Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

той хвайні хадзілі na грыбу. Кузьмічы Люб. 3. Toe ж, што i х в a i н а. Там адна хвайна, а дзе адны ёлкі. Кдралі Шчуч. Расце хвайна. Вялікія Баяры Шчуч. Хвайна, яліна расце, беразіна расце. Вострава Мает. У лесі расце хвайна, еліна. Крынкі Крыню Каб дзікі бліска наляцелі, то на хвайну налезла п. Парэчча Гродз. 4. Галіны хвоі. С хвайны намяло вязалі, гнутыя лапкі звяжуцца. Мсцібава Ваўк., Дзяніскавічы Ганд. Памяло с хвайны рабілі. Баброўнікі Гарад. 5. Будаўнічы матэрыял. Хвайна не гадзіцца для стройкі. Івашкаўцы Смарг. V Як хвайна, была дзяўчына. Старый Смільгіні Воран. ХВА'ЙНЫ гл. ФА'ИНЫ ХВАЙНЯ'К м. Тое ж, што i х в а й н а 2. Хвайняк — слабы лес. Кураполле Паст. Грыбовыя хвайнякі. Мярэцкія Глыб. Быў у мяне шнурок зямлі, цянер на хвайнякох мой шнурок зарошшы. Рыбчына Віл. ХВАЛА' ж. Высокая пахвала. Мне ужо адна хвала: ці мяне хваляць, ці ганяць. Малькуны 1гн. Вам чэсць i хвала, што вы выналняіце план. Рагулішкі Даўг. ХВАЛА' ж. Пахвала. V Адзін з'еш i вала — усеадно адна хвала. Месянцы Брасл. ХВАЛДАВА'ТЫ прым. перан. Які ў выглядзе фалдаў. Дзяшары — тоўстыя кішкі, хвалдаватыя. Ракаўскія Швянч. ХВА'ЛДЫ гл. ФА'ЛДЫ ХВАЛЁНЫ дзеепрым. Расхвалены. Хвалёны масцер — i абмануў. Ахрэмаўцы Брасл. ХВАЛІВА'РАК гл. ФО'ЛЬВАРАК ХВАЛГЦЦА незак. 1. Выхваляць сябе. Сідзяць яны i хваляцца. Ахрэмаўцы Брасл. 2. Хваліць каго-н. Мы ні хвалімся сватамі. Саланое Віл. 3. Расказаць з хвальбой аб сабе. Хваліцца німа чым. Завельцы Астр. V Не хваліса, пасеяўшы жыта, а хваліса пажаўшы, бувае, вунрае жыта. Кузьмічы Люб. ХВАЛГЦЬ незак. Добра адазвацца аб кім-н. Хваля сваю свякроўку. Кемялішкі Астр. Бывая ні очань красівы, а ў чужой старане яго очань хваляць. Перш ганіла, а потым хваліла яго. Рабіла многа, але ш любіла, што хвалШ мяне. Малі Астр. Хваліла яна таго хлопца. Кухты Віл. Не то, што гэта мая дачка: i я хвалю, але i людзі скажуць. Саланое Віл. Вшэлькі свайго хваля. Кудзялянцы Шальч. Не нада хваліць. Малыя Аўцюкі Калінк. Ніхто ні хваліць, a ўсе парасяты харошыя. Вузла Мядз. V I caва сваіх дзяцей хваліць. Ёдлавічы Брасл. / сава свае дзеці хваля. Малі Астр. Хто сам сябе хваліць, таго пёрун спаліць. Mipaтычы Карэл. ХВАЛЬБО'НА гл. ФАЛЬБО'НА ХВАЛЬБУ'Н м. Той, хто сябе выхваляе. Хвальбуном прозывают такого чоловіека, што любіт хвалітісе. Курашэва Чыж. ХВАЛЬКО' м. i ж. Toe ж, што i х в а л ь б ў н. ён такі хвалько, выхваляецца Паляцкішкі Воран. Хвалько ты, хваліцца. Завел ьды Астр