Слоўнік гаворак цэнтральных раёнаў Беларусі (1990). Том 1. А-П. Е. С. Мяцельская

А АПЫЛЬ 27 добрую апіньню. Грабёнка Чэрв.; параўн. польск. opinia *тс\ АШ САЦЬ зак. Ссекчы (скуру на пісягі). V А х, кап табечорт скуру апісоў! Вялікая Вуса Уздз. А П К А ж. Тое, што i а п б л ь к а. Не можа, гультаіна, апку зрабіць у спадніцы — ходзіць са шпилькой. Ьарняны Астр.; параўн. польск. haftka *тс\ АПЛАВАЧКАж. Памяти, да аплиука. Ani ёсьціка i малінькія аплавачкі, гэтыя дык такія нісмашныя. Нядаль Барыс. АПЛАВІЧНІК м. Бат. Сушаніца (Gnophalium L.). Аплавічнік расьце ў сырым месцы — беразе ракі, возера, на нізкіх агародах. Траву вырываюць c карэнчыкам i сушаць, п'юць пры даўленьні. Ігрушка Круп. а п л Аў к а ж. Бат. Сыраежка (Russula). А болей эо ўсіх аплавак. Я к дзеўкі на сьвята ў сукенках, так i аплаўкі — i красныя, i сінія троху, i зялёныя. Нядаль Барыс. АШ Й ВУХ м. Зневаж. Някемлівы, няспрытны чалавек. Аплзвух ты, апусьціў крыльля, смаркачэ вечна блішчаць на вусах. Дукора Пух. АШ ІЯСКАЦЬ зак. Прыбіць лапатай разорк і. Ускапала перш, a тады апляскала разоркі, грады заўтра садзіць буду. Ляхавічы Дзярж. АПЛЯТАШ К m. Збанок, гаршчок, аплецены дротам. Малако вазьмі вунь там, у аплятаніку стаіць. Брадок Мін. Я тожа насіла бацьку есьці ў аплятаніку, як ён на трактары рабіў. Аздзяцічы Барыс. АДбЛІНЫ толькі мн. Toe, што i ап£ліны. Аполіны ляцяцъ, я ш кажу, a груца астаецца. Хожава Маладз. АГОЗЛУШКІ толькі мн. Toe, што i апал й е ч к і. Вазьмі ў цёткі аполушкі. Пруды Стаўб. АВбН А ж. Камера на кола веласіпеда або аўтш ідадіш. Во, прабіла апону, трэба заклеіць. Горкі Стаўб. Недзе на палавіне дарогі anoна лопнула, прышлося нават вярнуцца. Круці Мядз.; параўн. польск. opona тс'. АПОРА ж. Корм скаціне з мякіны, м укі, сянное пацярухі. Anopy кароўцы трэба занесьці, а то астыне на холадзе, прыдзецца сячы готую м якіну сякерай. Узгурск Чэрв. АПбРКІ м. 1. Стары зношаны абутак. Лети ні чуць, ні відзяць таго, што рабілася! Баяліся карнікаў як агню, я к увідзя фашыста, так босыя ногі чуць справіцца ўсунуць у anopкі якія - i ў кусты. Бяларучы Лаг. 2. перан., зневаж. Недарэка. Я ўжо апорак, a яна - з апорка вон: ні зрабіць, ні сказаць ня ўмея. Дукора П ух. а п р А в іць зак. Адгарнуць пясок з засыпанага карча бульбы. А тады паганялі бульбу i аправілі. Ратуцічы Барыс. А Л Р А Н ІХ А ж. Верхняя вопратка. Надзень тую апранаху, у ёй працавацъ добра. Літва Стаўб. Падымі апранаху, усядно ш ты яе адзеняш. Дукора Пух. АПРАШК m. Пранік. Я к пойдзем абіваць лён — кожному na апраніку. Толькі стук нясецца. Саланая Валож. АПРАНЬСА ж. Toe, што i а п р а н £ х а. Адзень якую-небудзь апраніху, а то ноччу холодна будзе ехаць. Дубрава Маладз. АПРАТАК ai. Вопратка, верхняе адзенне. Апратак заўсёды вешай на вешалку, ня будзе пакамечаны. Палессе Мядз. АПРАТАцЬ зак. Апратаць, прыбраць. Спачатку трэба хату апратаць, а потым ужо гасьцей чакаць. Войраўка Пух. АПРАТКАж. Тое, што i а п р а т а к. У нас апратка у войну была сваёй работы. Малмыгі Віл. АПРбЧ, АПРиЧ прысл. Паасобку. Сын з бацькам жывуць апроч. Палессе Мядз. Ой, i не кажыце! Я к з бацькам посварыліся, дык апроч жывуць. Палачаны Маладз. Пачасься аткладзём апрыч, камлі апрыч, вярхі апрыч, патрапгя апрыч. Тады прадзём. Рубяжэвічы Стаўб. АПРУКм. Вяпрук. Доброго ўкармілі апрука, калоуь пара. Бясяды Лаг. АЦРЫЧгл. апроч АПСАРДАк м. Лапсардак, пінжак. Апсардак на ім як на калу вісіць, так ужо схуднеў. Дубрава Маладз. АПУСНЫ прым. Неахайны. Н у й апусная яна! У хаце грозна, сені рашчыніць i куры ходзюць. Бясяды Лаг. АПУСТбШЫЦЬ зак. Абабраць. Апустошыла мяне ўсю, усё дачыста забрала. Дукора Пух. АПУСЦЩ ЦА зак. Асесці, панізіцца. Нешта дзьверы апусьцшся, ні зачыніць, ні аччыніць камору. Савоні Стаўб. АЛУСЦІЦЬ зак. Занядбаць, не ўдзяляць увагі. Я хацела сказаць, які ты сам, такія ŭ твае дзеці будуць! Дзяцей глядзіш, а матку родную апусьціў, але стрымалася, іншым разам скажу. Савоні Стаўб. АПУХА ж. Дошкі па краях страхі. Апухі прыбіваюць ва ўсякай страсе, ні толькі саламянай. У апухах розныя цацкі ёсь, але гэтыя цацкі рабіліся можа сто гот назат. Бяларучы Лаг. АПУШЧАНЫ прым. Занядбаны, такі, ад якога адвярнуліся людзі. А гэты Язэп [памёр небарака]быў чалавечык, сказаць па праўдзе, нейкі апушчаны ў вёсцы, нейкі быў хто яго ведыіць які. Залазоўе Віл. АПУШЧЗИ ж. Неахайніца. Ог апушчэй гэты, сукенку сабе памыць лянуецца. Ляхавічы Дзярж. АПЫЛЬ м. Месца, дзе праводзілі пераклічку вязняў. Я к толькі што-нібудзь случыцца — яко там біспакойства, хто што зробя, то абізацільна кару ўстанавіць на чатыры часы, эта мы