Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

знахар 454 знак ЗНахар-ptf, предл. и зват.-ру; мн. ч., род.-раў, м.—знахарь. Ар. Бяжы бардзей да знахаpa, няхай замове кроў, пухліну ад гадзіны. Нсл. знахарка-/ж/-/?і4ы, ж.—знахарка. Ap. знахарскі-кая-кае—свойственный знахарю. знахарства-tftf, предл.-ве; мн. ч. - в ы - в а ў, cp.—знахарство. знахарыць -ру-рыш-ра, несоверш.—заниматься знахарством. Нёкалі вучыў яе знахарыць. Мікольск M.(Демид: Веров. II, 1896, 108). знадовечы, нареч.—с третьего дня, с позавчера. Нсл. 214. Знадовечы захварэў. Нсл. знадаб-іцца-ляідо— см. под надабіцца. знадабны-ная-нае—нужный. Нсл. 214. Гэта рэч знадабная, ня псуй. Нсл. Чалавек ён знадабны. Нсл. Знадабнае дзерва пасеклі на дровы. Нсл. знадбёнь-е«я, предл.-ню; мн. ч.-яні-нёўнём, мн. ч., предл.-нёх. м.— нужная вещь. У хаце пень І то знадбень. Послов. Дел. Ср. патрэбнік. знадвор'я, ізнадвор'я— снаружи. Нсл. 214. Знадвор'я дым ідзёць у хату. Нсл. Трыма палцамі левымі правую руку ізнадвор'я пагладзіць. Кіт. 73611. знадворку, нареч. — снаружи. Ap.; Гсл.; БНсл. Карыта знадворку ўнёсьлі ў сенцы. Ст. Знадворку пачуўся зьдзержаны mynam каня. ЗСД lil. Загараліся абтынкаваныя знадворку панскія пакоі. Тм. 165. Замкнулі знадворку дзьверы. Тм. 255. знадворны-няя-няе—наружный, мгсл. знаёмасьць-ц/, ж. 1. знакомство. Ap.; Нсл. 214. Знаёмасьць забраў зь ім вялікую. Нсл. 2. знание, опытность, Нсл. 214 наличие знаний о чем-л., обладание сведениями о чем-л., знакомство. знаёміць-млю-міш-ме, несоверш., перех. 1. знакомить. МГсл.; Гсл.; Ар.; Нсл. 214. Сам НЯ ведает, зь кім мяне знаёміш, пазнаёміў. Нсл. Соверш. пазнаёміць. Ар.; Нсл. 214. 2. (з чым)—знакомить с чем, давать кому-л. сведения о чем-л. Дзядзька знаёміў мяне з гаспадаркаю. зазнаёміць-млю-міш-ме, соверш.—ознакомить. Не з пасьцівым чалавекам ты яго зазнаёміў. Нсл. Несоверш. зазнаямляцьяю-яеш. знаёміцца-МЛЮСЯ-МІШСЯ, несоверш. ЗЬ КІМ, 1. знакомиться. Ар.; Нсл. 214. Не знаёмся зь ІМ, ён НЯ добры чалавек. Нсл. Соверш. пазнаёміцца—познакомиться. Я зь ім даўна пазнаёміўся. Нсл. Соверш. узнаёміцца, зь кім—войти в тесное с кем-л. знакомство. Нсл. 54. Узнаёміўшыся з імною, ён так зрабіў, што хоць ніколі ў вочы ня бачыцца. Нсл. 2. (з чым)—знаком иться, получать сведения, приобретать знания о чем-л. Сядні я знаёміўся з работаю на полю. знаёмшы, ср. ст. к знаёмы. знаёмы-мая-мае, 1. знакомый, состоящий в знакомстве с кем-л. Мы зь ім здаўна знаёмы. Нсл. 214. О, гэта ж ЗНаёмЫЯ людзі! Слопішча Шацк. (Шсл.) знаёмшы, а) ср. ст. к знаёмы. Знаёмшага каго абяры у кумы. Нсл. б) поизвестнее. Нсл. 735. Знаёмшаю дарогаю вееялей ехацъ. Нсл. 2. в см. сущ. знаёмы-тиага, знаёмаяае—знакомый, знакомая. Ар.; Шсл.; Нсл. 214. Гэта MOŬ знаёмы. Слопішча Щацк. (Шсл.). знажылу, нареч.—от напряжения СИЛ. Нсл. 214. Знажылу парваўся. Нсл. знайда-dw, общ. 1. найдёныш. БНсл. 2. насмешливое название того, который украденную вещь называет найденной. Нсл. 214. Знайда ўсё знаходзе, i тапор за лаўкаю. Послов. Нсл. знайдаваньне-ня, предл.-ню; мн. ч.-ні-няў, ср.—нахождение. Нсл. 214; БНсл., ОТЫСКание. Тм. Знайдаваньне способу да жыцьця. Нсл. знай-даваць-ф—см. под найдаваць. знайдыш-та, предл.-шу; мн. ч., род.-шаў, м. 1. найдёныш, ПОДКИДЫШ. Гсл.; Нсл. 214. См. знойдыш. 2. находка. Нсл. 214. Гэта тапор знайдыш. Нсл. знайдзён-«я, предл.-ну, зват.-не, м.—мальчик, незаконно рожденный, подкинутый. Нсл. 214. На наша бязьдзецьце, хоць знайдзёна Бог даў нам. Нсл. знайдзёнка-нкз-ніўы, ж.—девочка незаконно рожденная, подкинутая. Нсл. 214. Знайдзёнка ў мяне гадуецца. Нсл. знайка-йкі, общ. \. знающий человек. Нсл. 214; БНсл.; Нсл. Знайка ўсёведае. Нсл. Знайка бяжыць, а нязнайка ЛЯЖЫЦЬ. Послов. Нсл. 2. (ирон.)—всезнайка. знайма, в смысле нареч.—по найму. Робе знайма. знаймасьць-ф, ж.—дружба. Нсл. 214. Я зь ім ніколі знаймасьці ня меў. Нсл. знаймавацца-муюся-муешся, несоверш. 1. прикладываться ко кресту(мощам, иконам, С.) Гсл. Прышоў у царкву спазьніўшыся, калі ўжо знаймавацца пачалі. Гсл. Архімандрыт паручыў яму стаяць ля мошчаў, як знаймуюцца багамолы. Дзьве Душы 64. 2. целоваться в праздник, пнз. знайсьці, знайці—см. под знаходзіць, найдаваць. знайсьцГся, знайцГся— см. под знаходзіцца. знак, знаку, предл. знаку; мн. ч. знакі-коўКОМ, мн. ч., предл.-КОХ, м. 1. признак, Нсл. 214; МГсл. знак. Сінія знакі на целе. Нсл. Ані знаку твое работы. Ар. Няма знаку. Ар. Уменьш. значок- чка. паштовы значок—почтовая марка, знакі прыпынку—знаки препинания, на знак чаго—в знак чего. 2. клеймо, пометка, МГсл. метка