Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

СЦЕ'Ж АЦЬ ж. Сцежка. Вытапчу сцежаць у сад. Жыдзевічы Іўеў. СЦЕ'Ж КА, СЦЕ'Ш КА, СТЭ'ЖКА ж. 1. Сцежка. Ідзі, там сцежка e. Дзяніскавічы Ганд. Сцешка была пратаптана na лонкі. Едлавічы Брасл. Па якой сцешца ісці — не знаяць. Лоск Baлож. Стэжка— узкая дорожка. Смаляніца Пруж. Як паходзіць хто па полю, то кажуць — адны сцежкі. Дзяніскавічы Ганц. Харошыя сцешкі каровы парабілі. Кіралі Шчуч. 2. у знач. прысл сцешкаю; сцежкамі. Па сцежцы; у радкі. Ехаў сцешкаю, на шасе з'яжджаў. Дарава Лях. Ткалі ручнікі сцежкамі. Азяраны Раг. О Відзець сцёшку — мець зрок. Добра, як сцешку сам сабе еідзіш. Вузла Мядз. Не відзець сцешкі — траціць зрок, быць сляпым, не бачыць. Скора не буду пад нагамі відзець сцешку. Ёдупка Шальч. Як дапяў да дзешкі, то не ўеідзіў сцешкі. Малі Астр. Загадзіць сцёшку — стварыць перашкоды другому, прычыніць вялікія непрыемнасці. Благі чалавек загадзіць сцешку харошаму. Вузла Мядз. СЦЕЖ ЭРЬГСКО н. Toe ж, што i с ц е ж ар 2. Сцежэрыско роб'ят: забівают палі, дручкі кладут i на іх — сено. Лука Haраўк.. СЦЕ'КАЦЬ незак. I. Сцякаць. Адагрэтае кісла молоко ў сырніку сцекае. Лука Нараўк. Упяцёх, ушасцёх на ліашыне, з іх вада сцекае. Дзяніскавічы Ганц. Ca страхі сцекала еада. Вецярэвічы Пух. 2. У выразе: Як рука сцёкае — як абхапіць пальцамі рукі. Цёрты лён вяжуць у жменькі: бяруць жменьку, як рука ёцекае. Дзяніскавічы Ганц. СЦЕЖ ЛЫ прым. Шалёны. ён не сцеклы сабака — не, не! Сабака файны — пільнуе дому. Старыя Трокі Трак.; параўн. польск. mściekty тж'. СЦЕЖ ЦІСЯ зак. Зрабіцца кволым, змарнець (пра гародніну). Сцеклісь буракі, зараслі травою. Чарняўскія Лудз. СЦЕ'ЛІШ ЧА н. Месца, дзе сцелюць лён. Вязуць на сцелішча лён, расцілаюць. Мішневічы Шум. Сцелюць лён на сцелішча, як выліжыўся — у кулі візалі. Валынцы В.-Дзв. Лён ca сцелішча ў вяскі візалі. Кураполле Паст. На сцелішчы лён быў насланы. Саланое Віл. СЦЕ'ЛЬКА ж. шав. Вусцілка, сцілка. Сцелька парвалася ў ботах. Альба Нясв.; параўн. руск. стелька тж'. СЦЕ'М НІЦЦА гл. СЦЁМ НІЦЦА СЦЕНА' гл. СЦЯНА' СЦЕ'НАЧКА памянш. да с ц ё н к а II, 3. Сценачка вядзе npac кусты. Гемзы Шальч. СЦЕ'НКА I ж. 1. памянш. да с ц я н а 1. Сценку закінуў у шулля. Рыбчына Віл. Званок у сценца зроблены, каб званіўё Гальшаны Ашм. Павесіла на сценку халат. Малышы Лід. 2. Трубка з высокай абагравальнай часткай, у якой праходзіць дымаход. Трэба сценку паліць — выстудзіла хату. Дэгціні Шальч. Кап я каля сценкі цёплай пасядзела. Вострава Мает