ка, солат малолі крупна. Філіпаўцы Красл. 3. Салодкасць. Не мее соладу, падсаладзі. Малыя Аўцюкі Калінк. СО'ЛАДЗЬ, СО'ЛАЦЬ ж. 1. Toe ж, што i c 6 л a д 3. С сахарам сільная солаць. Жодзішкі Смарг. Соладзі дабаўлю. Рудня Астравітая Чэрв. 2. Toe ж, што i c 6 л a д 2. Тая солаць прарасце, тады сушаць, у жорнах меляць. Рудня Астравітая Чэрв. СО'ЛАДКА, СО'ЛАТКА прысл. Соладка. Натта солатка. Вялікія Нястанавічы Лаг. СО'ЛАМЯ н. Полымя. Пастаў бліжэй, перат соламям. Maсілавічы Сл. Перад соламям пастаў. Соламя ў печы. Малыя Аўцюкі Калінк. СО'ЛАМЯНЬ м. Toe ж, што i с о л а м я. Соламянь вялікі, салыпнулі дровы i згарэлі. Рудня Астравітая Чэрв. СО'ЛАНА 1. прысл. Салёна. Солана будзя. Парэчча Гродз. 2. безас. у знач. вык. Соленае. Ніхто ня n'e ваду — ня солана ядуць. Раўбічы Мін. СО'ЛАС, СО'ЛУС м. кулін. Coyc. Солас робюць. Солас ад грыбоў смашны. Валынцы В.-Дзв. Солус зрабі. Стральцы Гродз. СО'ЛАТ гл: СО'ЛАДСО'ЛАТКА гл. СО'ЛАДКАСО'ЛАЦЬ гл. СО'ЛАДЗЬСОЛДА'Т гл. САЛДА'ТСОЛДА'ТІХА ж. Салдатка. Стёпу до войска забралі, i Манька солдатіхою остала. Курашэва Чыж. СО'ЛЕНЫ 1. дзеепрым. Пасолены. Мяса, як сонная, свежае, i з'есць. Соленыя грыбы люблю. Ахрэмаўцы Брасл. Соленых грыбоў трыццаць дзве банкі далі дзяўчуку. Кіралі Шчуч. 2. у знач. назоўніка соленая ж. кулін. Бульба, звараная з соллю. Звары соленай. Будзям варыць солену. Кіралі Шчуч. СОЛІ'ЦІ гл. САЛІ'ЦЬСО'ЛКА ж. Невялікі востраў у рацэ. Солка вышэйшая, там можа лаза расці. Рыбчына Віл.; параўн. літ. sala востраў'. СОЛОДКО' гл. САЛО'ДКАСОЛОДУ'ХА гл. САЛАДУ'ХАСОЛО'МНЯНЫЙ гл. САЛАМЯ'НЫСОЛО'НЫЙ гл. САЛО'НЫСОЛО'ПА м. i ж. экспр. Хто дражнідца. Нэ буть солопою, нэ показуй языка. Курашэва Чыж. СОЛОПЯ'КА гл. САЛАПЯ'КАСО'ЛТУС, СО'ЛТАС, СО'ЛТЫС м. устар. Стараста. Солтуса выбіралі. Гальшаны Ашм. Да солтуса пашла. Кураполле Паст. Солтус — то такі вясковы начальнік. Баброўнікі Гарад. Солтас падаткі сабіраў. Ахрэмаўды Брасл. Бацька быў солтысам. Дарава Лях., Гемзы ІПальч.; параўн. польск. sottys тж'. СО'ЛУС гл. СО'ЛАС