодны-ная-нае, 1. ласковый. Ксл. Лагодны аканом, лявізор. Нсл. Лагодная паня. Тм. 2. кроткий, незлобивый, мирный, (Н сл.) смирный, смиренный. Мацей такі лагодны. кры лц ова Сян. (К сл.). Лагодны сусед. Н сл. Лагодная дзяціна. Н сл. Лагодная дзяўчынка. Нсл. Лагоднае дзяцё. Тм. 3. чуждый волнений, спокойный, мирный. Гасьцінны, зычлівы, шчодры бор, лагодны, поўны вечнага здароўя, біў кулямі прыблудаў ён. Л ой к а- Л. песьня. 4. мягкий, нежный. Калыша пушча свой лагодны сьцень. Лойка: Л. песьня. Лагоднай песьняй лашчыў слых усіх пакрыўджаНЫХ, на'т ЗЛЫХ. Крушына: Творы 158. Песьняй прадвесьня лагоднаю ўсіх я начну абдараць. Ж ы лка зз. лагодна, нареч. к лагодны 1, 2,3,4. Браты жывуць лагодна. Б еш. ( К с л.) Жывуць мяжсобку лагодна. Н сл. 263. Ласкат. лагодненька—мирненько. Н сл. 263. Жывуць лагодненька мяжсобку. Н сл. лагожы-жаў, единств, ч. нет.—большая телега для возки сена, снопов. К сл. Трэба паправіць лагожы на лета. Копцевічы Чаш. (К сл.). Кумок, каб ты мне даў сваіх лагож ЗЬеЗЬдзІЦЬ у СЯННО. Г лебаўск Сян. (Ксл.). лагоўе-уя, предл.-ўю, ср.—лес в ложбине. Барс. (Ю хн.). лагаднёць-ёю-ёеш-ёе, несоверш. 1. делаться ласковее(смягчаться, С.) Н сл. 263. Паніч лагаднее, палагаднеў да нас. Нсл. 2. становиться кротким. Соверш. палагаднець. у* лапза-зы, общ.—лентяй. Шсл. Ну й лагіза ваш Лявон: ляжыць цэлы дзень ды Л Я Ж Ы Ц ь! Русаковічы Пух. (Ш сл.). лагво—см. под логва. лагун-ну, предл. и зват.-не, м.—какое-то растение. Гсл. лагчына-ны (лагчына-ны, Ар.; М гсл.), дат., предл.-не; мн. ч. лагчыны, ж.—ложбина, Шсл. лощина. Гсл.; Н сл. 270. У лагчыне добрая канюшына вырасла. Ст. У лагчыне трава заўсёды большая, як на гары. П ятніцкая Б еш. (К с л.). Па лагчыне йдучы, ногі памачылі. Уменьш. лагчынка-нкг-нцы. лагчыначка-чкг-чцы, уменьш. к лагчынка. Нсл. 270. Не вялікая лагчыначка, а каткі вымыліся. Нсл. лахак—лосось. Смл. лахмытка-кі, общ.— нечистоплотное ЛИЦО. Гсл. лад, ладу, предл. и зват.-дзе, м. 1. порядок, строй(воен, С.) Гсл. 2. режим, строй(система общественного, государственного устройства). 3. распоряжение(порядок, Г сл.) Н сл. 264. Бабскі лад. Нсл. Ніякага ня даў ладу нам. Нсл. 4. согласие(покой, Ш сл.) Н сл. 264; Шсл. Няма ў іх у хаце ладу. Ст. Меж іх няма ладу. Н сл. НІ ладу, НІ складу. Послов. Нсл
Дадатковыя словы
каму—угодйть(удовлетворйть, нат, пабюцца
3 👁