стол 1071 стоць пры ім, нікуды не адходзь. Нел. Стойма стаіць а карысьць якая. Бель Выс. (Ксл.). стол, столу-лу-лом; мн. ч.-лы-лоў-лом, мы. ч., предл.-лох, м.—стол. (Ідуць) ад столу К полу. НК: Очерки, 52, Но. 99. Поўзаў памеж пярэчыны столу Ŭ лавы. Юхневіч(Б. Моладзь, Но. 18, 17). Прывязаваў яго да ўзножжа столу. Тм., стр. 18. Вось жа, дарма-даў ад столу тый. Дзьве Душы 105. Кацілася шапка із столу далоў. Леп.(3ап. У, 617). На мосьце ля столу... ляжаць мужыківОЗЬНІКІ. Гарэцкі: Песьні28. ХомаЧЦЫ КарЦІЦЬ падыйсьці да столу. Тм. 56. Сядзіць за стало м. Тм. Паку ль Абдзіраловіч падыйшоў да столу, князь пасьпеў адыйсьці за вугол. Дзьве Душы 32. рабіць(спраўляць)стол па кім—делать поминки по умершем. Хоць я бедны, хоць я гол, рабіў я па татку стол, чч.: Песьні, 87. столак-лкд, предл.-лку, м. 1. табурет. Нел. П акой быў цьмяны, цесны. А д р а зу ля д зьвяр эй, у к уц е, з а д н а го б о к у — вешалка на ворат ку, з другого ст олак, на ім умы вальная міска й вядро з вадою. Бацьк., Но. 11-12(447-448). Вы т ры ст олак, няхай пан сядзе. Нел. 2. м а л е н ь к и й с т у л, п о д с т а в л я е м ы й сидящ ему п од ноги. Ар. П аст аў ногі на столак. Ар. столец,.... Встречаем название("В древней Руси", С.) столец в значении маленькой скамьи или стула, поставленного ГОСТем. 118 Соловьев III, 55. Ср. столак. Поли. Собр. Р. Лет. II, 72 — маленькі ўслончык, падстаўляны пад ногі. Ар. (мама). cio siK ti-лкі-лц ы, ж. 1.—одиница как часть целого, компонент. Ар.; Ксл.;. ВІў Пугу Ў 8 ст олак. Веляшковічы Лёз. (Ксл.). Складзі пояс у дзьве ст олкі. л ужасна Куз. (Ксл.). Ссукаў нітку ў дзьве столкі. Ст. Але, каб К рай м ой сьветлы ўбачы ў золак, гат оў скруціцца ў сот ню ты сяч ст олак. Кавыль(ст. Праца"). Н адзеі завілісяў ст олкі. Крушына: Лебедзь 19. У т аўкат ні вірую ць Хварбаў ст олкі... Таўпа: Вошчадзь(Ускалось, Но. 12, 10). Галава ў яе была абм ат ана ў колькі ст олак хуст кам і — адзін нос т ырчэў ЗЬ ІХ. Капыловіч: Хлеб. 2. складка(в ткани). Ад. 3. творка(у ширмы, в форме, напр. ювелирных изделий). 4. раз. У дзьве ст олкі горш. Ад. Х о ча злупіць зь м яне ў дзьве ст олкі. Ст. 5. член тела у человека и животны х. 6. гр а м.—член предложения. С т о л к а проказі. А д н а р а д н ы я ст о лк і п р о к а зі —однородные члены предложения, століць-лю -ліш -ле—настилать потоло к. Ар.; Ксл. Ужо столІМ хат у. Веляшковічы Лёз. (Ксл.). Сов ерш. застоліць— полож ит ь пот олок. Нел. 186. Заст оліць хат у. Нел. П рич. застолены—покрытый, застланный потолком. Нел. 186. Х ат а ўж о заст олена. Нел. Соверш. прыстоліць—ПОЛОЖИТЬ ПОТОЛОК. Шсл. К а б дзе д а ст а ц ь д о ш ч а к: н а д а б е сенцы пр ы с т о л іц ь. Ст. Х а т а ст оліцца дош кам і. НК: Очерки 222. СТОЛЬ-л/, ж.— ПОТОЛОК. ПНЗ;Растсл.; Ар.; Шсл.; Нел.; Ксл.; Гсл.; НК: Очерки, Но. 464; Сакуны 13. Расьці, расьці, каравай, выш эй печы м едзяной, вы ш эй ст олі залат ой, выш эй Ганны маладой. Горд.(Кот. 206). Н а ст олі мала м оху. Крывіна Сян. (Ксл.). Н а ст ол насыпалі п яску й палаж ылі лісьця, дык будзе цёпла. Ст. П адняў дзяцё пад самую столь. Нел. Сьцены зробім чыста, гладка, як з кры ш т алю, столь, я к шкло. Гарун(ст. "Муля ру"). с т о ль ст о л іц ь—н асти л ать ПОТОЛОК. НК: Очерки, Но. 478. с т о л ь н іц а—крышка стола. Гсл. с т о л ь н ы —потолочный. Нел. С т ольная дош ка, насыпка. Нел. СТОМа-МЫ, дат., предл.-ме, ж. 1.— ИСТОМа. Н я м ог бы я ні дня праж ыць, калі б хвоек карагод ж ывіцай ст омы не гаіў. Дойка: л. песьня. Д зень у цяж кой ст ом е к ночы ады ход зіў, н я ш ум елі лісьц ям белы я сады. Клішэвіч(Бацькаўшчына", Но. 36-37/ 115116). 2. утомление. Дз. А х, песьня м аці! Я забы ўся ст ому. Гілевіч(Б. Голас, Но. 71). Н е давала думаць нейкая млявасьць, відаць, ад стомы. Васілёнак(Полымя", 1967 г., Но. 12, стр. 192). с т о п а к -пка, предл.-пку, зват. стопку, м.—стоптанный лапоть. Шсл.; Сержпут. (Жывая Старина, 1909, I, 41). Пакуль СХадзІў у Пухавічы — з лапцей засталіся адны стопкі. Амельна Пух. (Шсл.). с т о п к а -пкі-пцы, ж.—помещение для хранения овощей и корнеплодов(зимой теплое, летом холодное, С.) Ксл. У нашай стопцы ніколі бульба ня мерзьне. Гуліна Сян. (Ксл). Маю сваю маленькую стопку. Нел. Нейдзе ў стопцы глуха стукала кубелцамі сястра. Адамчык: Арж. колас. с т о ў п, стаўпа, предл.-пё, зват. стоўпе; мн. ч.-пы-поў-пом, мн. ч., предл.-ПОХ, м. 1. СТОЛб. Гсл.; Нел.; Косіч 84. Відзеў дзерава ляжачага 11 стаўпоў. Гордз. А к. х у п, 2. Мільгалі стаўпы. Гарэцкі: Песьні 85. 2. дурак, непонятливый. Нел. 615. С т оўп гэт ы i слова сказаць н яўм ее. Нел. Стаіць, як ст оўп, вы лупіўш ы вочы. Нел. 3. черт или изображение, вырезанное на столбах в мельнице. Ідзі к ст аўпу ад мяне. Нел. х р ы б ет ны с т о ў п —позвоночник(позвоночный столб, С.) мгел. Ум еньш. ста ў п ёц пца, зват. ст оўпча; мн. ч. ст аўпцы, на ст аўпцох. с т о ў п а м, н а р еч.—подобно столбу, не-' подвижно. Нел. 615. Стоўпам вочы паставіў. Нел. Каб ты стоўпам стаў! Тм. ст о ў п -іц ь -іц ц я, лены,—см. п од тоўпіць. СТОЦЬ, нареч.—перпендикулярно. Ар.; Ксл. СтаІЦЬ стоць, ЯК КОЛ. Копцевічы Чаш. (Ксл
2 👁