Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 542
 ◀  / 1324  ▶ 
кажны 524 калода кажны-ная-нае, местойм.—каждый. Вяліск.(Кузьмін-В яліж); Раст.: Северск. 100; М окрае Карачэўск. п.(Б.Т.-О рл., 74); А бары нкі Н З (Раст.; С ев ер ск, 33); М озы р; В е л -К у з. 193; П са л тыр С к ар.(В л ад. 325); С кар. Ц. (6 раз); Н сл. 227; К аратаяц кі пав. В аранеск. губ. (Г р й н к ов а 572). КажНЫ час. К асім аўскі п. Разан скаегуб.(Г рунск і: И з лекций по рус. языку, стр. 119); М ценскі пав.; каж нага. "Кажный вместо каждый повсеместно в Рязанской губ." (Т м., стр. 73). У кажнам нэмазе(араб. малитве) пей. К іт. 36 4. К а ж н ага на ўч о н а га шануй, паважай. Т м. 13а15. К аж н ам у чалавеку свайго жаль. Нсл. За каж ным разам. Нсл. Каж ны дзень пяны. Н сл. Гэта каж наму ведама. Тм. Н а каж ны захоп гісторыя мае адзІН адказ. Бацьк. Н о. 3 8 -3 9 /5 7 3 -5 7 4. Жане кажнай блага. Н ельш ы нск. в. М цэнск. п.(Будде: Тула-О рел, 46). Каж нам у так. Тм. 47. Уздрыгавалі ад каж нага стуку ўвечары па хатах жанкі. Х м ар а(К алосьсе, Но. 1/18, 1935 г., стр. 6). Душ а заплача кажна. С. М узыка, 38. кажуХ-\ХЯ, предл.-усё, зват.-уша, мн. ч., дат.-yxOM, мн. ч., предл.-ухох, м., П Н З. —шуба, тулуп, Гсл.; А р.; Нсл. 240. тулуп. Шсл.; М ішкава К уз. (К сл.); В ост.(Д аль). А мне І ў каж усе інш ы раз страш на на мароз выходзіць. К улакоўскі: Д абраселцы. Каж ух НЯ вата, а капуста не гарбата. Послов. Ст. Я к М ікіт а цьвярозы быу, то ў каж усе Хадзіў. Рапан. Прык. 128. кажушок-шка, предл.-ШКу, зват. КОЖУШКУ, мн. ч., дат.-ШКОМ, мн. ч., предл.-КОХ. (Ст.; Нсл. 240; Ар.). кажушак-шка, предл. и зват.-ку, (С т.), м., уменыи. к КОЖУХ в 1-ом зн. — ТулуПЧИК. П а ш ы л і хлапцу каж уш ак бегаць да школы. С т. Л ёгенькі каж ух твой. С т. Кароценькі кажушок. Ар. Цэлую зімачку ў водным каж уш ку хаджу. Нсл. 2. горизонтальная часть дымовой трубы в избе. Гсл. кажурына-«ы-«с, ж.— кусок "каж уха", овчины. Ш сл. Н я м а каж уры ны, чым залапіць кажух. Ст. кажуш-£ж-шс,—см. под кажух. кажушыць-ш'-шь/ш-ша, несоверш. 1. сдирать кожу или кожух. Ср. абкаж ушыцъ. Соверш. абкажушыць, а) сделать кожу. Нсл. 347. б) (перен.)—обыграть до гола. Хоцъ бы раз абкажушыць яго. Н сл. 347. Прич. абкажушаны— обыгранный до последней нитки. Пайшоў абкажушаны. Нсл. 347. 2. колотить, вздувать кожу ударами. Не на сьмех ты яго ёмка кажушыш. Нсл. 246. кажыны-ная-нае—каждый, всякий. Віленшч. (Н сл. 227). Чалавеча кажыны, Пана Бога стварыцеля хвалі. Ю т. 7аб. Каж ы наму чалавеку хочацца мець доброе. Нсл. кайнасьць-ф, ж.—покаяние. Смаленш. кайстра, (Р а с т с л.)-р ы, дат., предл.-ры, ж. — С у м к а. П Н З; Н. Л ю бч а. Г у та С туд зен ец к ая С осьніцкага пав. на Ч арнегаўш чы не(Труды, Н о. 9, стр. 172). Дай жа грошы колькі змога, хоцъ бы кайстру невяліку. Гарун: К. П аўлю чонка. Вой я гатоў! Ужо кайстра за плячыма. Г рам ы к а(ст. " А п ош н я е д а р у й "). У кайстру хлеб, кавалак сала, часамі пляшку малака дзіцяці раніцаю клала рупліва матчына рука. Кліш.: Каліна. А сам гатуе свае рэчы: складаны нож кладзе ў кішэню, гарбузікаў з сабою жменю, ды кайстру вешае на плечы. Т м. Добрым часам ня ведала кайстры. Круш ына: Л еб е д зь, 15, 26. Арына ў кайстру падала падарак ІЗ цэлага вала. Круш ы на: В. К аліна (Б а ц ь к., Н о. 2 8 -2 9 з 1954 г.). Сплецена ЗЪ бяросты кайстра густа-густа. с. М узы ка, 202. Янка Саламевіч: Песенная кайстра М. Федаровіча. Гінь, ліха, хадзі над барамі, бо тугі вялікай кайстра ня прымае. Д уб.: Н аля 48. Уменыи. каЙСТраЧКаКІ, дат., предл.-ЦЫ, ж.— риДИКЮ ЛЬ. Л ю бч а Н. Палажыла ў кайстрачку рыбы суш а пае, смажанае, сушаны сыр i колькі сухіх каўбасак. Б. У скалось, Н о. 4, 1954, стр. 17. кайстрывы-яял-вяс—о б и л ь н ы й к о с т р о й. Лён кайстрывы. Ст. кайстрыца-ць/-ць/, ж.— к о с т р а, к о с т р и к а. А р. Набяры кайстрыцы, ідзе лён труЦЬ. Д о ў ж а К уз. (К сл.). кайстрычнік-/кя, предл.-іку, зват.-іча, м.— 1 0 -ы й ме с яц года, о к т я б р ь. кака, какі, каццы, ж., дет. 1. испражнение, А р. Кашульку ўрабіў v каку. Н сл. 227. 2. нечистота, грязь, Гсл.; А р. гадость. Кінь гэту каку, дзяцятка. Н сл. 227. какаўка-гк/-ўцы, ж., (пагуд.)—задница, задний проход. У яго ўвесь розум у какаўцы. Поговор. Н сл. 228. какалуша-шы-шы, ж.—черёмуха. К осіч 12. См. калакалуша, чарэмха. калакалуша-шы-шы, ж.—черемуха. Гсл. какаць-аю-аеш-ае, несоверш., дет.—испражняться. Н сл. 227; Ар. 2. говорить по русски(т.е. как вместо як). Гсл. Соверш. накакаць— испражниться. Нсл. 227; Ар. кал, калу, м.—испражнение. Гсл. Такжа i ад калу бярыце чыстасьць. Ю т. 69610. калода-дь/, дат., предл.-дзе, ж. 1. короткое толстое лежачее бревно, колода. 2. обрубок бревна, приспособленный для какой-л. надобности, колода. Ар. 3. улей из обрубка бревна с выдололенной серединой. Mix. У яго пяцъ калодаў пшчолаў. Заазер 'е Сян. (К сл.). Мёду дастаў зь дзъвюх калодаў пшчолаў. Н сл. Купіў калоду пшчолаў. А р. За) всякий улей. НК: Очерки, 428. 4. полный комплект игральных карт, колода. Ар. калодка-к/, дат., предл. калодцы, ж., уменьш. к калода в 1. и 2. зн
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

выдолблен, гкі, дьі, кажух->\хя, кажушыць-ш>'-шь/ш-ша, какалўша-шы-шы, калакалўша-шы-шы, цьі, шьіш, ікя
5 👁
 ◀  / 1324  ▶