загаяць 395 загата зага-яць-/ць— см. под гаіць. загаяцца— см. под гаіцца. загадзё, нареч.— заблаговременно. Ш сл. Загадзё т рэ' было ўсё разьдзяліць, а тады ехаць браць. Ст. Cp. загадзя. загадзя(загадзя, іг.), нареч. 1.—заранее, Раст: Северск; Б Н сл. заблаговременно, Варсл.; Гсл.; Раст.: Северск 135; Н сл. 165; Шсл.; Ксл.; Тм б. (Даль), П енз.(Тм); БН сл. предварительно. См. заўгадзёў, заранёў. Надабе загадзя падумаць. Ш аркі К у з. (К с л.). Трэ было загадзя ўсё прыгатаваць. С т. Загадзя прышоў. Н сл. Загадзя старайся. Н сл. Хомка загадзя прыдумаў новую штуку. Т вер.(Афанасьев, У, 19 1 4,9 5). 2. преждевременно. Толькі ж вы загадзя ня прыймайце так да сэрца; я думаю, што ўсе абыйдзецца сусім ня так страшна. Д зь в е Ду шы 142. Загадзя ты прышоў к імне, трэба было пачакацъ з дні два. Уш акі Чэрык. (Бяльсл.). вельмі загадзя— задолго, м г с л. загадзщь— см. под гадзгць. заган-яць-іць—см. под ганіць. загадзь, нареч.— заблаговременно. К сл. Нанасі загадзь вады. Л оўж а Cip. (К сл.). См. загадзя, загадзе. загаласаваць— см. под галасаваць. загаласГць— см. под галасіць. загал-яць-щ ь—см. под галіць. загал-яццаАцца—см. под галщ ца. за гамаш ць—см. под гаманщь. загамав-аны-яўь—см- под гамаваць. загамавацца—см. под гамавацца. заганяць, загнаць— см. под гнаць. заг-аняцца-няздя— см- под гнацца. заган-ну, предл.-не, м.— п о р о к, н е д о с т а т о к. Н сл. 164. Тавар ніякага загану ня мае. Н сл. заган-ану, предл.-не, м.—п о р о к, не д о с т а т о к. Нсл. 164. Тавар ніякага загану ня мае. Нсл. загана-ны-не, ж.— недостаток (физический или моральный, духовный, С.) Гсл. — заган, М Г сл. дефект, М Г сл. изъян в предмете, Н К.: Бабы, Н о. 40; М Гсл. порок. БНсл. Мой конь безь ніякае заганы. С ухарукава А з. (К сл.). Хлапец ніякае заганы ня мае. Нсл. 163. Работа без заганы. Т м. Конь як конь заганы нямног: на 'дно вока троху... НК.: Бабы, 24. А хлапец усе нікаў каля столу i тож заганы шукаў. Зарэцкі: Радасьць (К алосьсе, кн. 1-ая, 1935 г. стр. 24). У НІ воднай няма заганы. Крушына: Л ебедзь 51. заган-яць-іць, —см. под ганіць. заганяць, загнаць,— см. под гнаць. ъ лг~ ш т щ л-нац ц а,—см. под гнацца. заганлівы-яяя-яяе, 1. с к л о н н ы й к х у л е н и ю др у г и х. Нсл. 164. Н я б уд зь заганліў. Нсл. 2. имеющий загану". Заганлівы тавар. Н сл. 164. заганны-ная-нае—имеющий "загану ". Заганная работа. Н сл. 164. Тавар не заганны. Тм. загарода, загарада-ды-дзе, ж.—огороженное место, чаще между домом и сараями, для скота. Ксл. Загані каровы ў загараду. Азярыш ча А з. (Ксл.). Хай зьнявечацца крыўда з прынукаю за яе загародаю. Гарун. загародзьдзе-дзя, предл.-дзю; мн. ч.-дзідзяў, cp.—место за огородом. Б яльсл. Бульба пасаджаны на загародзьдзю. П алуж. Краснап. (Бацька сядні араў загародзьдзе. Тм. загарожа-ЖЫ-ЖЫ, ж.—ограда. Нсл. 165; Д ел. 233. Сьвіньні загорожу разламілі. Нсл. загара-ры-ры, ж.—загар. Ар. Чырванелі Ш ЧОКІ пераз загару. Зм агар(Блр. Д ум ка, Н о. 7). загарад-ду, предл.-дзе, м.—перегородка. К олас НЗ. Х У. загарадка-дкз-)щ/, ж. 1. перегородка. Гсл.: Шсл.; БНсл. Трэба паправіць загородку ў коровах. Ст. 2. жердочка дляя заграждения дороги. Шсл. загарадня-ш-ш, ж.—огороженная часть луга. Ар. загара-щзщъ-джаць, —см. под гарадзіць. загара-дзіцца-джАчЧя» ~ см- под гарадзіцца. загарадзь-дзі; мн. ч., род.-дзяў, ж. 1. изгородь. Гсл.; БНсл. Абачыў, што няма ўжо драцяное загарадзі i толькі пры самой хаце бялее радкое новое кольле. Адамчы к: Арж. колас. 2. место, обнесённое изгородью. Бясл. Завёў каня ў нашу загарадзь i пасець сабе. Бяседавічы Х оц ім (Бясл.). загарава-ea, ср.—зарево. М я д зь в едзіч ы, Л яхавічы, Нясьв. Татарыновіч (Кво вадыс, 278). "Слова знача ў нас тое, што ў польской 'луна пож ару' асабліва, калі пажар пачынаецца". Зь лісту П. Татарыновіча. зага-раць-рэць,—см. под гарэць. загарэлы-лая-лае—загоревший, загорелый. А р. Была на дзіва сьвежая, загар злая, з ед 323. загардушка-шкі-шцы, ж., бот.—росянка. Верас. загарлаць,—см. под гарлаць. ъ&Г2ф-иуцъ-таць,—см. под гарнуць. загарнуцца,—см. под гарнуцца. загартав-аны-одь, —см. под гартаваць. загартавацца,—см. под гартавацца. загартаць,—см. под гортаць. загасщь,—см. под гасіць. загаспадарстваваць,—см. под гаспадарстваваць. загаспадарыць,—см. под гаспадарыць. загаспадарыцца,—см. под гаспадарыцца. загасьцявацца,—см. под гасьцяваць. загата-ты-це, ж.—обкладка на зиму стен избы из купин, соломы и досок. Шсл. На зіму хату абклалі загатаю. Ст
Дадатковыя словы
загамав-аны-я^ь—см, загарадка-дкз-<)щ, загарнўцца,—см, зімў
0 👁