Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

дрындаць 326 двое 2. соха, у которой сошники ставятся Круто, ПОЧТИ отвесно. Воет. (Даль). 3. общ.—лентяй-яйка, ничем не занимающийся-щаяся; любящий-щая делать, распевая. Нел. 147. Няма за што карміць дрынду. Нел. дрындаць-аю-аеш-ае; п о в е л.- а й - а й м а, несоверш.—лениться, расхаживать, распевая. Нел. 147. Нічога ня робіш, а толькі дрындаеш. Нел. дрындухадх/-те, ж., п агубн а—частушка. Шел. Сьпяі накшую песъню, а то пяеьи адны дрындухі. Ст. Уменьш. дрындушкаШКІ-Ш ЦЫ, паг.—частушка. Шел.; Ар.; БНсл. Ня песьня, а дрындушка. Ст. дрынды-даў, единст в, ч. нет.—броДЯЖНИчество. Нел. 147. дрынды біць—баклуши бить. БНсл. См. брынды, брынды біць. дрынкаць-аю-аеш-ае, несоверш. 1. бренчать. Юрсл. Нехта нечым дрынкаў за сялібаю. Юрсл. С оверш. задрынкаць—начать бренчать. 2. перен., о длинной одеж де—биТЬСЯ ПО ногам. Юрсл. Як жа ты ходзіш, што дрынкае па пятах. Юрсл. 3. перен., п резр.— ТаЩ ИТЬСЯ, ПЛеСТИСЬ. Юрсл. Дрынкалі як просьле касы. Юрсл. 4. перен., п резри т.—брОДЯЖНИЧаТЬ. Юрсл. Чаго ты дрынкаеш без занятку? Юрсл. О дн кр. дрынкнуць-ну-неш-не—забренчать. Юрсл. Нехта дрынкнуў на балалайцы i перастаў. Юрсл. дрынкацца-аецца, несоверш. 1. дрынкаць 2. юрсл. Надзела панёву, што дрынкаецца па пятах. Юрсл. 2. дрынкаць3. Юрсл. Куды я, туды й ён дрынкаецца, ані не застаецца. Юрсл. дрьінкнуць,—см. под дрынкаць. дрынчэць-чу-чыш-чыць 1. дребезжать. МГсл.; Гсл. 2. дрынкаць 1,2. Юрсл. 3. п резр.—болтать, бормотать, шуметь. Щ не пара табе перастаць дрынчэць. Ня дрынчы, дай спакою на часінку. Юрсл. дрынчэцца-чыўца, ст рад, к дрЫ Н Ч ЭЦ Ь 3. Юрсл. Ен i дзень дрынчыцца, i ноч такою ня бывае. Юрсл. дрыпаць, (Шсл.), трыпаць, (Ар.)—идти, делая частые мелкие шаги, Шсл. семенить. Конь дрыпае, як курыца. Ст. Баржджэй ты дрыпай. Ст. задрыпаць, с о в е р ш., п е р е х.—обрызгать грязью, Шсл. замарать, загрязнить. Гсл. Увесь падол задрыпала. Ст. П рич. задрыпаны—обрызганный грязью, Шсл. очень неряшливый, грязный, неопрятный. Гсл. Ходзе запрыпаная, як авечка. Ст. С оверш. падрыпаць—пойти мелким шагом. Падрыпаў па гэткім балоце ды яшчэ ўвечары! Ст. щрыттгщл-аецца, ст рад, к дрыпаць. Возвр. задрыпацца(дрыпая, С.), испачкаться, изгадиться благодаря неряшливости. Гсл. Соверш. паддрыпацца—обрызгаться грязью. Шсл. Дзе ж ты гэтак паддрыпаўся: уся сьвіта ў балоце. Ст. дрывотня-«/-н/; мн. ч., р о д.-н я у, ж.—дровяной двор. Бяльсл. Ля дрывотні яшчэ не растаў халадок ліпнёвага раньня. Гарэцкі: Песьні, 68. У ваднаго чалавека пачалі прападаць дровы 3 дрывотні. Демид: Веров., 1896, И, 141. См. дрывотнік. дрЫ В О Т Н ІК -Z K V, п р е д л.- ік у, з в а т.- І ч а, м. —дровяной склад, дровяной сарай. Ар.; БНсл. Але ж во на паплецінах агароджы съвежыя жбанкі, вядро, во дрывотнік. Вышынскі: Хата пад ліпою. См. дрыватоня. дрЫ ВаЛ О М -Л П \ п р е д л.-м у, зват.-М в, м.—ВЫСОКИЙ, сильный, здоровый человек. Бяльсл. Дрывалом гэты калі вытне, дык надоўга Застанёцца. Хведараўка Краснап. (Бяльсл.). д р ы вар ўб і-бл гя, м.—дровосек, занимающийся лесной рубкой. НК: Под. пос. дры ватоня, -Н І-Н І, МН. ч., род.-няу, ж. —склад дров, дровяной двор, Гсл. место, где дрова рубят. Нел. 146. Ідзі прыбяры трошку на дрыватоні. Юрсл. Тапор на дрыватоні ляжыць. Нел. дрыватонь-н/, ж. — дрыватоня. Юрсл. дрыватоньне-нл, п р е д л.-н ю, ср. — дрыватоня. Юрсл. Тапор ляжыць на дрыватоньні. Юрсл. ДрЫВаТОНЬНІК-КЯ, м. — дрЫвотнІК. Юрсл. дрывець, дрыўлю, дрывіш, несоверш. 1. бредить. Ар.; Ксл.; Нел. 145; Пск.(Даль 1223); Дел. 185, 186. Хворы дрывіць. Ар. Ён ужо дрывець пачаў. Чарніца Лёз. (Ксл.). Дрывіць у сьне. Нел. 145. Дрывіць мой малы, не разьбярэш нічога. Дел. Дрывіць i кідаецца. Дел. 2. говорить вздор. Нел. 145. Перастанъ дрывіць, людзі сьмяюцца, што ты дрывіш. Нел. Ня дрыві ты. Высачэрт. Пар. (Дел.). Соверш. задрывець—начать бредить. А р ' двое, дваіх, дваім, числ., собир. Употребляется, во-первых, у существительных разных родов. Шапталіся двое — ён i Я Н а. Васілёнак (Полымя", 1967, Но. 12, 193). Не разлучыць дваіх (закаханых — дзяцюка й дзяўчыны). Кл.: Каліна 125. Бачыцы дзед i баба — двое i пытаюцца абое. Гэрмановіч (Божым Шляхам, Но. 2, 119). Пойдзем, кахиначка, двое. Гарун, ст. "Восенскі ліст". во-вторых, когда существительное только в мн. числе ( дзьверы, сені, сані), или, когда существительные выступают обычно в паре ( боты, галёшы, калошы). Было добрых.двое грабель. Ст. (Шсл. п од граблі). Двое'гоняў узараў. Нел. 118. в-третьих, когда пол неизвестный. Было ў іх двое дзяцей. Ар. Поркалася двое парасятак. я. г-кі: Казкі, Но. 2, 18. У нас усяго двое парасят. Ст. Пасьвіў двоеконі. Ар. Л аскат. ДВОЙКа. Рэч. п. ДзЯКуй ПОгу, маю двойка дзяцей. Рэч