Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1984). Том 4. П-С. Ю. Ф. Мацкевіч

ПРАГАВАРЫ'ЦЬ зак. Звярнуцца да каго-н. Я к Фэлька да мяне прагаварыў, усё стала ясна. Івашкаўцы Смарг. ПРАГАВГТА прысл. Прагна. Прагавіта есь. Рыбчына Віл. ПРАГАВГТЫ прым. 1. Прагны. Прагавітая, ешчая карова. Прагавіты, лапшывы конь. Рыбчына Віл. Прагавіты чалавек. Груздава Паст. 2. перан. Заўзяты. Яна прагавітая была на работу. Саланое Віл. ПРАГАВО'РНЫ прым. Гаваркі. Ён прагаворны чалавек. Парэчча Гродз. ПРАГАЙДА'ЦЬ зак. экспр. Марна растраціць. Oŭ меў, але ўсё ўжо прагайдаў — прапіў, прагуляў. Гемзы Шальч. ПРАГА'Л м. Паляна ў лесе. Прагал паміж лесу. Пацаўшчына Дзятл.; параўн. літ. proga, praguma тж'. ПРАГА'ЛАК м. Toe ж, што i п p а г а л. На прагалках апенькі растуць. Азяраны Раг. ПРАГА'ЛІНА, ПРОГА'ЛІНА ж. 1. Праталіна. Дзе прагаліны — зямля відацца. Кураполле Паст. 2. Toe ж, што i п p а г a л. Прагаліна там, у лесе. Лісна В.-Дзв. Прагаліна ў лесе, дзе лес вырубалі. Лука Нараўк. 3. Абсеў. Прагаліну аставіў, не пасеяў. Рыбчына Віл. 4. Лапіна на поді, дзе вымакла збожжа. Жыто ціелымі прогалінамі нэ посходіло, бо вымокло. Курашэва Чыж. ПРАГАМАНІ'ЦЬ зак. Прагаварыць. Колькі рас пасля сну ўночы прагамоніш, прадумоўваючы [школьнае задание], ycтанеш i знаеш усё. Дарава Лях. ПРАГАНЯ'ЦЬ I незак. Праганяць. Праганяў з возера іх. Ахрзмаўцы Брасл. ПРАГАНЯ'ЦЬ II незак. экспр. Запіваць. Праганяіць бульбачку гэтай вадой, што бульба зварылася, каб не nepaсядала ў горлі. Кураполле Паст. ПРАГА'ПІЦЬ зак. Toe ж, што i п р а в а р о н і ц ь. Кап не прагапіла я, быў бы сырок. Дакудава Лід.; параўн. польск. progapić тж'. ПРАГАРАВА'ЦЦА зак. Нагаравацца. Гэткую жысь прагаравалася. Солы Смарг. ПРАГВЕ'НЬ м. Бервяно ці нізенькая сценка (з некалькіх бярвенняў), якая аддзяляе ток у гумне. Прагвенъ у таку, жыта клалі ў канец, у другі канец — сена. Рыбчына Віл. ПРАГІ'БІВАЦЦА незак. Прагінацца. Штоб балка не прагібівалася, шып заганяюць. Скрудалена Даўг. ПРАП БН У'ЦЦ А зак. Прагнуцца. Жэрдзь прагібнулася. Скрудалена Даўг. ПРАГЛАСКЦЬ зак. Запрасіць. Я яе прагласіла к сабе на футар. Пасіене Лудз.; параўн. руск. пригласить тж'. ПРАГЛАТАЛДЬ зак. Праглынуць. Каўцяк трэба праглатаць. Малі Астр. ПРАГЛ ЫНУ'ЦЬ, ПРАГЛЫТНУ'ЦЬ, ПРАГЛЫКНУ'ЦЬ