Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

брыдлівы 150 брызкаць брыдлГвы-еяя-яяе—брезгливый, имеющий отвращение. Нсл. 34. Брыдлівае дзецянё; чужое цыцкі ня возьме. Нсл. брыдны-ная-нае—мерз кий, отвратительный, гадкий. Нсл. 34. Брыднае дзяцё. Нсл. брыды-doy, мн. ч.—концы клепок около дна кадки и т.п. Ксл. Калі згніюць брыды, дык дзежку цяжка паправіць. Ходцы Сян. (Ксл.). брыдзёць, 3 лицо ед. числа: брЫДЗЩЬ; прош. вр. брыдзела, 1. слегка зудеть. Шсл. Нешта на целе брыдзіць. Крамяні Пух. (Шсл.). 2. щипать(говорится о действии мыла на глаза. Растсл.). Ъфыщзщь-джу-дзш-дзе, несоверш., каму, што, 1. внушать отвращение, 2. питать отвращение. НК: Старцы, Но. 66; НК: Очерки, 63. зорыдзіць каму, а) прийти в омерзение, Нсл. 196. внушить отвращение; опротиветь. (Ксл.). Ты імне зорыдзіў сваею дакукаю. Нсл. Во ён імне зорыдзіў, што я на яго i глядзець не хачу. Мокавічы Чаш. (Ксл.), б) (каго) —почувствовать отвращение к кому-л. Ар. Я яго зорыдзіў. Ар. Безлич. зорыдзіла. Як пабачыў я гэта, — дык М Я Н е зорьідзіла. Хведараўка Краснап.(Бясл.). брыдзіцца-джуся-дз/шся, К ІМ -Ч Ы М, несоверш.—брезгать, мгсл. гнушаться, МГсл. питать отвращение, НК: Старцы, Но. 66; НК: Очерки, Но. 63. иметь отвращение. Нсл. 34. Соверш. зорыдзіцца, а) получить отвращение от чего-л. Еў, смакаваў а цяпер зорыдзіўся. Нсл. 196. б) (каму)—прийти в омерзение. Нсл. 196. Хлапец зорыдзіўся сусім, ніхто яго НЯ любе. Нсл. Соверш. пабрыдзіцца—погнушаться. Нсл. 423. Пабрыдзіўся дзяўчынаю. Нсл. Пабрыдзіўся моею работаю. Нсл. абрыдзіцца, соверш.—прийти в омерзение. Нсл. 352. Абрыдзіўся мне гэты хлапец. Нсл. Несоверш. брыджацца-яюся-аешся; повел.-айся-аймася. зь кім—иметь неприятности с людьми, наживая себе недоброжелателей. Ар. Не хачу з усімі абрыджацца. Ар. брыдзь-і, ж.—пробивающаяся на лице растительность, поросль волос у бреющегося. Рэч.(Пет., II, 84). См. брудзь. брыджыбай-ая, п р е д л.-а ю, зват.-О Ю, м., облает.—лентяй праЗДНЫЙ человек. Інькова, Пар. (Дел.). брызок-зкд; предл.-зку; мн.ч., д ат.-ЗК О М, мн. ч., предл.-зкох, м. 1. отборное зерно, Гсл. отборное семя зернового хлеба, отлетающее при веянии далее других. Нсл. 36. Найлепшае зярнё брызок. Нсл. См. чало 2, 2. мелкий ДОЖДЬ. Гсл.; Халопенічы; Лепле. Брызок, брызочак ідзець на дварэ. Нсл. 36. брызочак-чка, предл.-ЧКу, ум еньш. к брызок" 1,2. Нсл. 36. Выбяры самы брызочак ПШ О Н КІ. Нсл. брызэлевы-вяя-#я£, (п р и л а г. к б р Ы З Э Л Я) —сандальный(цвет, краска, С.) Нсл. 34. Брызэлевая хварба. Нсл. брызэля-л/'-л/, ж.—сандал, (Нсл. 34) краситель, извлекаемый из древесины дерева сандала, а также некоторых других деревьев. Купіць брызэлі на яйцы. Нсл. 34. брызэльны-ная-нае — брызэлевы. Нсл. 34. Брызэльны колер. Нсл. брЫЗЭНТ-НШу', предл. и зват.-Н Ц е, м.—брезент. брызэнтавы-?дя-?де—брезентовый, брызглы-ляя-лде—свернувшийся(о молоке). Ар. Малако брызг лае, не смачное. Ар. б р ы зг ц і, брызгне, н е с о в е р ш.—свёртываться(0 молоке). Ар. С оверш. зорьІЗГЦІ —свернуться(молоку). Не бяліце буракоў малаком, бо яно зорызгшы. бры згці-г«£, н есо в ер ш.—свёртываться(о молоке). Ар. Малако брызгне. Ар. Соверш. зорызгці—свернуться(о молоке). Ар. Малако зорызгла. Ар. брызка-зкі-зцы, ж. 1. капелька, мгсл. мелкая капля влажности. Нсл. 36. Брызка пала на нос. Нсл. 2. мелкие частицы чего-л. ломкого или рассыпающегося. Нсл. 36. Цэлае будзе й брызкі палятуць. Нсл. Брызкі лятуць далёка. Тм. брызачка-чкт-ччы, ум еньш. 1. капелька, зернышко. Нсл. 36. I брызачкі ня даў. Нсл. Брызачку солі даў. Тм. Брызачкі пабяры. Тм. 2. очень мелкая частица чего-л. раздробляемого. Нсл. 36. Толькі брызачкі засталіся. Нсл. бры зачк і п адабр ац ь—иметь удивительное сходство, Гсл. быть очень похожу на кого-л. до самых мелочей. Нсл. 36. Але ж уся чыста матках i брызачкі падабрала. Гсл. Дужа подобны да дзядзькі i брызачкі яго падабраў. Нсл. пабіць, разьбіць, пабіцца, разьбіцца ў бры зачкі—разбить, разбиться в дребезги. У брызачкі пабіў. Нсл. 36. бры зк алка-лк /-лцы, ж. 1. сосуд для поливки в виде ведра со впаянной в него трубкой, лейка. 2. мелкая капля жидкости. Нсл. 36. Брызкалкі далёка лятуць. Нсл. брызканьне-ня, предл.-Н Ю, от гл. им я сущ.(к брызкаць, брызкацца)—брызгание, присканье, кропление. Нсл. 36. Гэта брызканъне, а ня дождж. Нсл. См. пырсканъне. брызкаць-дкя£ш-яе; п о в е л.-а й -а й м а, несоверш.—кропить, Гсл.; Нсл. 36. брызгать. Дел. 41. Дождж толькі брызкае, а ня йдзець. См. пырскацъ. О днкр. брыскануцьну-нёш-нёць-нём-ніцё, 1. прыснуть, (Нсл. 36) брызнуть. Дожджык брыскануў. Нсл. Соверш. пабрызкаць—побрызгать. Дел. 42. Пабрызкай кветкі. Дел