Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

пагнявщь 226 грозьба бы гнявіў cipamy, якобы гнявіў, паніжаў Пана Бога. Кіт. I2ai3. С оверш. агнявГць —раздражить. Нсл. 358. С оверш. загнявіць —рассердить, разгневать. Чым я цябе загнявіў? Нсл. С о вер ш. пагнявіць-яулю, пагнёвіш-ве, 1. рассердить. Гнеў Божы за айца, за матку, калі іх пагнявіш. Кіт. Пбіо. 2. рассердить многих. Хаця ж каб гасьцей не пагнявіць! Ст. С оверш. угнявщьяўлю—разгневать. Шсл. Цяпер, як угнявілі яго, дык валёй не падходзь да яго. Ст. Хто айца або матку ўгнявіць, якобы мяне Бога гнявіў. Кіт. llall. Угнявілі мы сына. Вушакі Чэрык. (Бяльсл.). гнявы-воў—гнев, сердце. Дел. Гнявы не становясь хлявы. П о с л о в.—намёк, что хлеўнікі" не любят бранных слов. Дел. гняўко-ка, о б щ.—склонный к гневу, легко приходящий в состояние гнева. Не давайце гняўку абедаць. Нсл. гняулёньне-ия, предл.-НЮ', мн. ч.-ні-няў, ср.—прогневание, Нсл. 115 раздражение, чувство острого недовольства, досады, злости. Гняўленьне пана. Нсл. 115. гняўлівы, -вая-вае—раздражительный. Ужо велъма гняўлівы ты. Ст. А нашто такому гняўліваму быць? Ян к. 1. гшбеньне-ия, предл.-ню, м.—уничижение, угнетение. Нсл. 114. Гтбеньне беднага чалавека. Нсл. гшбі ЦЬ-б ЛЮ-бІ Ш -б е, не соверш.. перех. —притискать, угнетать, уничижать. (БНсл.; Гсл.); Нсл. 114. Досіць Вам гнібіць беднага cipamy. Нсл. С оверш. зьгнГбіць, Нсл. 114—принизить, уничижить. БНсл. Сусім зьгнібілі дзяўчыну. Нсл. Пачакай, я цябе самого зьгніблю. Тм. С оверш. пагнГбіць —довести до крайней нищеты или до изнурения. Нсл. 436. Ляндар пагнібіў нас сусім. Нсл. гнібіцца. несоверш., возвр.— ГНуТЬСЯ, КОрЧИТЬСЯ, уничижаться, (БНсл.; Гсл.) представлять себя нищим. Нсл. Няма чаго табе гнібіцца, маеьи чым заплаціць падачкі. Нсл. С оверш. згнГбіцца. Нсл. 114. Згнібіўся, як бы й капейкі пры дуты ня было. Нсл. Згнібішся, як добра возьмуцца за цябе. Нсл. 202. гтцу-ды-дзе, ж.—гнида. Шсл. гшдыцка-цк7-ццы, ж.— паразит, кусающий КОНЯ. Траецкае Парэцк. (Дел.), гнілёцьце-ця, предл.-ЦЮ, 1. что-л. гнилое, разложившееся. Дел. Мужык пашчупаў у концу гнілёцьця. Бельск. (Дел.). 2. гнилая часть бревна, Бельск. (Дел.). ГШЛЯК-ЯКа, предл.-яку, зват.-ЯЧа; мн. ч.-КІК О ў-К О М, мн. ч., предл.-К О Х, м. 1. ГНИЛОе полено, бревно И Пр. Шсл.; Госьміра Сян. (Ксл.).; Аш. Пасек гніляка на дровы. Ст. 2. (п ерен.)—совсем слабый, нездоровый мужчина. Аш. гніліна-ны-не, ж.—сгнивший предмет. Нсл. 114. Выкінь вон гэту гніліну. Нсл. гтпуха-ўхі-ўсе, ж. 1. гнилой картофель, груша и т.п. Аш. 2. (п ер ен.)—совсем слабая, нездоровая женщина. Аш. гнілуш а-шы-шы, ж. — гнілуха. Войш. гшльлё-ля, предл.-Л Ю, ср., соби р. (ГНИЛЬЮ предметы, С.) ГНИЛЬ. Гсл.; БНсл. гнісьцГ, гнію, гніёш-ёць-ём, гнііцё; повел, гній, гнійма, несоверш.—ГНИТЬ. Шсл.; Зьметняў, Чарнегаушчына(Курило: Матеріяли). Бульбу трэба выцягаць із склепу, даволі ей там ужо гнісьці. Ст. г м в а -tfw, ж.—толстая веревка, коей связывается ганок:"(плот). Дел. гнуткі-кая-каг—гнущийся, гибкий. Гсл.(под ня гнут кі). См. гібкі. гнущк-пса, п р е д л А к у, м.—гнутый полоз или какое-л. другое гнутое приспособление. НК: Очерки 375. ГНуЦІКІ-кау, е д и н с т в, ч. н ет. — сани С ПОЛОЗЬЯМИ, гнуцікамі". НК: Очерки 375. гн ю с, гнюсу, п р ед л.-се, м. 1. нечистота. Шсл. У хаце шмат гнюсу. Ст. Вады ня півалі (з Дняпра) ад вялікага гнюсу трупу маскоўскага. Баркулабаўскі летапіс. 2. нечистоплотный человек. Шсл. Гнюс гэты ўсё загнюсіў. Ст. 3. со б и р.—насекомые, нападающие на животных и человека(мухи, комары). Янк. и. Кажны год гнюсу шмат, а каторы спокойней. Янк. и. ГНЮСЩЬ, гнюшу, гнюсіш-се, н есоверш., перех. 1. пачкать, сорить. Шсл. Дав о лі вам ужо гнюсщъ тут. Ст. С оверш. загнюсГць —замарать(загрязнить, С.) Шсл. Нашто загнюсіў ваду? Ст. П рич. загнюшаны. Шсл. Нечым загнюшана капуста. Ст. 2. пакостить, портить. БНсл. Соверш. згнюсГць—изгадить, испортить. Шсл. Згнюсілі імне мост (у хаце). Ст. П рич. згню ш ан ы. Шсл.—изгаженный. Толькі хата згнюшана гэтаю гульнёю. Ст. С оверш. нагнюсГць, Гсл.—загадить. Сабака піў ваду І нагнюсіў вядро. Гсл. Соверш. пагнюещь—загадить. Шсл. П рич. пагнюшаны—загаженный. Шсл. С оверш. перагнюсГць—перепачкать. Шсл. Усе місы перагнюсілі i няма ў чым есьці. Ст. гню сна, нареч. 1. нечисто. Шсл. Неяк у хаце гнюсна. Ст. 2. пакостно. БНсл. гнюсны-ная-наў, 1.—нечистый. Шсл. Гнюснымі рукамі бярэцца за хлеб. Шсл. 2. пакостный. БНсл. гроб-бу, у гробе; мн. ч. грабы, м. 1. гроб. 1з гробу го лас прышоў. Ют 9ба17. 2. СОСВезДИе. Лук'янова Бельек.(Дсл.). гр озн ы, -ная-нае—грозный(содержащий себе угрозу, выражающий угрозу, С.) Шсл. Грозны ён чалавек. Ст. Грозен рак, ды 3 3аду вочы. П ослов. Ст. гр озьба-бы-бе; мн. ч., род.-баў, ж.—стращание, Нсл. 122 угроза. Гсл.; Дел.; Янк. II; Нсл. Шчым ня ймеш, ні грозьбаю, ні просьбою. П ослов. Нсл. Я Ŭ у Просьбу, Я Ŭ у грозьбу, а ён не шманае. Янк. II. См. гразьба