в а я ў н Г ц т в а 1 1 8 5 п р ы в о з і ц ь ваяўніцтва-?д, c p.—военное дело. Гсл. вадзёнь-дня, м.— ОВОД. Растсл.; ПНЗ.; Шсл.; Чарніца Лёз. (Ксл.); С мл.(Даль 162). Ч ы с т а З а е л і в а д н і к а б ы л у ў л е с е. Ст. З а г у д з е л і с ь л я п н і ŭ в а д н і. Дсл.( под г у с ь ц ь). вадзянік-гка, предл.-іку, зват.-Іча, мн. ч. дат.-КОМ, мн. ч., предл.-КОХ, м.— ВОДЯНОЙ. НК: Очерки, 489; Нсл. 63; Ксл. ВадзянІК спудзіў каня. Кляш чына Беш. (Ксл.). Вадзянік яго ведае. Нсл. Вадзянік ты падкольны. Нсл. вадзянка-нкі-нцы, ж. 1. кадка для воды, Ксл.; Растсл. кадь ДЛЯ ВОДЫ. Нсл. 63; Гсл. Неьита наша вадзянка цячэць. А зярэцкСян. (Ксл.). Поўна вадзянка вады. Нсл. 2. мочевой пузырь при родах. Нсл. 63. Вадзянка вышла, трудна будзе радзіць. Нсл. 3. пузырь на теле с светловодянистою матернею. Нсл. 63. Вадзянка ўскочыла. Нсл. Вадзянку прарваць. Нсл. 4. водянистые фрукты. Войш. Цівун казаў сьліўкі сушыцъ, дык я думаю, дзе ж іх высушыш гэтыя вадзянкі. Войш. вадзіць 1( от вада—ссора)-джу-дзішдзе, несоверш., каго-што—ссорить. Гсл.; Нсл. 42; Ар. Грэх вадзіць людзёў мяжсобку. Нсл. Соверш. павадзіць—поссорить. Нсл. 42. Мяне ён павадзіў із табою. Нсл. вадзіць ll-джу-дзіш-дзе, 1. вредить, служить ко вреду, Гсл.; Нсл. 42. Мядовая раса вадзе пшаніцы. Нсл. Ня трэба рабіць таго, што другому вадзе. Нсл. Вадзе здароўю. Гсл.; Кіт. 2665, 84а12. Безлич. вадзе, 1. вредит. Нсл. 42. Кш на кій вадзе, а хлеб на хлеб Н Я вадзе. Послов. Нсл. 2. досадно, (Нсл. 42) неприятно, мешает. Гсл. Табе вадзе, што я тут. Нсл. Щ табе вадзе, 'што Я сяджу? Гсл. Соверш. завёдзіць, 1. оказаться вредным, повредить. (Н сл. 42); Гсл. Цеплік вадзіць, завадзіў гурком. Н сл. Я нікому й словам не заваджу. Нсл. 161. 2. помешать, оказаться препятствием. Гсл. Завадзіла яму жонка. Дел. 3. попрепятствовать. Нсл. 161. Я б паехаў, ды ты мне завадзіў. Нсл. Соверш. завадзіла, безлич.—стало вредно. Нсл. Табе завадзіла, а мне ня вадзе. Нсл. вадзіць III—влечь, привлекать. (Г сл); Нсл. 42. Што цябе туды вадзіць? Нсл. Соверш. прывадзіць—привлечь. Гсл. Чым ты яго прывадзіла? Гсл. вадзіцца, взаим.—ссориться. Ар.; Гсл.; Нсл. 42.3 кажным вадзішся, кажнага зачэпіш. Нсл. Соверш. павёдзіцца—поссориться. Нсл. 42; Ар. Павадзіліся дый пагадзіліся. Нсл. Соверш. завадзіцца—завесть ссору с кем. Н сл. 161. Няма ведама, за што яны завадзіліся міжсобку. Нсл. вадзГць,—см. под весьці. вадзіцца-джуся, водзішся—пасти лошадь, корову, водя их на поводке. Ар.; Шсл. Вунъ нехта па нашай дарожцы з канём водзіцца. Ст. Не вадзіся тут каля шкоды. Ст. навадзГцца-джугя, наводзішСЯ, соверш.— МНОГО ПОВОДИТЬ КОГО-Л. Шсл. Навадзіўся я коней, кароў наганяўся i ўсяго нарабіўся. Ст. развадзіцца (на штонебудзь)—обзаводиться, мгсл. вазок-зка, у вазку; мн. ч., дат.-ком, мн. ч., предл.-кох, м.—сани с защищенным со всех сторон кузовом, или, лучше с них, с узорною снимкою позади, помостом для сидения, выхватом в боках кузова и даже кучерской лавочкой. НК: Очерки, 375; Ар. 1. легкие сани с кузовом. Ксл.; Ар., сани обложенные лубком, большею частью без клади. Нсл. Бяры вазок, а ня сані, — у людзі едзеш. М ікалаёва Куз. (Ксл.). 2. крытые сани, карета на полозьях. Шсл. Бацька ў вазку паехаў на кірмаш. Ст. 3. — см. под вОЗ. вазоўня-ні, ж.— сарай для телег и саней, Растсл. сарай в котором ставятся экипажи, как то: повозки, сани и т.п., Нсл. 63. сарай или навес для хранения саней, телег, упряжи и др. хозяйственных громоздких вещей. Шсл.; К сл.,—помещение для экипажей, НК: Очерки, 261. сарай ДЛЯ ПОВОЗОК. Гсл. Вазок а хамут У вазоўні. Семянцова Беш. (Ксл.). Хура стаіць у вазоўні. Д укра Сьміл. (Шсл.). вазавое-ога, ср.—платеж с воза или телеги(саней, С.) при перевозе чрез реку или за ночлег на постоялом дворе. Нсл. 63. Вазавое заплаці, тады паедзеш. Нсл. вазавік-fca, п р е д л А к у, з в а т А ч а; мн. ч.-к 1 коў-ком, мн. ч., п р ед л.-ко х, м.— Кучер. НК: Под. пос., Но. 5. Парожны("парозны Н К) вазавік—человек в пустом экипаже, следующий за снопами И сеном. НК: Под. пос., Но. 5. вазёкацца-яюся-аешся, несоверш. 1. возиться, бороться, тягаться друг с другом. Нсл. 63. Перастаньце вазёкацца; вазёкаюцца,ь як пятухі. Нсл. 2. (з чым)—суетиться, возиться с чем, занимаясь какой-л. работой. Н сл. 63. Вазёкаецца із сваймі паперамі. Нсл. Цэлы дзень вазёкаецца з гэтаю работаю. Нсл. навазёкацца, 1, соверш. к вазёкацца, 1. Нсл. 63. Яшчэ не навазёкаліся. Нсл. 2. з чым, соверш. к вазёкацца, 2—навозиться, набраться хлопот с чем. Н сл. зоо. Навазёкаўся я з гэтым канём, пакуль прыўчыў да работы. Нсл. вазГцца, важуся, возішся, повел.-зісязімася, несоверш.—кататься(на запряженных лошадях, салазках и проч.) Ар.; ню Игры, зо. Запрэглі каня й паехалі вазіцца. Ар. Любіш вазіцца — любі ŭ санечкі вазіць. Послов. Н К: Б абы. На запусты возяцца. Ap. См. важыняцца, 2. павазщца, соверш.— вазіцца" некоторое время. Ар. Запражэш каня ды павозімся. Ар. завазіць—ввозить, мгсл. прывозіць—привозить. А р.;. Северш ч.(Раст.: Северск
Дадатковыя словы
важўся, вазкў, ваяўніцтва-<?д
2 👁