замыкацца 414 запоіны зам ы кацца—w п од м кацца. іл ы ы т ц ь-л ю -л іш -л е, соверш., т р е х.— нарочно закруглить лезвие, острый конец кола и проч. Шсл. Замылі сякірку. Ст. зам ы сьліць— см. под мысьліць. зам ы сьл-евацца-щ цд—ои. под мысьліцца. зан -осіць-ёсьці—см. п од нёсьці. зан-осіцца-есьу/ся—см. п од нёсьціся. за н а г а р а д зіц ь -д я су -д з/ш -д зг, со в е р ш.— вознаградить. Нсл. 176. Ш т о з гу б іў, нічым не за н а га р о д зіш. Нсл. Н есоверш. зан агар адж ац ь, -а ю -а еш -а е— вознаграждть. Нсл. 176. За м аё д а б р о мне ліхім занагарадж аю ць. Нсл. занагарадж эньне-ня, п р е д л.-н ю, cp.—вознаграждение. Нсл. 176. Зан агарадж эн ьн е за кры ўду. Нсл. зан адта, нареч.— чересчур, слиш ком (чрезм ерно, С.) Гсл., слиш ком, бол ее нежели много. Нсл. 176; Шсл.; БНсл. Занадт а вялікі. Нсл. Занадт а ўж о ра с х о д зіў ся ты. Ст. занаравщ ца— см. п од наравщ ца. за н а т ў р -ы ў ш ы ся -ь /іў я — см. п о д на т ў рыцца. зан ауж ы ц ь [в ул ей]—наполнить сотаМИЯулеЙ). Маркоўцы Вял. зан ауж ан ы [вулей]— наполненный сотами улей. Тм. зан ёк аць-а ю -а еш -а е; п о в е л.-ай -ай м а, с о верш.— н ачат ь го в о р и ть не"— нет, о т рицать. Ён н я ст а ў н ат гу к а ць ізь селакамі, адр а зу занекаў... зам ахаў сваім і м алёнькім і р уч к а м і. з сд іоо. зан еп адац ь -дю -аеш -ае; п о в е л.- а й - а й м а, н есо в ер ш.— КЛОНИТЬСЯ К упадку, (БНсл.) недомагать, прихваривать. Гсл. К о нь занепадае, заняпаў на задн ія ногі. Нсл. 177. П ад ст арасьць я занепадаць ст аў. Нсл. Соверш. заняласьщ -паду-п адзёш -п адзёцьдзём -дзіцё-дуць— придти в упадок; опуститься, Гсл. СКЛОНИТЬСЯ К упадку. БНсл. К абы ла зан яп ала. Дел. 246. Н а ч уж о й ет арон ачцы за н я п а ў душ о й. Гарун (ст. Песьня"). зан-евальняць - я в о л е н ы - я в о л і ц ь — с м. п од н я в о л і ц ь. заняха-еньн е - е н ы - і ц ь — с м. под н я х а і ц ь. за н я д б а л іц ь — см. п о д ня д б а л іц ь, н я д байліць. занядб-аньне-дць—см. п од дбаць. зан ядуж ац ь—см. п од нядуж аць. за н я м ёл ы -л д я -л д? — о н ем ев ш и й. Гсл.; БНсл. заням ёць— см. п од нямёцъ. заняла д-dy, п р е д л.-д зе, м.— упадок, мгел.; БНсл. зан я п ал ы -л дя -л де—пришедший в упадок. С т аў н адобны да нейкага заняпалага сьвят ога. ЗСД 308. заняпасьці—см. п од занепадаць. занятак-WKj, предл.-тку, м.—занятие, мгел.; Ар.; Шсл. У каж нага ё свой занят ак. Ст. Я н а бы ла ў гэт ым часе захоп лен ая важ ным занят нам. з сд 80. Самы сабе зн а х о дзіл і т эмы на гут а р к і й занят кі. Цэлеш: Ярылаў агонь. заняваж ы ць—см. п од важ ыцъ 4. занявГньне, н а р еч.—невинно, незаслуженно. Нсл. 176. Занявт ьне цярплю. Нсл. занявісьнець— см. п од нявісьнець. зан я ўзд ол ец ь —см. п од няўздолець. заняць-ц/, ж.—занятие. Дел. 246. Ён у с ё ў заняці. Дел. зан я ц ь— см. п од імаць. зашдзьбець— см. п од т дзьбець. зашзка-зк7-зць/, ж. 1. зерно, бусина от ожерелья. Нсл. 177. Занізкі пасыпаліся. Нсл. 2. шнурок, нанизанный коральками. Нсл. 177. Зан ізкі парваліся. Нсл. 3. пузыри, образующиеся в жидкости. Нсл. 177. Г арэл ка крэп кая, калі зан ізкі ёсьць, як т раханеш. Нсл. 4. жирные кружки на влаге. Нсл. 177. М я са ня сыт ае, ніводн ае зан ізкf н я м а ў с т раве. Нсл. См. скалка. за т за ч к а -чкі-чцы, ум еньш. к за т зк а во всех смыслах. Нсл. 177. занізь-зі, ж.—место на ткани, сплошь покрытое бусами, жемчугом, Даль бусы. Занізь п урп урн а-лілёвы х караляў, занізь п эр л а ў на м о р с к ім дн е. Дуб.: Наля 26. Ж м ен я р ам он к авы х п ялёст каў на дзьве за н ізі, б ы ц ц ам вец ер сьм ех а м парасп л ёск а ў. Крушына: Творы 166. Ум еньш. Занізка—бусина, Магілёўшч. пронизи, особенно кораллы. Воет.(Даль, ІУ изд., 1520). Ш ню рок парваўся. i занізкі рассы паліся. Іванаўка Хоцім. (Бясл.). зан ітавац ь— см. под ніт аваць. за н ў д зіл а, безл и ч.— см. п од нудзіць. Ъ 2М у-Щ З\Ц Ъ -дж аЦ Ь — см. п од нудзіць. за н ў д зіц ц а—см. п од нудзіцца. занур-аць-ьщ ь—см. п од нурыць. занур-ацца-ьщ д—см. п од нуры цца. заны гціца-ўы -цы, ж.—ранка на пальце ОТ задранной ОТ НОГТЯ КОЖИ С МЯСОМ. Бясл. У м яне на палцу заны гціца, ды вельм і ж балю ча. Хведараўка Краснап. (Бясл.). зан ы д зец ь—см. п од ныдзець. заны дзьвець см. п од ны дзьвець. за п о д а ў н а, (Нсл.) 1. слишком давно. Зап одаўна т ы не аддаеш i м не д о ўгу. Нсл. 180. 2. тем более. Нсл. 180. Т абе пасьнедаўшы хо ч а ц ц а есьці, а ім н е заподаўна, я к я ня сьнедаў. Нсл. за п о зн а, нареч. (Гсл.; Нсл. 180)—СЛИШКОМ поздно. зап озн ы -н ая -н де—запоздалый. БНсл. Ср. позны. за п о ін ы, (Кот. 202)-наў, ед и н ст в, ч. н е т.—помолв ка и угощение по этому случаю, Гсл. пиршество по заключении свадебных условий, Нсл. 180 первая свадебная беседа, когда жених в доме невесты угощается со
Дадатковыя словы
гціца-^ы, есьуіся, зан-осіцца-есь^/ся—см, зцьі, кацца—<w, нядўж, нўдзіцца, нўдзіць, ііў
0 👁