Слоўнік гаворак цэнтральных раёнаў Беларусі (1990). Том 1. А-П. Е. С. Мяцельская

ЛІХАРДЗІКІ Л ЛІхАРДЗІКІ mh. Кулін., экспр. Сш жонік і. Толькі i ведае ліхардзікі, няма, што n отравы наесыліся. Ратуцічы Барыс. ЛІХВЯР м. Асудж. Буян, забіяка, задзіра. Я у i ліхвяр! Я к толькі ў клуп, дык абізацільна пара ў драку ўперыцца. Турын П ух. ЛІХТУГА ж. Абмяленне, перасыханне вадаёма. Ліхтуга бывав засушлівым летам. Плыты ганяюць, а тут лххтуга, тады бяда. Стары Свержан Стаўб. Л ІЦ ВЬш мн. Два брускі, якімі ўмацоўваюцда галоўкі саней. Ліцьвіны ўпускаюцца у полоз ля пярэдняга капыла i прыбіваюцца да верхняга конца галоўкі, бо галоўка ж гнутая, то каб мацней яна была. Дукора П ух. ЛЩ б н. Правы 6q k тканіны, адзення. Засьцялі пасьцілку на ліцо. Ігрушка Круп. ЛІЦЬ незак. О Лье як з ведра [як з луба] праліўны дождж. Што с пагодой сталася, лье як зь вядра. Кап хоць сівер быў, можа п разагнаў троха. Літва Стаўб. Во ліе, я к з луба ўсё роўна, ня высунуцца на вулхцу. Штва Стаўб. ЛІЧЫЦЦА незак. Знаходзіцца, быць на вучобе. Сын ужо два гады ў інстытуце лічыцца. Дрычын П ух. ЛШШЩА. ж. Лішак, лішняе. У мяне німа чаго давацъ, лішніцы німа. Дукора Пух. ЛІШ ТВАж. 1. Тое, што i Гарніз. Ліштву молена зрабіць угары, молена зрабіць i ўнізе, як клеіш шпалерамі. Пруды Стаўб. 2. Падкладка. Глядзі, у цябе ліштва ў сачыку адарвалася, прышыць трэба. Слабада Віл.; параўн. польск. lisztwa *тс\ ЛОБ м. 0 Хоць у лоб стрэль нёадабр. упарты вельмі. H y i ўпарты, хоць ты ям у ў лоп стрэль, а ён своё права правіць. Забалоцце Смдл. Л бГВА ж. Бярлога. Учора ў лесе мы на старое логва дзікоў набрылі. Клетнае Барыс. ЛОГВІНА ж. Логавішча. Хадзіла ў ягады, нарвалася на дзікіх сьвінёў у Шыманскім леci. Толькі вухкаюць. Логвіньі павыкладаныя, сем 'яуі дзержацца. Бяларучы Лаг. ЛОЖА ж. Уст. Ложак. Я ні даю сваю лолсу закрываць капай, ні люблю. Колісь у модзе было лалсыць на лолсу падушак цэлую гару, наверх—ясікі. Фалевічы Мядз. ЛОЖКА н. Тое, што i л о ж а. Даўней нікеляво лошко — роскаш, усё дзеравянныя были ды ні такія, я к цяперачы, а самаробныя. Горкі Стаўб. Хатка маленька была, яно ў мяне адразу у дзьвярах стаяло. Калі ня йду, дак аб лошко зачаплюся. Жацерава Стаўб. ЛбЖ КА ж. Пчал. Прылада аграбаць рой. Нясі лошку, будзям рой аграбаць. Вецярэвічы П ух. ЛОЖНІК м. Несправядлівы чалавек. Бн лолснік, мой брат дваюрадны. Трусэ ў яго ест хорош и пароды, а я папрасіла, мне пазычыў труса простого заводу, а кожа, што харошай пароды. Савоні Стаўб. ЛбЖЫСТЫ прым. Спадзісты. Я люблю больш стромкую страху, чым лолсыстую. Саланая Валож. ЛбКШ А ж. Локшына, лапша. У краму локшы прывязьлі, бабы яе моментам расхватали Забалоцце Смал. ЛОМ лі. Экспр. Трухлявая будыніна. Хоць бы гэны лом стаёў яшчэ, а то валіцца. Баяры Віл. ЛбНАЧКА ж. Памянш. Радок. Пасадзіла лоначак колькі морквы, прарваць трэба, а то тонінька будзя расьці. Савоні Стаўб. ЛбНКА ж. Ямка, паглыбленне. Я агуркі ў лонкі саджаю. Ляхавічы Дзярж. ЛбНСКІ прым. Мінулагодні. Патрэбны ён табе, я к лонскі сьнех, але ш чаго трымаеш? Слабодка Стаўб.; параўн. польск. loński 'тс*. ЛбПАН м. Управа. Лопану на яго ніякага няма, вот уеўся! Вялікая Вуса Уздз. ЛбП АТм. Шум. Ото надаелі гэтыя гусі: такі лопат паднімаюць, што хоць вушы заткни Вялікая Вуса Уздз. Л бііАТН І мн. Тое, што i ж а б а 1. Нідобра касу накляпаў, ці ж рук няма? Адны лопаты на касе. Мікалаеўшчына Стаўб. ЛбПАЎКА ж. Тое, што i ж а б а 1. Я к няўдала адбіў, калсуць: нагнаў лопавак. Бытча Барыс. ЛбПАЦЕНЬ м. Спец. Вялікі свярдзёлак, якім выкручваюць дзіркі. Лопатням выкручваюць дзірку у калоццы, каб надэець на вось. Цялякава Уздз. ЛбПАЦЦА незак. Неадабр. Гаварыць крыкліва, даводзячы сваю правату. Н у чаго ты /&паесься? Купіла нейкае радбоддзе, дык i жуучы/ГалькГКруп. ЛбПАЦЬ незак. Стукаць. Н у чагоўты лопаеш i лопаеш? І так голова баліць, сьціхні, кажу. Баяры Віл. ЛбПНУЦЬ зак. Адлегчы, паменшаць (пра мароз). Мне трэбо было закалоць парсюка месяц назат, дак я ўсё цягнула. Але больш цягнуць ні буду. Я к марос лоцне, адразу закалю. Савоні Стаўб. ЛбУЧЫ у знач. наз. Старшы ляснік. Лоўчы заўсёды паціху так на кані лес аб*яждлсае. Халмоўка Барыс. ЛбхНУЦЬ незак. Прагнуць, моцна жадаць. Таню ні пускаюць гуляць да дзяцей, матка хоча, каб дзіця на ачах было. А яна аж лохня да дзяцей, крычыць да дзяцей! Савоні Стаўб. ЛУБКА ж. 1. Кораб на зерне, зроблены з лубу. Бралі лупкі, сыпалі жыта i хадзілі, расьсяваючы na полі. Цяпер лупкі мала ў каго ёсьць. Баяры Віл. 2. Колькасць таго, што змяшчаецца ў лубцы. Я к там леыта ці там м уку пазычаіш, дак перавалсна лупкамі. Нізок Уздз. 3. Калыска з лубу. Цяпер ні даўней, дзі