зьнёцейку 468 зьнГклы Дудзіцю(Бацьк. Но. 1-2/437-438). Чаму Ж ён такі выгадаваўся? Чаму адарваўся ад зямелькі? Зьняверыўся з моладу? Марціновіч(Беларус, Но. 159). зьнёцейку, нареч.—неожиданно, Гсл. врасплох. мГсл. внезапно. См. зьнецеўкі, зьнеціцкі, зьнеціку. У яе самой зьнёцейку так апалі рукі ад(зь? C.) безнадзееньня. Дзьве Душы 146. зьнёцеўкі, нареч.—нечаянно(внезапно, C.) Шсл. Зьнецеўкі выцяў. Ст. См. зьнёцейку, зьнецікі. зьнёцікі, нареч.—неожиданно, Нсл. 216. внезапно, врасплох. См. зьнёцейку. Соча за ёй гарачым вокам шчасьлівы Иванька, каб злавіць яе зьнецікі. ЗСД 61. Зьнецікі бац яго па зубах. Нсл. Зьнецікі выліпла на сьценах загада нямецкага комэнданта. ЗСД 306. зьнёщку, нареч. Вост.(Даль) — зьнёцейку. зьнябыцца—см. под быцъ. зьняха-еньнЫць—см. под няхаіць. зьняхацца—см. под няхацца. зьнядбайліць—см. под нядбайліць. зьнядбайліцца-гл/ под нядбайліцца. зьнядужаць—см. под дужаць. зьнялюбёласьць-ш, ж.—состояние по прилаг. зънялюбелы". Абдзіраловіч чуў нейкую зьнялюбеласьць да Гвардзейца. Дзьве Душы 9. зьнялюбёлы—опротивевший. зънятобёць-ею-ееш-ее, соверш.—перестать нравиться; опротиветь. Гсл. (Ахвіцэры) вылічалі волю найцішшаму ўцекачу, таварышу-санітару, каторы не разумеў, адылі, за якую волю ён зьнялюбеў ІМ. Дзьве Душы 14. зьнямога-ог/-оз£, ж.—изнеможение. Гсл. Дзяцюкі скакалі да зьнямогі. Гарэцкі: Песьні 74. зьнямёлы—онемевший. Гсл. зьнямёць— см. под нямёць. зьнясГліць—см. под сіліць. ЗЬНЯВОЛІЦЬ— см. под НЯвОЛІЦЬ. зьнявага-г/-зв, ж. 1. неуважение (оскороление, С.) Нсл. 215. Што нам за зьнявага! Чым наша сястра блага? Из песни, Нсл. 2б(под благі). Дурныя дзеці зьнявага айцу. Нсл. 215. Якая тут табе зьнявага? Тм. 2. неуважительное, непочтительное отношение к кому-чему-л. зьняважлівы, -вая-вае—неуважительный, пренебрежительный, Гсл. непочтительный, См. зьняважны. , зьняважны, -ная-нае—неуважителі# ный(не оказывающий уважения к комул., непочтительный; свидетельствующий об отсутствии уважения, С.), невежливый. Нсл. 215. Які ты зьняважны хлапец! Хоць бы ты зважаў старых людзёў. Нсл. зьняважыць—см. под зьневажаць. зьняверыць—см. под зьневяраць. зьнявёрыцца— см. под зьневярацца. зьняўцёіцца -см. под няўцёіцца. зь н я ц ь —см. под імаць. зь н я ц ц а — см. под імацца. зьнячэўку, нареч.— нечаянно(неожиданно, С.) Шсл., внезапно, Гсл. врасплох. См. зьнёцейку, зьнёціку, зьнёцікі. Раптам бомкнуў зьнячэўку Звон. Валошка(Прыйсьце, Но. 1). Зьнячэўку мароз прыхапіў гуркі. Навасёлкі Пух. (Шсл.). зь н я ч ы в іл і, нареч.—выражает действие, происходящее от какого-то невольного, бессознательного побуждения, или такого обстоятельства, в котором человек ни по своей воле, ни под влиянием чужой, опрометчиво, без всякого сознания действует; бессознательно, опротью. Зьнячывілі кінуўся ў вагонь. Нсл. Зънячывілі ірваў на сабе валасы, шчыпаў свае цела. Нсл. зьнібя-бы-бе; мн. ч., род.-баў, ж.—сердечное томление. Гсл. зьнібелы-лая-лае—томительный, томящийся. Гсл. Сны зьнібелыя. Крушына: Лебедзь 3. зь н іб ёц ь-ёю-ёеш- ёе, не соверш.—щем ить, ныть, болеть. МГсл. Зьнібее сэрца за розныя падзеі i да працы гукае. ИГсл., Перадмова III. Яна ледзь не заплакала, казала, што сэрца яе зьнібее, быццам вяшчуючы нешта няшчаснае. Дзьве Душы 177. Отгл. имя сущ. ЗЫІІбёнЫіе-НЯ, предл.-НЮ, ср. Прайшла г эта зіма Лясьніцкаму ў няўпынным зьнібеньню збалелага сэрца. ЗСД 244. азьнібець, соверш. к З Ь Н І б е ц ь. Соверш. зазыпбець. С э р ц а я г о б ы л о з а з ь н і б е л а. Дзьве Душы 36. Безлш. ЗЬНІбее, соверш. зазьнібела—щемить, защемило. МГсл. зьніз-зу, м.— " к а ж у х "и " ж у п а н " вместе, рукав в рукав. Гсл. М а л ц ы, р а с п у с ь ц і ў ш ы с я на к о н я х, у з ь н і з а х, ш т ы р х а ю ц ь, ш т ы р х а ю ць ІХ п ад б о к і. Дзьве Душы по. Уменьш. зынзак-зку, предл. и зват.-ЗК у, м.—две одежды вдетые одна в другую. Ксл. Н а д з е нь з ь н і з а к, б у д з е ця п л е й. Прусаўкі Аз. (Ксл.). зьшзак-зкя, предл.-зку, м. 1. короткая нижняя одежда той же ткани и покроя, что насоў", едва доходящая до половины стегна. НК.: Очерки, III. 2. — см. под ЗЬНІЗ. зьнізаць,—см. под нізаць. зьнізкі-зак, мн. ч.—нанизанные бусы. Будде: Тул.-Орл. слов.) зьшж-£ць-ьщь,— см. под НІЖЫЦЬ. зътж-2ащ&-ыцца,—см. под ніжыцца. ЗЫіІЖЭНЬНе,—см. под ніжыць. зьнік-аньне-аць-нёньне-ці,—см. под нікаць. зынкбіць,—см. под нікбіць. зьнГкля-лі-лі, ж.—чуть-чуть замерзшая полынья. Ксл. Лучыў у зьніклю іўтапіўся. Даўгое Беш. (Ксл.). зьніклы-лая-лае—исчезнувший. Нсл. 216. Зьніклая вада. Нсл. Зьніклае здароўе. Нсл. Ср. ЗЬНІКЦІ ( прд нікаць
Дадатковыя словы
корбление, лўчыў, ная-нае—неуважйтелі
0 👁