Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

запачываць 417 запінаць запачываць-яю-яеш-де—покоиться (с оттенком почтения, С.) Нел. 181. спать. Запачы вай з Б огам. Нел. Соверш. запачыцьы ну-ы неш -ы не, Нел. 181. П ан зап ачы ц ь паш оў. См. супачывацъ, супачыць. запачыць,—см. п од запачы ваць. запэўне, нареч.—наверное, без сомнения. Нел. 178. Запэуне ён цяпер у дварэ. Нел. запэўніць,—см. п од пэўніць. запэўніцца,—см. п од пэўніцца. запэўны (запеўны, Нел)-н а я -н а е — несомненный, верный. Нел. 178. Зап эўны пры бы т ак. Нел. запэцкаць,—см. п од пэцкаць. запэцкацца,—см. п од пэцкацца. з я п х - і ц ь - н ў ц ь, — см. п од пхацъ. запхнуцца,—см. п од пхацца, пхнуцца. запек— м ес т о дл я сп ан ья за п еч к о й (о к о л о печи). Бясл. — запечак. Уменьш. запечак(запёчак, Нел.)—часть крестьянских полатей (ў'п о л у ", С.) около печи, куда сваливают одежду, хлам, и где играют дети, Шел. место устраиваемое, особенно для детей, за печью. Нел. 179. Н у, дзеці, м арш у запечак, ваш а т ам месца, а ня каля ст олу. Ст. Вылазьце, дзят ва, з з а п е ч к а. Нел. В ы с к а ч ы ў к а р п е ч к а з запечка. П ослов. Нел. Б а га т ую сяст р у на куц е пасадзілі, а б ед н ую проц і печкі, на запечку. Дел. 24. запёкаць,—см. п од пекаць. запелескавацца,—см. п од пелескавацца. запёра-/?ы-/?ы, ж.—диафрагма. Бясл. П азасы халі запёры ў кабанчы ка. Хведараука Краснап. (Бясл.). заперадзщь-джу-дз/ш-дзе, соверш., перех. —опередить, обогнать. Н е т ваім канём зап ерадзіц ь м яне. Нел. Н есоверш. запераджаць-аю -аеш -ае— опережать, обгонять. Нел. 178. Заперадж ай, за п ер а дзі падводы, ш ы бчэй паедзем. Нел. См. вы перадзіць. заперач-аць-ьщь,—см. п од перачыць. заперачыцца,—см. п од перачыцца. запёрхавацца, 1. закашливаться. Нел. 179. Ч аст а неш т а т ы ст аў заперхавацца. Нел. 2. останавливаться во время рассказа. Нел. 179. Н е з а п е р х а в а й с я, к а жы па п раўдзе! Нел. запярхнуцца, соверш. к заперхавацца 1, 1. закашляться. Нел. 179. Зап ярхн уўся, аж вырвала. Нел. Ч аго т ы гэт а зап яр х н уўся? Тм. 2. остановиться во время рассказа. Нел. 179. К азаў, к а за ў ды й зап ярхн уўся. Нел. зап-ёрці-ірац ь,—см. п од перці. зап-ёрціся-ірацца, — см. п од перціся. заперць-ц/; мн. ч.-ці-цяў, ж.—заточение. Дел. 247. С ядзіць ж он ка я го н а я ў с ё дом а, слова ў заперці. Дсл. запёт-аваць-аць,— см. п од пет аваць. запётавацца,—см. п од пет авацца. запёць,— см. п од пець. запечак,—см. п од запек. запёчак-чку, м.—небольшое пространство между печью и стеной, чтобы последняя не загоралась. Шел. К от за л езу запечак. Крамяні Пух. (Шел.). запёчкі-кяу, мн. ч.—деревянный сруб, на котором ложится печь. Бясл. Д а печы зроблены МОЦНЫЯ запёчкі. Машавая Бялынкавічы (Бясл.). запе'чшк-ися, п р е д л. - і к у, з в а т. - і ч а, м.—домосед. I с л у х а ць н е х а ч у а б г э т ы м з а п е ч н і к у — к а ж а дз я ў ч ы н а. я. г-ю: Казкі, Но. 2, стр. 3. См. д а м а т у р. запёчча-чя, предл.-чу; мн. ч.-чы -чаў, ср. —отступ, пространство между печью и Прилегающими К ней Стенами. НК: Очерки, 245; Шсл. П аклалі анучы суш ы ц ьу запечча. Дукарка Сьміл. (Шсл.). запяяць,—см. под пець, запець. З Я П Я К Я Н І К - lK a, предл.-іку, зват.-іча, м. —трудолюбивый человек. Дел. 247. Во гэты зап якан ік не зьдзян ьгубіц ь. Дел. запяканка-н*7-ш{ы, ж. 1. водка, настоечная на разных кореньях и употребляемая в виде лекарства. Нел. 178. К аб адзярж аць зап якан ку, га р ш ч о к з гарэлкаю, наліт аю на карэньне, абм азую ц ь хлебным цест ам i ст ан овяць у печ. Тм. Ад ж ыват а выпі га р эл к і з запякан каю. Нел. 2. строгое наказание. Нел. 178. Д ам хлапцу д о б р ую запякан ку. Нел. запякаць,—см. п од пякаць. запякаць, — см. п од пячы. зап-якацца-ячысл,— см. п од пячыся. запялёскаць,—см. п од пялескацъ. запялёскацца,—см. п од пялескацца. запяраз-аваць-аць,— см. п од перазаць 1. зяпяряз-яяяиця-ацца, — см. п од перазацца. запярэсьціцца,—см. п од пярэсьціцца. запярхаць,—см. п од пярхацъ. запярхнуцца,—см. п од заперхавацца. запяткі-т каў (-т ак); мн. ч.—края пят. Нел. 182. П абег, аж зап ят кі зат раш чэлі. Нел. З а п я т к і свае а д б іў, б ега ю чы за т абою. Тм. В ы т ну й зап ят кі задзярэш. Тм. запятнік-йся, м.—запяток у обуви. Нел. 182. Зап ят нік скры віўся ў боце. Нел. зап-яцца-інацца,—см. п од пяцца. запячатав-аны-аўь,— см. п од пячат аваць. запіхалка-лкі-лцы, ж. — абарэчка. нк.: Очерки 502. См. абор. запіх-аць-нуць, — см. п од пхаць, піхаць. з я т п я т к я -ш к і-ш ц ы, ж.—закрывало лица. запінаха-ахі-асе, ж.—простыня, которой закрывают колыбель, Ксл. занавеска, занавесь. Я сёлет а сшыла да калы бкі н о в у ю за п ін а х у. Вяжышча Беш. (Ксл.). С р. запнуцъ, апінянка. запінаньне-ня, предл.-ню—препятствие. Нел. 179. Н е р а б і ім н е за п ін а н ь н я ў вясельлю. Нсл. зап-інаць-нуць,—см. п од пяць II