гугнаць 240 разгудзіць гугнаць-а ю - а е ш - а е, несоверш.—говорить, произносить что-л. в нос, невыразительно, Нел. 124. гнусавить. Ш т о т ы т а м г у г н а е ш? Нел. Ня г у г н а й, а чы т а й го л а с н а Ŭ в Ы р а З Ь Л І в а К а Ж Н а е С Л О в а. Нел. Однократ. гугнуць, - н ў - н ё ш - н ё ц ь - н ё м - н і ц ё —заворчать в нос. Нел. 124. Г у г н і я ь и ч э хо ць с л о в а, т о й з а р о б і ш п а гу б а х. Нел. Соверш. загугнаць—заговорить В НОС. Нел. 124. Щ І з н о ў з а г у г н а ў У Н О С? Нел. Соверш. пагугнаць—гнусавить некоторое время. Паг у г н а й я ш ч э, ды к i з а р о б і ш п а гу б а х. Нел. 437. гу-гу-гу, междомет. 1. ВОЗГЛаС, КОТОрЫМ перекликаются, чтобы найти или не потерять друг друга; ау. Ар. 2. междомет. выражающее печаль(вопль, С.) Дел. гуд, гуду, предл. гудзе, м. 1. музыкальный звук, тон. Дрыжыць агонь, як струн дрыгучых Ц ІХ І гуд. С. Музыка 160. ВочкІ чыесь зораць i вяселяць струнны гуд. Тм. 182. 2. гудение. Жупіць ветрычак з ракітай, гуд У дубовым дупле. С. Музыка 260. Гуд бітвы сьцішыўся. Дзьве Душы, 93. гудок-дкчг, предл.-дку; мн. ч., дат.-дком, мн. ч.. предл.-дкох, м. 1. всякий музыкальный инструмент. Дел. Каль іскрыпачка-гудок, яна зьберла ўвесь дамок. Дел. 2. прибавление к передней части бумажного змея; перепонка, производящая выбрирующий звук. Дел. Прычапі к гаду гудок. Дел. 3. муха, похожая на трутня, издающая пронзительное жужжание. Дел. 4. трещотка в бумажном змее. Дел. Гад із гудком. Дел. 5. звук паровой машины. гуда -ды-дзе, ж.—осуждение. Дел. Пойдзе гуда. Зьверавічы Красьн.(Дсл.). гудам—частица, усиливающая глагол гудзець". Сход гудам гудзеў. Дзьве Душы, 28І гуцки-коў-ком, единств, ч. нет.— ПОрИЦание, осуждение, сплетни. Дел. Вясельле на вазок, гудкі на палазок. Зьверавічы Красьн. (Дел.). гудзёц, г у д ц а, пр е д л. - д ц ў, зват. г ў д ч а; мн. ч. - д ц ы - д ц о ў - д ц о м, мн. ч., п р е д л. - д ц О Х, м. —порицатель. Дел. Б ог к у п ц а, чо р т г у д ц а — в я с е л ь л е ра з г у д з я ц ь. Зьверавічы Красьн. (Дел.). гудзёць, гуджу, гудзіш, гудзіць-дзімдзіцё-дзяць, несоверш. 1. играть на струнном( на всяком музыкальном, С.) инструменте. Гсл. Цішэй гудзіць дуда. Гарэцкі: Песьні 5. Чаму ж мне ня пець, чаму ж ня гудзець, калі ў маёй хатаньцы парадак Ідзець. Из песни. 2. гудеть(издавать длительный, протяжный низкий звук, гул, Ар.) мгел. Жукі гудзяць. Ар. См. гусьці. Соверш. загудзёць, 1. начать гудеть, загудеть. Ар. 2. заиграть. Дел. 3. (перен.)—запеть. Мала вам пяяці будзем! Ля сябе троху загудзім. ЧЧ.(Б. Студыі II, 1969, 70). Загудзелі гусьлі. 4. о жужжании насекомых. Дел. Загудзелі сьляпні а ваднг. Дел. пагудзець—гудзець" некоторое время во всех значениях этого глагола. гудзёцца, страд., безлич. к гудзець 3. Юрсл. чаго табе г у дзе лас я — ад пугі ці ад дзягі? Юрсл. гуцэ\ць-джу-дзіш-дзе, несоверш., перех. 1. осуждать, (БНсл.) признавать плохим, хулить, (БНсл.); Нел. 124. хулить, порицать, Гсл.; Чачот 65. порицать, хаять, хулить, осуждать. Воет. (Даль). Нашто табе гудзіць мой тавар, i безь цябекупяць. Нел. Ўсіх дзяцюкоў гудзіла:"Усі дзяцюкі грыбаты, адзін мой Іванька бел-харош". Смл. (Дел.). Соверш. агуДЗІЦЬ—ОСуДИТЬ(вЫнести порицание, Гсл.) Нсл. 358., охулить. Дел. Агудзілі дзеўку суседкі. Дсл. Нашто таргаваць, калі агудзіў мой тавар; лепшага йдзі шукай. Нсл. Прич. агуджаны —охуленный, (Дел.) неодобренный. Нсл. 358. Ня купляй агуджанага товару. Дел. Агуджанага товару няма чаго табе таргаваць. Нсл. Соверш. загудзіць (Нсл. 124)—похулить. Ня гудзь майго каня, ён добры, дарма што ты загудзіў. Нсл. Прич. загуджаны—похулённый. Нсл. 165. Работа мая ня будзе загуджана. Нсл. Соверш. згудзіць—(совершенно, С.) охулить, БНсл.; Нсл. 203. опорочить. Работу маю згудзілі людзі, ды няхай сабе. Нсл. прич. згуджаны—похуленный, Нсл. 203. опороченный. Згуджана твая работа. Нсл. Згуджаным канем ня кідаюцца. Тм. Соверш. пагудзіць—похулить, Нсл. 437; Шсл.; БНсл. подвергнуть порицанию. Дел. Пагудзіць работу, тавар. Нсл. Пагудзъ аднаго зь іх, дык ня добра й перад другім. Ст. Пагудзілі вараны я коні істрабцы, пагудзілі дый Дарачку малайцы. Дел. Прич. пагуджаны—похуленный, неодобренный. Нсл. 437. Соверш. ПрЫГуДЗІЦЬ—НеМНОГО похулить. Ня купляй, калі прыгудзіў мой тавар. Нсл. 500. 2. мешать, расстраивать, Гсл. неодобрительными отзывами предостерегать от чего-л. Соверш. адгудзіць—отсоветовать (неодобрительными отзывами, С.) Дел. Адгудзілі няньку ЗЛЫЯ людзі. Дел. Прич. адгуджаны —отсоветованный( неодобрительными отзывами, С.) Дел. Адгуджана дзевачка. Ля Дзьвіны, Чачот 78. Адгуджаная дзеўка харошшая за заручонку. Дел. Соверш. разгудзіць—неодобрительными отзывами помешать чем-л. Вясельле было завёўшыся, але людзі разгудзілі заручэнца. Нсл. 547. Калі Бог судзіць, ніякі чорт не разгудзіць. Гсл.(под гудзіць). Прич. разгуджаны— в следствие охулки отмененный, отложенный. Нсл. 547. Было б вясельле, але разгуджана. Нсл
Дадатковыя словы
агудзіць—осудйть(вы, агўджаны, агўдзілі, агўдзіў, адгўджаны, адгўдзілі, адгўдзіць—отсоветовать, гугнўць, гуджў, гуцкй-коў-ком, гўда, гўдзе, гўдзіла:"усі, гўдзіць, гўду, загўджаны—похулённый, загўдзіць, загўдзіў, згўджана, згўджаным, згўджаны—похуленный, згўдзіць—(совершенно, пагў, пагўджаны—похуленный, пагўдзілі, пагўдзіць—похулить, предл.-дкў, прйч, разгўджаны, разгўдзіць, разгўдзіць—неодобри
4 👁