Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

Ультай ты! Старыя Смільгіні Воран. Яны былі ультаі. Парэчча Г родз. УЛЮБГЦЬ зак. 1. Упадабаць, палюбіць. Яны ўлюбілі яе, за дачку мелі. Малькуны Ігн. 2. Пакахаць. Ен яе ўлюбіў, жаніцца хацеў. Альхоўка Навагр. Спрытны румяны хлопяц, гэтага ты улюбіла n. Пераброддзе Міёр. У ЛЮ'ДЗІ прысл. 0 Пайсці ў ліодзі — пайсці на працу па найму. Даўней казалі: «Пашла ў людзі служыць»,— калі наймаліся на работу. Дэгшні Шальч. УЛЯГА'ЦЬ незак. перан. Мець схільнасць, цягу да чаго-н. Мы ў гарэлку ні ўлягаем. Кухты Віл. УЛЯКНУ'ЦЦА зак. 1. Спалохацца, спужацца. Улякнуўся дзед — нехта піраехаў на жалезных катках поле. Мішневічы Шум. Улякнуўся ён. Лісна В.-Дзв. Можна ўлякнуцца ў лесі. Альхоўцы Лях. Улякнулася, ад спужання захварэла. Даўней, як улякнецца хто, замовіць вадзілі, той дасць вады папіць. Рудня Астравітая Чэрв.; параўн. польск. ztgknyć si§ тж'. 2. перан. Знікнуць (пра малако ў каровы). Карова захварэла, малако ўлякнулася. Рыбчына Віл. УЛЯЛЕ'ЧЫЦЦА зак. экспр. Закахацца, улюбіцца. Як улялечыўся ў яе дарэктар— спасения не было. Мачаск Бярэз. УЛЯ'ПАЦЦА зак. экспр. 1. Toe ж, што i у л я лё ч ыц ц а. Уляпаўся мой хлапец у яе. Уляпаўся ў яе — дзень у дзет ходзіць да яе. Ухвала Круп. 2. Захапіцца чытаннем. Moŭ гаспадар як уляпаўся ў кнішку, то нічога ні відзіць. Жылі Іўеў. УЛЯПІ'ЦЦА зак. экспр. Учапіцца, утрымацда за што-н. Што за дзіця: як улепіцца за руб у ложку, так i прастаіць цэлы час. Жылі Іўеў. За дзіван рабёнак улепіцца i пройдзіць да стала. Кураполле Паст. Матка ўляпілася ў наш плот i трасець. Дзяўчына ўляпілася за мяне — дзяржыцца за спадніцу; малыя хлопцы ўляпіліся за мяне. Вузла Мядз. УЛЯ'ТАЦЬ незак. Адлятаць, вылятаць. Качкі ўлятаюць, а маглі зімаваць i ў нас. Дзяніскавічы Ганц. УЛЯЦЕ'ЦЬ зак. 1. Тое ж, што i у л е ц е ц ь 2. Уляту ў хату, пагляджу на дзяцей. Дэгшні Шальч. 2. Уваліцца, укінуцца. Не йдзі, бо ў бухту уляціш! Грыкені Вільн. Не ўляці! Магуны Паст. УЛЯ'ЦЬ незак. Гуляць. Катэ уляюць у гародзе, i бураке паламалі. Парэчча Гродз. УМ м. Розум. На ум ей было ўпаўшы. Бакшты Іўеў. Сын у яе няпоўнага ума. Дзёрнавічы В.-Дзв. Ты умом багатая. ён умом красівы. Ахрэмаўцы Брасл. Ты з умом рабіў?! — Так малога набіў! Солы Смарг-0 На ум збёгчы — успомніць. Якая шчэ на ум збяжыць песня? Дзёрнавічы В.-Дзв. Не на уме — не міла, не ў думках. У сё бал'щъ: мне белы свет не на уме! Малыя Аўцюкі Калінк. УМА'ЗАЦЦА зак. Запэцкацца. Мама ўмазалася ў сажу. Жылі ІўеўУ МА'К прысл. О У мак разощца — праявіць вялікае нама