Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

ХЛЯ'ПА II ж. Пашча. Воўк ляціць, разевіўшы хляпу, ' а то i ni разевіў хляпу; разіўляіць хляпу. Саланое Віл. ХЛЯТІАНГНА, ХЛІПАНГНА ж. Toe ж, што i х л юп а. Хляпаніна — мокрая пагода, спех ідзе. Тайна Лаг., Рудня Астравітая Чэрв. Якая сяння хляпаньна. Рыбчына Віл. Хліпаніна ідзець. Мярэцкія Глыб. ХЛЯ'ПАНІЦА ж. Toe ж, што i х л юп а. Еслі адліга, садліжая снех i мокры ідзе — eo хляпаніца. Малахоўцы Бар. Якая сяння хляпаніца. Рыбчына Віл. ХЛЯ'ПАТІСЕ незак. Плюхацца. Діеті e eodie хляпаюцце. Kyрашэва Чыж. ХЛЯ'ПАУКА ж. Toe ж, што i х л юп а. Хляпаўка бывая, калі адліжная пагода. Крэва Смарг. ХЛЯ'ПАЦЬ I ж. Toe ж, што i х л юп а. У такую хляпаць сядзі дома — i не рыпайся. Беразіно Докш. ХЛЯТТАЦЬ II, ХЛЯ'ПІЦЬ, ХЛЯ'ПАТІ незак. L Ісці (пра мокры снег). Мокры снех хляпая, захляпаў воны. Темзы Шальч. Сяння снех хляпіць, мокры ідзець. Вузла Мядз. 2. Пырскаць. Хляпае па нагах дошч. Завельцы Астр. 3. перан. Баўтацца. Тошная цялуха, аш бакі хляпаюць. Саланое Віл. Х Л Я ўН У Т І, ХЛЯ'ПНУЦЬ зак. 1. Апырскаць. Самоход іехав i хляпнув на мэнэ болотом. Курашэва Чыж. 2. Разліцца. Молока кроху на помуост хляпнуло. Курашэва Чыж. О.Хляпнуті щтось— сказаць глупства. Часом чоловіек высолопіт языка i нэпотрыэбно штось хляпне. Курашэва Чыж. ХЛЯ'ПНУЦЬ зак. перан. Загінуць, здохнуць. Мой плімяннік хляпнуў у гэту вайну. Два плімянніка хляпнула. Два цяплёнкі ўжо хляпнула. Валынцы В.-Дзв. ХЛЯПЯСТАЧДЬ незак. Булькаць. Вада хляпешча ў носі. Рудня Астравітая Чэрв. ХЛЯСНУ'ЦЬ зак. Пляснуць. Хляснуў яму — i ўсё. Завельцы .Астр. ХЛ ЯўТКА ж. Тое ж, што i х л юп а. Хлястка нейкая на дварэ, атліга. Дзёрнавічьі В.-Дзв. ХЛЯСЬ выкл. у знач. вык. 1. Адпавядае знач. дзеяслова хлясяуць. Шчука хлясь хвастом — i няма яе. Месянцы Брасл. 2. Упасці. Лена бавілася — хлясь i расцягнулася. Малі Астр. ХЛЯУТ1 незак. Многа піць. Ранім вечором началі хляті, а куончылі по повночы. Курашэва Чыж. ХЛЯУЧЫ'К м. Тое ж, што i х л я в ё ц. Цёплы хляўчык быў. Саланое Віл. ХМАРА', ХМУФА' ж. 1. Звычайна цёмнае воблака, якое прадвяшчае навальніцу. Хмара чорная якая, будзе дошч. Мярэцкія Глыб. Якая хмара цёмная! Рыбчына Віл. Хмара чорная нашла. Саланое Віл. Хмара найшла, пакапаў дош. Вецярэвічы Пух. Ізноў хмара ідзе. Валеўка Навагр. Хмара, дошч краплісты ідзе, крапля буйная. Хмара здымалася. Хмара цёмная, думалі, што бокам пойдзя. Альхоўка Навагр. Хмара з дажджом. Дзяніска