ШУМЕ'ТНІК м. Сметнік. Нясі на шуметнік шуму. Мярэцкія Глыб. Трэба шуму вынесці на шуметнік. Саланое Віл. Памыі вылей на шуметнік. Беразіно Докш. На шуметнік шуму выкінь. Мішневічы Шум. ШУМЕ'ЦЬI незак. Пеніцца. Малако шуміць, як карова з'есць пасцель. Гемзы Шальч. ШУМЕЛДЬII незак. Кдшэць. Шумяць чэрві ў мясе. Пацаўшчына Дзятл. ШУМЕ'ЦЬIII незак, Утвараць гукі рухам чаго-н. Шуміць ручэй, вада бурболіць. Пераброддзе Міёр. Шуміць сена, ужо neрасохшы. Лісна В.-Дзв. ШУМЕ'ЦЬIV незак. Выклікаць раздражненне слыху пры склерозе. Шуміць у вусе. Альхоўцы Лях. Што гэта галаве робіцца, чаму шуміць? Альхоўка Навагр. Шуміць галава. Гемзы ПІальч. ШУМЁЛКІ мн. памянш. да ш у м ё л ы. Aŭ, c шумёлкамі сваты паехалі. Кураполле Ласт. ШУМЁЛЬІ мн. Toe ж, што i ш а л а г у н э. Шумёлы звіняць. Шумёлы натрэпліваныя i звіняць, i за шэю начэпіш. Ахрэмаўцы Брасл. Шумёлы каню на шыю надзівалі. Кураполле Паст*. ШУМГЛЫ мн. Toe ж, што i ш а л а г у н э. Жанік едзіць, шумілы на шыі ў каней бражджаць. Месянцы Брасл. ШУМСУЧАК м. памянш. Туман. VСтаіць у глазах, як шумочак. Старыя Смільгіні Воран. ШУМСЦЬ выкл. у знач. вык. Шусь. Зграбе — да шумсць у гіеч. Старыя Смільгіні Воран. ШУМЧЭТДЬ незак. Цурчаць, струменіць. Шумчыць дожджык. Месянцы Брасл. ШУМШЧЭТДЬ незак. 1. Шалясцець, шморгаць. Вецер шумшчыць кола лістоў: гэта на дошч. Гемзы Шальч. 2. Перасядаць, трашчэць. Шумшчыць у горле чорны хлеб. Гемзы Шальч. ШУМЯ'ТА ж. бат. Мята перцавая. Шумята такая, пахня. Рудня Чэрв.; параўн. літ. šŭnmete тж'. ШУТІЕЛЬ, ШУ'ПЯЛЬ гл. ШУ'ФАЛЬШУ'ПЛЫ прым. Сцарахнелы, чарвівьі. Два баравікі, да шуплыя. Вецярэвічы Пух.; параўн. літ. šiupŭs 'які можа рассыпацца'. ШУПЛЯВААЦЬ незак. 1. Хутка кідаць, выкідваць лапатай зямлю, пясок. Шупляваць зямлю, пясок лапатай, у паскораным тэмпе. Калі хто быстро робіць i кідая лапаткай пясок, то задзівяцца i кажуцы «Ох, як шуплюя». Альхоўцы Лях. Пачаў снех шупляваць. Іўіралі Шчуч. 2. Падаць вялікімі сняжынкамі. Снех шуплюя, як стане шупляваць, то с хаты не вылезет. Каўняны Гродз. Снех шуплюя, што вочы не расплюшчыш. Кіралі Шчуч.; гл. ш ў ф а л ь. ч ШУПЛЯ'ДА гл. ШУФЛЯ'ДАШУПСУЛЩЬ незак. экспр. Есці. Што яна шуполіць ды шуполіць. Кузьмічы Люб. ШУПСЦЕ'ЦЬ, ШУПЦЕ'ЦЬ, ШУПЧЭ'ЦЬ, ШУПШЧЭ'ЦЬ