Слоўнік гаворак цэнтральных раёнаў Беларусі (1990). Том 1. А-П. Е. С. Мяцельская

ВЕРАЦЕНЬ В ВБРАЦБНЬ м. Уст. Мера даўжыні поля (загона), роўная 100 метрам. Верацянь жжала i на другі перайшла. Пруды Стаўб. Даўней пяцъ вератняў бульбы садзіў. Сверанава Стаўб. Даўней некія вератні еедалі, поле eeратнямі мералі. Мікалаеўшчына Стаўб. ВБРАЦБН м. Заал. Лічынка міногі, вугрыца. Верацён — гэта рыба такая тонянькаятонянькая, як дупчык уся роўна, яе неядуць, на яе рыбу ловяць. Верацёны ёсьцяка ў нас. Дукора П ух. ВЕРАЦЁННЩА ж. Toe, штоі верацёл ьн іц а. Верацёньніцы ў Нёмні жывуць, яны ўсё круцяцца.ф Мікалаеўшчына Стаўб. ВЕРАЦЯНЩ А ж. Toe, што i в ерацёльн іц а. Верацяніцы палку падаткні, дык яна ўдзёўоніцца i апкруціцца вакол. Папоўка Мядз. ВЕРАЦЯНб н. Вертыкальны шпянёк, на які насаджваецца верхні камень жорнаў. Beрацяно стаіць зьнізу, упушчана ў ніжні камень, a дзяржыць верхні камень. Вецярэвічы П ух. ВЕРАШЧАКА ж. Кулін. Поліўка з грыбам і. Верашчаку з грыбамі варыла прошлы гот яшчэ, a цяпер — не: нельга грыбы есьці, шкодзяць. Хожава Маладз. ВЕРАПРИЦЬ незак. Віскліва пішчаць. Ужэ сьвіня еерашчаць, трэба есьці нясьці. Бяларучы Лаг. ВЕРБА ж. Баг. Вярба (Salix L.). Верба натта ш скора акараняецца. Ляшчынск Мядз. ВЁРБНІЦА ж. Абрад. Вероная нядзеля. Вероніца за тыдзень да паскі. Пруды Стаўб. На вероніцу вербы ўбіралі кветкамі, потым гэтай вярбой кароўкі ў поле праганялі i прыгаворвалі: „Н я я б*ю, вярба 6% за тыдзень вялікдзень, здароўе ў косьці, а хвароба да лесуn. Бяларучы Лаг. ВЕРВЯнбК м. Вянок, шлюбнае ўпрыгожанне дзяўчыны. Цяпер на вясельлі вервянкоў харошых няма, маладой пачэпяць нейкі кружок i ўсё. Кукалеўка Чэрв. ВЁРМАЧКА ж. Лясная сцяжынка. Будзеця ісьці дарогай, потым направо, а там вермачка будзе, от na ёй i ідзіця. Рудня Чэрв. ВЁРФЕЛЬ м. Парода галубоў. Цяпер ня ведаю, а раней жа дык усякія былі: i простыя галубэ, i верфелі, i паштовыя. Мікалаеўшчына Стаўб. ВЕРХ м, Смятанка, тлусты верхні слой на малацэ. Наша карова добрая, верх вялікі на малацэ. Калодчына Віл. Верх на салоткім малаку састаяўся, сьмятанка салоткая. Пагост Віл. ВЕРХАВбДКА ж. Верхняя вада ў студні вясной. Поўную студню верхавоткі наганяе кожную вясну, як толькі выльецца рака. Будслаў Мядз. ВЕРХАГЛЯДЗІНА ж. Экспр. Высокая ростам. Год назад яшчэ малая была, а цяпер такая верхаглядзіна выросла, што роўная з банькам стала. Дрычын Пух. ВЕРХАЛАЗ м. Асудж. Легкадумны чалавек. Увосянь верхолаз прыяжджаў мой. Што зь яго радасьці, лепш бы ня ехаў! Хожава Маладз. ВЕРХАПЛАУКА ж. Невялікая прэснаводная рыбка сям. карпавых. Верхаплаўкі толькі малыя, вялікія яны не растуць. Шутавічы Смарг. ВЕРХАЎЁ н. 36. Валакно з верхняй часткі лёну.. Як шчэшым, трэба ш адабраць, дзе кужаль, а дзе верхаўё, камлі. Прадзём гэта адзьдзельна. Белае Лаг. ВЕРЧ м. Скрутак ільновалакна. Зьвярцела лён у вярчы, усяго пяць выйшла, верч па чатыры жмені. Турын Пух. Спрала два вярчы лёну. Вецярэвічы Пух. ВЁСБЛА-РАЗВЁСБЛА прысл. Вышэйшае праяўленне радаснага настрою. Весяла-развесяла было. Рана ўставалі, цёмнінька, гуртам зьбіраліся, ідом у грыбы. Сьмяёмся, прыдумляім. Ялча Чэрв. ВЕСЕЛАТА ж., толькі адз. Весялосць. Учора такая веселата была, такі дзянёк слаўны, а сёньня онь што. Кукалеўка Чэрв. ВЁСКІ прым. Цяжкі. Ананасы натта вескія яблыкишто0камяні. Мушанка Віл. ВЕСЛАЎШЧЫК м. Весляр. Веслаўшчыку пад вецер было цяшка гнаць лотку. Ляшчынск Мядз. BĆCHHCl толькі мн. Тое, што i в а р 6 т ц ы. Мы нанач закрываем весьнікі, калі хто йдзе, то пачуеш. Падзерычы Стаўб. ВЁСЩ незак. Цягнуць, выводзіць голасам. Прыгожа вядуцъ дзяўчаты, умеюць сьпяваць, аш заслухаесься. Дрычын Пух. ВБСЯЛЦб н. Памянш.-ласк. Вясло. Вяселцы для таго, каб сядзець i кіраваць. Малінаўка Лаг. ВЕСЯЛУХА ж. Жанчына з вясёлым норавам. Пасьмяяліся мы з ёй, пасьмяяліся, а яна весялуха такая, усё сьмяецца. Язні Віл. в е т А ж м. Паверх. Ён аш на чацьвёртым ветажы жывець, як толькі ногі не баляцъ так высока падымацца. Сядзіца Віл. BĆTKA ж. 1. Пладаносная частка сцябла злакавай расліны. Буйныя веткі ў аўсе, але дрэнна, што палёх. Вецярэвічы Пух. 2. сад. Чаранок. Бяру ветку аёрэсту, усаджваю у зямлю с колічкам. На другі гот гэта ветка пусьціць карэньчыкі. Папоўка Мядз. ВЕТРАВАЛ м. Вялікай сілы вецер; бура, якая ідзе па лесе i валіць дрэвы. Ветравал на маёй помяці быў страшны. Лес асінавы, дык больш як у стан чалавека ўсё зламала, скрышыла. Ёлку, я бачыла, вырвала i так круціло ўвярху, — такі ветравал нахапіўся. Вішнева Валож