Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

лосямі ўстрэчацца. Сонічы Гродз.; параўн. руск. встречаться тж'. УСТУДЗЕ'ЦЬ зак. Пазябнуць, змерзнуць. Рукі ўстудзелі. Малахоўды Бар. УСТУ'ЖКА ж. Тасёмка, шнурок, стужка. На ўстужку крыжык вешалі. Мішневічы Шум. УСТУПА'ЦЦА незак. Абувацца. Ты хутчэй уступайся ў чаравікі! Каўняны Гродз. УСТУПА'ЦЬ незак. Не супярэчыць, згаджацца, пакарацца. Я яму уступаю, бо так мы не жылі п. Дэгшні Шальч. Ен каждаму ўступаіць. Кураполле Паст. УСТУ'ПАЧКІ мн. памянш. да у с т ў п к i. Уступачкі шылі з палатна.х Старое Сяло Зэльв. УСТУПГЦЦА, УСТУПЬГТЫСЬ зак. да у с т уп ад ца. Дай мне ў што ўступіцца, ды пайду. Гемзы Шальч. А ў што ўступіцца? — У сандале. Вялікія Баяры Шчуч. ДаўНей казалі: «Уступлюся ў цюпы, у папуці». Навасёлкі Свісл. Уступіся ў свае башмаке i паглядзі гусей! Уступіся ў сандалы i ідзі! Я ўступлюся ў тапкі i пайду* Кіралі Шчуч. Уступіцца ў боты. Стральцы Гродз. Уступіся ў боты i ідзі! Ракаўскія Швянч. Уступіўся басанош. Быстрыда Астр. Уступіўся ў боты без наска, бес парцянкі. Дакудава Лід. Уступілася ў чаравікі. Пацаўшчына Дзятл. Уступіліся ў клумпі. Старыя Смільгіні Воран. Такыі чырывыкы, уступывся i пошов. Сіманавічы Драг. УСТУПГЦЬ зак. 1. Ступіць, шагнуць. / толькі я ўступіў на масток, як раптам — бух! I боляй я ўжо нічога i не пачуў. АзаркіПудавінка Мядз. 2. Наступіць. Уступіў на міну. Пярэкі В.-Дзв. УСТУ'ПКІ мн. Сандалі, тапці. Дзе я кінуў свае ўступкі? Трэба надзець. Парэчча.Гродз. УСТУРЬГЦЬ зак. экспр. Разбудзіць, падняць. Сына яшчэ да дожджу ўстурыла. Валынцы В-Дзв. УСТЬГ прым. Густы. У стая воўна. Старыя Смільгіні Воран. УСТЫ ТНУЦЬ зак. 1. Застыць, зацвярдзець. Так масла ўстыгла, што косць, у студню апушчана было. Жылі Іўеў. 2. Прастудзіцда, пазябнуць. Я ўстыгла на холадзе. Жылі Іўеў. УСТЬГД м. Сорам. У стыда німа ў цябе! Міратычы Карэл. УСТЫДА'ЦЦА незак. Саромецца. Цяпер устыдаюцца маладыя па-беларуску гаварыць. Мсцібава Ваўк. УСТЫ ДЗГЦЬ незак. Сароміць. Устыдзілі яго. Мсцібава Ваўк. УСТЫДЛГВЫ прым. Сарамлівы. Ен устыдлівы такі чалавек. Калясное Міхал.; параўн. польск. wstyd сорам', mstydzić si§ саромецца', mstydzič сароміць', wstydliwy сарамлівы'. УСТЬГЦЬ зак. Пазябнуць. У стыла нага, рука, ці сама ўстыла ўся. Міратычы Карэл. Паехала, было холадна — i ўстыла. Дакудава Лід. Мы ходзім, нам цёпла, а вы ўстылі. Збляны Лід. Мая скура ўстыла. Альхоўка Навагр. V Кап ты ўстыў! — згінуў, памёр. Рудня Астравітая Чэрв