Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 441
 ◀  / 1324  ▶ 
засяньнГк 423 засмущцца засяньмк-/ка, м.—сарай на сено. Шсараўка Імгл.(Сержп.: Отчет 5). засігаць— см. п од сігаць. ЗаСІЛЯЦЬ— см. п од с і л і ц ь. засіліць—см. п од сіляць. засіліцца—см. п од сіліцца. засіпёць—см. п од сіпёць. засівёлы-ляя-ляе—начавший седеть. Купала: Шл. Ж. 83. ъ л с к - о к н у ц ь - о ч ы ц ь - а к а в а ц ь — см. п од с к а к а ц ь. заскабіць— см. п од скабіць. заскабіцца—см. п од скабіцца. заскаголіць— см. п од скаголіць. заскала-ль/-лс, ж.—скалозуб? С т аром у Н уп рэю зь б я р о за ва й лю лькай у зуб ах здавал ася, сед зя чы п а д х а т а ю, ш т о гэт а "заскала ", — я к ён зваў м есяц, — чагосьці саром ліва ўсьм іхаецц а. Васілёк(Калосьсе, Но. 3-16, 1938 г, стр. 131). заскалубіна-ны-we, ж. 1. неровность, впадина или возвышение на поверхности в общем гладкой. Варел. Н а гэт ай дош цы дзьве заскалубіны ё. Варел. 2. неровность на поверхности тела, напр. нарыв, чирей. Варел. Д а з а с к а л у б і н ы ц е л а б а р з ь д з е й м о ж а з а р а з а ў п л ы н у ц ц а. Варел, заскалубіць-бл ю - б і ш - б е, соверш., п е р е х.—занозить. Ксл. З а с к а л у б і ў с а б е п а л е ц. Дабрыгары Беш. (Ксл.). См. з а с к а б І Ц Ь. заскародзіць[заскарадзіць]—см. п од с к а р а д з щ ь. заскарубці, заскарубнуць-ну-неш-нс, с о в е р ш.— засохнуть или замерзнуть в ком(о грязи, тесте). Варел. Н о чы б ы ў м арозік, ды к балот ц а заскарубла. Варел, заскляпщь—см. п од скляпщ ъ. заскробаць— см. п од скробац ь. заскрабаць—см. п од скрабаць. заскр-абацца-эбсьу/ся—см. п од скрабац ца. заскрэгціся, за ск р а гуся, заскраж эш ся, соверш.—начать издавать пронзительный, скрипучий крик, свойственно лягушкам. Нел. 185. Ж абы заскрэгліся. заскрыгатаць— см. п од скры гат аць. заскрыгаць—см. п од скры гаць. заскварыць—см. п од сквары ць. заскуб-аць— см. п од скубацъ. заскумащць—см. п од скум аціць. заскурны-н а я -н а е— подкожный. Заск ур н а я кроў. Нел. ЗаСЛОН[зуСЛОН, ЗЫСЛОН], п р е д л.-н е, м.—небольшая(переносная, С.) скамейка. Шел. В ядро ст аіць на заслоне. Турэц(Сьміл.) Шел. П ры сядзь во на зуслоне. Ст. П адст аў зуслон, б о т ак ня ўзьл езеш на печ. Дукора Сьміл. (Шел.). А дк л а л а заслон, якім заўсёды зап іраўся К о р зю к нанач. Сяднёў: Корзюк. заслона-ны-не, ж. 1. занавес, мгел. заслон, прикрытие, преграда. Заслоны меж ы нам і ня бы ло. Кіт. 120а7. 2. деревянный или металлический полукруг, которым закрывают печь. Гсл. У м еньш. засланка(заслонка, Дел.)—полуовальная короткая досочка для закрытия печи, (Дел. 252) дверца или задвижка ДЛЯ закрытия печи, заслонка. Ар.; Раст.. Севе ре к 135. 3. защита. Нел. 185. Заслону мае, нікога не баіцца. Нел. Ён м не вялікая заслона. Нел. заслонка-нк/-нцы, ж. 1. плевка во внутренностях животного около легких. Дел. 252. А д а р ва ў у вапра заслонку: надабе к р о ў вы біраць. Дел. 2,—см. п од заслона. засланиць-лю-леш-ле; повел.-яй-яйма, н е с о в е р ш., п е р е х.— заСЛОНЯТЬ. Ар. С о вер ш. засланГць-ню, за сл о н іш -н е— заслонить. Ар. Ц і забы лася язы ком рот засланіць? НК.: Бабы, 24. засланьне-ня, п р ед л.-н ю; мн. ч.- н і- н я ў, ср.—ссылка. Гсл. заслаць, засъцялю,—см. под слаць, сьцялю. заслуга-угі-узе, ж.— заслуга, заслугаваць l-гу ю -гу е ш -г ў е; повел.-гуйг уйм а; несоверш. на ш т о, 1. заслуживать. Нел. 185; 1г.; Сакуны 81. Заслугуе на ласку м аю. Нел. 2. заискивать. Нел. 185. За сл уга ва ў на гасьцінец, аж но н іч о га не дали Нел. заслугаваць II,—см. п од слугаваць. заслугавацца-гуюся-гуешся, несоверш. на ш т о, ч а г о — заслугами приобретать расположение. Нел. 185. Л а с к і Б ож ай заслугуй ц еся. Кіт. 4баіЗ. К аж нам у заслу гугуецца. Нел. 185. Ён ш м ат кам у заслугуецца. Тм. заслухацца,—см. п од слухаць. заслужены-ная-нае— заслуженный, достойный по заслугам. Нел. 185. Чалавек заслуж ены перад царом i ўсім і. Нел. 3 т ы х р э к маю ц ь піць заслуж оны я Бож ыя. Ют. 56а17. злепуж н ы -ная-нае— заслуженный, приобретший заслугами доброе расположение. Нел. 185. Тваё дабрадзей ст ва б уд зе заслуж на п ерад Б огам. Нел. заслужыць,—см. п од служ ыць. засмагавацца,—см. п од см агци зи см & т ы -лая-лае— имеющий накипь на губах от жажды. Д а р м а с т а р а е ц ц а ўд зя р ж а ц ь каля засм аглы х вуснаў коўНЮ. Гарун: Сьвята. засмажыць,—см. п од смаж ыць. засмакаваць,—см. под см акаваць. засмакавацца,—см. п од смакавацца. засмалак-лка, м.—небольшое смолистое углуьление на дереве: бывает от повреждения. Варел. П алена із засм алкам і п акладзі на огонь. Варел. засмалГць,—см. п од смаліць. засмаргай,—см. п од — заш м аргам. Ар. засмаркацца,—см. п од смаркацца. засмуткавацца,—см. п од см ут каваць. засмутнёць,—см. п од см ут нець. засму-цГць-чдць, — см. п од смуціць. засму-цщца-члццл,—см. под смуціцца
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

l-гў, гўся, заскалўбіна-ны-we, заскалўбіць-бл, заскарўбнуць-н^-неш-нс, заскарўбці, заскр-абацца-эбсь^/ся—см, заскўрны-н, засланйць-лю-леш-ле, заслўга-угі-узе, заслўгавацца-гуюся-гуешся, заслўгаваць, льі, нкі, эбсьуіся
2 👁
 ◀  / 1324  ▶