в о й с к а 1 1 7 9 в о л а к войска(войська, Ш сл.)-к д, мн. ч.-кі-каў, ср.— ВОЙСКО. Ар.; Раст.: С еверск., 137; Шсл. Шмат ідзе войська. Войстрава Сьміл. (Шсл.). Войскі йдуць. Нел. 63. Войскаў шмат прайшло пераз наша СЯЛО. Нел. 63; Ют. 59а17. ВОЙСКІ-КДгД, в знач. сущ., устар.— ПОЛКОВНИК. Гсл.; Нел. 63. Пан нябожчык войскі Галынскі, хоць стар быў, а езьдзіў хораша конна. Нел. войскі-кая-кае—воинский, Нел. 63. войсковой. Вы войскія людзі. Нел. Войская штука. Нел. ввшковы-вая-вае—военный. Нел. 63. Вайсковы чалавек, войсковая пячаць, сьцяг. Нел. войстраны,—см. под істрыць. войстрау-яву, предл. и зват.-аве, м. 1. не поросшее деревьями пространство среди леса. 2. покрытое зеленью пространство в пустине, оазис. войстры-рая-рае—острый. М Гсл.; Вял.; Нел. 63; Яноўшчына Беш. (Ксл.).; Лсл. 423; БНсл. Войстры нож. Нел. Абачыў войстрыя, як голкі, вочы Рыгоравы. ЗСД 94. Бяры войстру шаблю. П лаш кова СтдубДКосіч 41). За Глінкамі можно пабачыцъ... войстрыя в в ЖЫ касьцёла. Сіндрэвіч(Беларус, Но. 169). (Кукабара) войстрым позіркам соча за кажным рухам особы. Сьцяблевіч С'Бацьк." Но. 1-2/437-438). А штосьці далёкое й нявыразьлівае, штосьці войстрае, як боль, разрасталася ў душы. Вышынскі: Х ата пад ліпою(Беларус, Но. 155). ТхнеЦЬ трошку чутным войстрым пахам поту. Гарэцкі: Песьні, 26. / войстры пах травы i цьвілі паветра вогкае паілі. Крушына: Творы, 16. Уменьш., ласкат. ВОЙСТраНЬКІ. Увелич. аЙСТрусенькі. Нареч. войстра— остро. Нел. 63. Войстра дужа адказаваў. Нел. Нёс ён шаблю, тачыў войстра. Клінцы Сур.(Косіч 63). войчанька-к/, предл.-ньку—ласкат. название священника. Нел. 64. Прасі войчаньку дабраславіць ежу. Нел. ВО Й ЧЫ М -ЛЩ, п р е д л.-м у, зва т.-м е, м.— ОТЧИМ. Гсл.; Нел. 64. вока-ка, на воку; мн. ч. вочы, ачэй, ачмі, на ачох, у вачох, ачыма, у ваччу (если г одного человека)— г л а з. Ар.; М Гсл.; ПНЗ; Ксл.; Нел. 64. Вока на вока зыйдземся. Нел. 64. Бачылі вочы, што куплялі(бралі). ЛБ8823. у ваччу,(С акуны 87)— в глазах(одного человека). Толькі ж надзеі ня маю чым зрадаваць сэрца i сьлёзы ссушыць у ваччу. Гарун: Думы ў чужыне. Зелена ў ваччу. Ш апачка імгл.(Косіч 59). У ваччу(Сымонкі) ўсё тыя ноты. С. М у зы к а 185. Сонца, колькі чалавеку трэба на яснасьцъ у ваччу. Гарун: Пан Шаб. Яхачу весялосьціў ваччу. Гарун(ст. Вясна"). Безъ цябе Ў ваччу мыгла. Салавей: С іла, 59. Не гарэлі іскры шчасъця у Фэргата Ў ваччу. Крушына: Лебедзь 59. КаЛІ перад пачатным а няма прыймені у або у, тады ё хорма бяз в на пачатку: у я г о н ым а ч ч у ня з ь з я ў б л іс к цікавасьц і. Шакун: Сьлед 1. У л у п а т ым а ч ч у. Гарэцкі: П есьні 6. Нашы б р а ц ь ц е... па л я г л і.. з в ы п а л ё н ы м і а ч ы м а. Гарун: Зь песьняў няволі. / п л я мы ў в а ч ох ад б ел ы х, ч ы р в о н ых а г н ё ў СЭМафораў. Танк(Калосьсе, Но. 18, 1939 г., стр. 28). вочы адбірае—чрезвычайно нравится, Гсл. приковывает, пленит внимание(своей красотой). галГць вочы, 1. изнурительно бегать во Время ПОИСКОВ. НК. Очерки, Но. 428. 2. забывая или не взирая на стыд, просить О одолжении. НК: Очерки, Но. 428. Г а л І ЦЬ в о ч ы п а з ы к а й. НК: Очерки, 210. лезьці у вочы—надоедать. Ар. Н я л е зь т ы м н е ў в о ч ы. Ар. сьвяціць, пасьвяціць ачыма,—см. под сьвяціць. ісьці ў сьвет за ачыма—итти в свет, куда глаза ГЛЯДЯТ. Пайду за ачыма. С к. Уменьш. вочка-кд, на вочку, 1. глазок. Ар.; Нел. 67. Вочка баліць. Нел. 67. Вочкі свае проплакала. Т м. Л а ска т. ВОЧухна-Н О. Н ел. 67. Вочухна маё не дабача. Н ел. Сваім вочухнам бачыў. Н ел. С о б и р. воччача—глаза. Нел. 67. Вочча ягона па кольлю ходзе. Нел. Воччам сьвяціць будзеш. Нел. 2. мн. ч. вокі—отверстия в сети и т.п. Абарэчныя вокі. НК: Очерки, 500. вокал, ср. 1. кругом, около. Гсл. 2. близ. М Гсл. 3. окрестность. Гсл. вокамер-/?у—глазомер. М Гсл. вокл&дкв-дкі-дцы, ж.—обложка. Гсл. вокліп, нареч.—верхом без седла. Нел. 64. Вокліп едучы, сусім зьбіўся. Нел. Едучы вокліп, наёрзаў сабе задніцу. Н сл.( под наёрзаць). вокліч — КЛІЧ. Гсл. вокшшча-чд/ мн. ч.-шчы-шчаў, ср. 1. род самородного, в малом объёме, глубокого и даже бездонного грудка, Нел. 64. дыра в чем-л., отверстие, Дел. большое "акно ". Загрымела за ім булава, i сталася на тым месцу вокнішча. К расн. (Д ел.). Вокнішча съцюдзёнае, бяздоннае. Нел. Ср. акно 2. 2. опасное в озере или реке место, тянущее всё в глубь; водоворот. Нел. 64. вокрайкі-дяк, единств, ч. нет.—Края чеГОл. Прырэзаў вокрайкі нашых шнюроў да лесу вашае сьветласьці. Гарэцкі: Песьні, 7. вокрутня-ні-ні, ж.—веревка, которой привязана оглобля к саням. Ар. См. акруцень. вол, вала, валу, на валу, м.—вол. Ар. Хто арэць на валу, той сьпіць на калу. Послов. Ар. Арэш на валу, сьпі сьмела на палу. Послов. Ар. волак-лдкд, м.—рыбачья снасть, сеть на двух шестах. Янк. I. Паехалі ў во лака на рыбу. Янк. I