Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

ны халявы. Хадак адрэзваўся ад бота. Вострава Мает. 5. Чаравікі. Хадакі насілі багатшыя людзі. Пашоў у хадакох. Альхоўка Навагр. 6. Паношаны абутак. На такое болото быле якіе ходакі наложи. Курашэва Чыж. V Скура злезла, што хадак. Рыбчына Віл. ХАДАЛА' прысл. экспр. Бягом. Спалохаўся мужык, a тагды ўсе хадала за ваўком, біць яго c бусакамі, вілкамі. Ваўкалатка Докш. Там ляжала камення крушня вялікая, як ускачыў, a тады сабраўся ды хадала дамоў. Саланое Віл. ХАДАЛЯ'КУ прысл. Наўцёкі. Хто куды — хадаляку: у кусты, хто ў лес. Пераброддзе Міёр. ХАДАРО'М, ХАДЫРО'М, ХАДУРА'МІ прысл. 0 Хадаром (хадыром, хадурамі) хадзіць — трэсціся, дрыжаць. Жирны кабан, хадаром ходзіць увесь. Ахрэмаўцы Брасл. Сталі дзверы хадурамі хадзіць, трасуцца. Вузла Мядз. Зявы у яго хадыром ходзяць, як разлуецца. Малі Астр. Пайсці хадыром — загізаваць. Пашлі хадыром каровы, хвасты залупілі. Малі Астр. ХАДАЧКІ', ХАДАЧКЕ' мн. памянш. 1. Дзіцячыя тапачкі, вязаныя кручком. Дзяцём з нітачкаў плялі хадачкі. У гэтых хадачкоў выгодна было хадзіць. Быстрыца Астр. Тата вучыў, як вэрсаць хадачкі, як крыжаваць вяровачкі. Ёдлавічы Брасл. Кручком вяжуць хадачке малым. Кіралі Шчуч., Галубы Маст. 2. Дзіцячыя тапачкі, пашытыя ca скуры. Хадачкі — c кожы, кожавы. Хадачкі — гэта харашо, а так босянькі. Швэды Вільн. У хадачкох летка малому. Старыя Трокі Трак. Хадачкі былі c шнуркамі i вушкі такія. Канюкай Вільн. 3. Toe ж, што i х а д а к i 1. Хадачкі — с скуры пашытыя жаць на поля. Рабчына Віл. Хадачкі — ca скуры, без падашвы, скурай перанізана i звязана. Чычалі Швянч. ХАДЖ АЧН гл. ХАЗЯ'ІН I ХАДЖ А'ЙКА гл. ХАЗЯ'ЙКА ХАДЖ А'ЙСТВА гл. ХАЗЯ'ЙСТВА ХАДЖА'ЛЫ м. Прахожы. Хаджалы прышоў. Рудня Астравітая Чэрв. ХАДЖ А'ЦЬ незак. Рухацца. Чаўных хаджая туды i назат. Малахоўцы Бар. ХАДЗГЦЦА незак. Хадзіць. Некаторыя хадзіліса na магілках. Парэчча Гродз. На падворку ходзяцца — i мокро. Мсцібава Ваўк. ХАДЗРЦЬ, ХОДЗГЦЬ, ХОДЫ'ТЫ незак. 1. Набываць здольнасць навучыцца хадзіць. Жуйку ёў, квасам прагоніць — i да году хадзіць пачаў мой сын. Вузла Мядз. 2. Накіроўвацца куды-н. з пэўнай мэтай. Хадзіла цялё прадаваць. Лоск Валож. Гэта ў грибы хадзілі, у ягады. Груздава Паст. Не хажу па лясох, ня ведаю, грыбы бываюць. Галыпаны Ашм. Ня ходзя адна ў лес. Кемялішкі Астр. Як ходзім па грыбох, сустракаеш гадаў. Завельцы Астр. Хадзіла па траву каню. Кудзялянцы Шальч. Старая, а у лес ходз'щь па ягады. Як маладзейшая была, у кал