Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 565  ▶ 
СЦІГАНУ'ЦЬ зак. Ударыць, жарнуць. Сцігані яго палкайt Кіралі Шчуч. СЦІДЗЁ'НЫ гл. СЦЮ ДЗЁ'НЫ СЦІ'Ж А гл. СЦЮ 'Ж А СЦГЖ БА ж. Вялікі статак. Такая сціжба кароўі Вецярэвічы Пух. СЦГЛІШ ЧА н. Toe ж, што i с ц ё л i ш ч a. Мярзцкія Глыб. СЦІМ БУФ, СЦІМ БІФ, СЦЫМБУФ м. 1, Сцябло агародных культур, пустазелля. У сланэчніку сцімбур. Стральцы Гродз. Грубы сцімбур у сланэчніка. Солы Смарг. Быльнік высокі, карэнні глыбокія, сцімбур у ім вялікі. Дакудава Лід. У гародзе стаіць сцімбур, трэба яго вырваць — ён мяшая добрай расліня расці. Сцімбуры бобу я перарубаў i ў гной выкінуў. Гемзы Шальч. Сцімбур вырас, толькі сцімбуры на шчаўніку. Дэгшні Шальч. Сцімбуры стаяць без лісця. Пераброддзе Аіядз. Сцымбур расцець высока. Завельцы Астр. 2. Чаранок ліста. Сцімбур — цвёрдая частка ліста, я зразаю сцімбуры. Малі Астр. Падваротнік, як шчаўё, сцімбур у ім ёсць. Плябанцы Ашм. Праколваюць шаршаткай сцімбур ліста самасейкі i вешаюць сушыць. Абломліваюць сцімбурэ ад лісту І складаюць у копкі. Гемзы Шальч. Сцымбурэ ў бураках, у бруццы. Масілавічы Сл. 3. Кветаножка, сцябло суквецця. Цыбуля выцветне i сцімбурэ вялікія пуская. Гемзы Шальч. 4. Стрыжань пяра, Даўней уложаць сцімбіры ў сенічок i дзеці спалі i ня прэлі. Ёдлавічы Брасл. 5. Сплеценыя ніткі ў матузы. Сцімбурэ ў скирачэ. Гемзы Шальч. 6. анат. Хваставы адростак у жывёл. У каровы длугі, а у каня кароткі сцімбур. Сцімбур — хвост, скура на ім ёсць, на гэтым сцімбуру. Руднікі Шальч.; параўн. літ. stimburys, stimbiras 'тж\ СЦІМ БУРО'К, СЦІМ БІРО'К -м. памянш. да с ц і м б ў р, c ц i м б \ p 1, 2, 3. СцІмбурок у травы. Стральцы Гродз. *Нарву сцімбуркоў красных буракоў, звару, туда крону, пёрышкаў, цыбулькі — i хлоднік. Індра Красл. Сцімбуркі атрывала ад вішні i ела. Малі Астр. Сцімбірок таўставаты ў трыпутніку. Ахрэмаўцы Брасл. СЦІМ БЮФ м. Toe ж, што i c ц i м б ў.р 4. Зарэзала курыцу — адны сцімбюры, не атрасло nep'я, не магу вырваць сцімбюр. Рагулішкі Даўг. СЦІНА'ЦЦА незак. 1. Пакрывацца тонкім лёдам, замярзаць. Пачыная вада сцінацца. Жылі Іўеў. Рака сцінаіцца, лядок naчыная замярзаць. Саланое Biл. Яшчэ лядок толькі сцінаецца. Рыбчына Віл., Крэва Смарг. Лёт сцінаяцца. Магуны Паст. Boзіра сцінаіцца, замярзаіць, тонкі лядок. Вузла Мядз. Будзя велькі марос: ужо звечара вада сцінаецца. Гемзы Шальч. Сцінацца стала вада. Глівін Барыс. Вада сцілася — зацягнулася тонкім лядком. Мярэцкія Глыб. 2. Зябнуць, уздрыгваць. Бягу i сцінаюся, як усё роўна змерз. Ісерна Слуц. СЦІНАЛЦЬ незак. 1. Зразаць. У вас есць ножніцы, што клы сцінаць парасятам? Мсцібава Ваўк. У малых свіней сцінают
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

nepя, дзёны, скйрачэ, сцігануць, сцідзёны
8 👁
 ◀  / 565  ▶