вёрынец 1202 вёсьніцы в е р ч ы к - к а, м.—плетенный, посыпанный СОЛЬЮ бараНОК. Растсл. в ё р ы н е ц - н ц а, п р е д л.- н ц у, м. 1. кредо, символ веры в церкви, к і т. 2. п ер ен.—взгляды, убеждения, основы мировозрения. в ё р ы ц ъ - р у - р ы ш - р а; повел, в е р, в е р м а, н есо в ер ш. К а м у, 1. — верить. М н о г о к р а т. щ в в ў в ц ь -а ю - а е ш -а е; по в е л.-а й -а й м а. Шсл. —доверять. Не д а в я р а й ц е гэ т а м у ча л а в е к у НІ н а гр о ш. Макарова Сьміл. (Шсл.). 2. у каго—веровать. У вадзінага Бога верыце. Кіт. 1468. Бож а мой, Табе посьнікаў i ў Цябе веру. Кіт, 22617. У прарокі Бож ыя вераць. Кіт. баіі. С оверш. у в е р ы ц ь,,! каго-ш т о, 1. уверовать. Тыя, кат оры я ўверылі, ш т о заслана т абе куран. Кіт. 5610. 2. твердо довериться кому-л. Ты надт а ўверы ў у яго. Ар. О т гл. им я сущ. в е р а н ь н е ня, п р е д л.-н ю, ср.—сильная вера. Ім ан ш т о ест? — Увераньне ў Пана Бога адзінага. Кіт. 39а7. з а в е р ы ц ь, перех.—уверить, Нел. 163. заверить. Ты м яне цяпер завяраеш; а як заверыш, т о й адкінеш ся, ня спраўдзіш. Нел. Н е завярай м яне ў тым, ш т о лепі за цябе знаю. Нел. з а в ё р ы ц ц а, -руся-ры ш ся—положиться на уверение. Нел. 163. Заверы ўсяўім добра. Н есоверш. з а в я р а ц ц а —уверяться, полагаться на уверение. Нел. 163. Н е завярайся на яго ело вы; ён заўсёды маніць. Нс л. зъ в ёр ы ц ъ -р у-р ы ш -р а, ш т о на к а го —доверить кому. Нел. 200. Я на ц яб е зьвяраў, усё зьверыў, а ты м яне ў вусім ізрадзіў. Нел. М н огократ. з ь в я р а ц ь -аю-аешае; г ю в е л.-а й -а й м а, ш т о на каго—доверять что. Нел. 200. См. зьверыць. в ё р ы ц ц а - ы ц ц а, безл и ч.; несоверш.—вериться. С оверш. з ь в е р ы ц ц а —потерять доверие, извериться. У сё на вер а н ь н е ды на вераньне, а вера гэт а даўно зьверылася. Нсл.( п од верынъне). Д обрага верніка маеш, а м ой зьверыўся. Нсл.( п од вернік). ЗЬВерЫЦЦЯ-руСЯ-рЫШСЯ, соверш., возвр. на к а г о —положиться на верность чью, доверить кому. Нел. 200. Н есоверш. ЗЬВЯрИЦца-аю ся-аеш ся—полагаться на верность чью, доверять кому. Нел. 200. См. зьверыцца. Н е зьвярайся на яго, я к зъверышея, т о пабачыш, ш т о ён т абе падсукае сьвечку. Нел. в е с е л а т а - г а ы, ж.—весёлое состояние, Шел. беззаботно радостное настроение, веселье. Уся весе лат а зьгінула ў яго. Ст. в е с я л о с ь ц ь - ц /, ж. (ЗСД. 285, 373) 1. свойство и состояние по знач. прилаг. вясёлы", весёлость. А яны, думаеш, ад весялосьці запелі? Макаёнак: Каб людзі ня журыліся,—веселое радостное настроение. Н аст рой палепш ы ўся i вій(?) ізноў заграў маладой весялосьцяй. Кулакоўскі: Дабраселцы. Н ад зям лёю, над цэлы м сьвет ам была весялосьць, сінела яснае неба. Адамчык: Арж. колас. Я хачу весялосьці ў ваччу. Гарун(ст. Вясна"). 2. веселъе(беззаботно радостное настроение, жизнерадостность, С.) м гел. Сярод нясудзержнае весялосьці агарнуў смутак. Дзьве Душы з. А за сталом, бы ў морскім рокаце, шумела весялосьць. Крушына(3ьніч, 1951, Но. 14-15). Забушавала кіпучая весялосьць. ЗСД. 285. весялГць-лю, вясёліш-ле-лім-ліце-ляць, несоверш.—веселить. Вочкі чыесь зораць i вяселяць струнны гуд. С. Музыка, 182. С оверш. увееялщь-л/о, увясёліш-ле-лімселіце-ляць—развеселить. Імаму досіць ня ўчыняць, нутра яго ня ўвяселяць. Кіт. 20а8. Я пакрыўца, усіх накрываю сваею ласкай, уммет(араб. царкву, вернікаў царквы, С.) твой увееялю. Кіт. 122а2. М н о гк р а т. увесяляЦЬ-ЯЮ-яеш-яе. С оверш. узьвесяліць—скоро развеселить. Салавейка малюсенькі, запей рана на зарэ, узьвесялі ты мяне. м. Погар, Стдуб.(Косіч70). М н огократ. узьвееяляць-яю-яш-яе. вееялун- у н а, п р е д л.-у н ў, зв а т.-ў н е; мн. ч., дат.-Н О М, мн. ч., предл.-Н О Х, м.—весельчак. Шсл.; Аш. Ну й вееялун гэты Мікіта! Ст. Былі ў бацькі тры сыны i ўсе тры вееялуны. Аш. Такая была навука неразважным вееялуном. Прытыцкі(Б. Шляхам, Но. 119). Гаспадар быў вееялун. Крушына: Творы, 175. весялушка-шк/-шцб/, ж. 1. увеселительный предмет, как то: инструмент, болтливое ДИТЯ, ВОДКа. НК: Пасоб. Но. 55. 2. одно из названий(эпитетов С.) водки. НК: Очерки, 70. веснавы -вая-вое—весенный. НК: Пасоб., 110; Ар.; Шсл.; Ксл.; МГсл. У ПОЛЮ павеяў цёплы веснавы ветрык. Машкі Сян. (Ксл.) Веснавое ворыва ўжо кончылася. Ст. См. вяснушчы. весь л i вы-вая-вае—.... Бязьмежна ніваў калыхай, пашлі ім весьліввыя сокі — зямля i неба дар — няхай узносіць іх узрост вЫСОКІ. Салавей. вёсьліца-цы-ць/, ж.—лестница. Дз. вёсьніцы-шц—ворота из перекладинок, Шсл. ворота. Гсл. П аламаліся нашы весьніцы. Крамяні Пух. (Шсл.). Нікаму i ў галаву ня йшло, каб залапіць дзірку ў страсе або прыбіць завесы да весьніцаў. Нязнаны(Бацькаушчына", Но. 36-47/ 115-116). Узышоў Цікавы ЗЪ весьніц. Дуб.(Калосьсе, Но. 20, стр. 154). Бегаў да лесу нацянькі ад родных весьнІЦ. Дойка: Л. песьня. АдвЯЧОркам Я выйду За весьніцы. Крушына: Лебедзь, 34. Уменьш. вёсьнікі-кау, Нел. 43,—ВОрОТа, Ксл. простые деревенские ворота. Віленшч.; Меншч.; Горадзеншч. (Нел.). ВесьнІКІ зачынены. Пачаевічы Чаш. (Ксл.). Мароз уЖО ўзяўся адчыняць весьнікі. Вышынскі: Хата пад ліпою(Беларус, Но
Дадатковыя словы
зьвярйц, ліо, цьі, шцбі
1 👁