Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

зямлі прыгнулася. Беразіно Докш.; параўн. руск. угнетённый прыгнечаны'. УГНГБНУЦЬ зак. Ушчыпнуць. Падсуніш пальцы, так рак i ўгнібне, можа ўгнібнуць. Старый Смільгані Воран.; параўн. літ. ignybti тж'. УГНО'ЕНЫ дзеепрым. с.-г. Удобраны, угноены. Угноена зямля, часта гной ложаць. Гемзы Шальч. УГНУ'ЦЦА зак. Увагнуцца. Палажылі на стол, i стол угнуўся. Саланое Віл. УГНЯВІ'ЦЬ, УГНАВГЦЬ зак. 1. Увесці каго-н. у гнеў, раззлаваць. Еслі ты благога чалавека ўгнёвіш — галавеньку можа прынесці i спаліць. Вузла Мядз. 2. перан. Выклікаць запаленне, раздражніць (пра рану). Можна ўгнявіць рану. Мярэцкія Глыб. Угнявіў рану — месца не знаходжу. Беразіно Докш. Угнавіла ты рану, як палажыла мазі. Валынцы В.-Дзв. УГО'ДА ж. Умова. Складалі гасцінец пастуху, такая ўгода была з ім, усё увосінь плацілі, як атработаў лета. Малькуны ІГН. УГО'ДНЫ прым. Угодлівы. Такая ўгодная, яна ўсім угодзя. Рыбчына Віл. УГО'Л м. Вугал. Угол зруба кладзецца. Асавец Віл. V У мушчын адзін угол, а баба тры ўглы дзяржыць — гэта абазначаіць, што мушчына дроў прывязець, карові пошару прыстараецца, а баба далжна наварыць, накарміць, усіх абшыцъ, абмыць i гаспадарскую работу рабіць. Вузла Мядз. УГСУЛЬё н. Валлё. У гольё ў курыцы. Малахоўцы Бар. УГО'ЛЬЯ зб. н. Вуголле. У кузні мех раздувае ўголья. Горек Бяроз. УГОФ I, УТАРЬ м. заал. Бугор. Угор пападаецца тожа. Беразіно Докш. Угры ў другіх азірах. Мельнікі Лудз. Угрі, как змея, такія рыбы. Навікі Лудз. Я рас ішла ў Мядзела, i угроў горы ляжалі. Вузла Мядз. УГОФ II м. Узаранае поле, ворыва. Ржыско гаруць i зовуць угор. Ліпнікі Вільн. УГОФАЧ гл. УГОФЫЧ УГОФАШ гл. УГОФЫШ УГОФАШЧА ж. Toe ж, што i у г а р ы н а. Цапы навязвалі ўгорышчай — скурай угорашча. Ахрэмаўцы Брасл. 'УГОФУ прысл. Угору. Рукі падымая ўгору i паткідая мяч. Міратычы Карэл. V Булбаткі скачуць угору — будзя дошч велькі. Кіралі Шчуч. УГОФЫНА гл. УГАФЫНА УГОФЫЧ, УГОФАЧ м. Toe ж, што i у гор I. Самая жырная рыба — угорыч. Угорыч ідзець, як змей, галоўку уверх падняўшы. Водзіцца ўгорыч, дзе буж'яна возіра, ён пахніць бузой. Угорыч пітаецца матылямы. Немцы, яўрэі ні елі ўгорыча i ліна. Даўней з угорыча скуру знімалі i цапы наеязывалі. Ахрэмаўцы Брасл. Угорыч — як змія. Янова Рас. Угорыч у гарох ходзіць