Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 565  ▶ 
настрой, прывесці да захворвання. Ах, гэта дачка, упяклася яна мне ў душу! Альхоўцы Лях. УРАБАЧЭ'ЦЬ зак. Быць ператочаным чарвямі; распладзіцца ў вялікай колькасді. Урабачэлі за ноч грыбы. Жылі Іўеў. УРАБЕ'ЦЬ зак. Спалохацца, перапалохацца. Яны ўрабелі: ён быў узяўшы пісталет. Ахрэмаўцы Брасл.; параўн. руск. оробеть тж'. УРАБІ'ЦЦА зак. Toe ж, што i у п э ц к а ц ц а. ён урабіўся у балота. Паляцкішкі Воран. УРАБГЦЬ зак. 1. Папэдкаць. Урабіў ручкі, ідзі памый! Паляцкішкі Воран. 2. Укачаць, пасыпаць. Калісь у нас рабілі так: пралі калаўроткам, маталі ў матке пражу, парылі i ураблялі ў попял, клалі на печ, патом палакалі маткі. Стральцы Гродз. УРАТ м. Вораг. Калі хочаш нажыць урага, то вазьмі пазыч грошы. Вузла Мядз. Пазыч каму грошы, то ты нажывеш урага. Дзяніскавічы Ганц. V Свая маці не ураг дзіцяці. Вузла Мядз.; параўн. руск. враг тж'. УРАТАВАЦЬ незак. 1. Капрызіць, наравіцца, упірацца, выказваць непаслушэнства. Рабёнак урагаваіць: крычыць, ня слухаіць, трэба розгай высцябаць яго. ён урагаваіць: заваліцца, нагамі б'ець, a дзяцька розачкай як сербануў — «Цзядзічка, ня буду!» Валынцы В.-Дзв. 2. Судраціўляцца, не падпарадкоўвацца, рабіць насуперак. ён чатыры месяцы ўрагаваў: нічога ня робіў, ліжаў на хаці. Валынцы В.-Дзв.; гл. у p a t i. УРА'ГІ толькі мн. Капрызы, норавы. Дзяцька розачкай як сербануў — дзе яго ypati дзеліся?! Валынцы В.-Дзв.; параўн. літ. raugas злюка'. УРА'ГЛІВЫ прым. Капрызны, крыклівы, непаслухмяны. У яе рабёнак ураглівы, нада ўрагі адганяць розачкай. Валынцы В.-Дзв.; параўн. польск. urqgliwy з'едлівы, здзеклівы'; гл. У p a f i. У РА'Д прысл. Падрад. Даўней койкі не было, быў пол, лажыліся ўсе ў pad. Малахоўцы Бар. УРАДЗГЦЦА зак. 1. Нарадзіцца. Я ўрадзілася ў тэй вёсцы. Стральцы Гродз. Урадзіўся таўсты чалавек. Дзёрнавічы В.-Дзв. V Калі ўрадзілася жарабя з лысінай, яно i здохня з лысінай — пра ўнаследаваныя недахопы чалавека. Вецярэвічы Пух. Урадзілася жарабё з лысінай — i здохніць з лысінай, i воўк з'есць з лысінай. Не ўрадзіўся мак — пражывём i так. Вузла Мядз. УРАДЗГЦЬ I зак. 1. Урадзіць. Добра ўрадзіла бульба. Паляцкішкі Воран. Так бульба яму ўрадзіла. Жылі Іўеў. Жыта ўрадзіла, як сцяна. Вецярэвічы Пух. Каб жыто табе урадзіла. Старое Сяло Зэльв. 2. Нарадзіць. V На то мяне бог урадзіў, каб каля мяне хто хадзіў. Валеўка Навагр. УРАДЗГЦЬ II зак. 1. Шкодзіць для здароўя. Я ня ем таўстоя сала -t- урадзіць мне. Груздава Паст. 2. Прычыняіўь вялікія стра
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

бець, зедлівы, зесць, прычыняі^ь, урабачэць, урабець, урабіцца, урагі
9 👁
 ◀  / 565  ▶