Крынкі Крын. 2. безас. Хацецца. Рупілася яму снядання. Acaвец Віл.; параўн. літ. rŭpintis, rŭpeti тж'. РУ'ПІЦЬ безас. незак. Турбаваць, хваляваць. Нічога ня рупіць чалавеку, сядзіць i тчэць. Малышы Лід. Як пашыла, стала лёгка на душы, што не рупіць. Малі Астр. Яму ўсё pyпіць, ён мала спіць. Кіралі Шчуч. 3 малада мне хата рупіць. Кураполле Паст. Мне рупіць печ паліць І есці зварыць. Вялікія Баяры Шчуч. Мне рупіць карову падаіць. Мсдібава Ваўк. Рушць мне ісці дахаты. Якубова Рас. Пака зойдзяш i ні будзя табе рупіць. Альхоўка Навагр. Як была адна, то нічога не рупіла. Лоск Валож. Не рупіць яму нічога, ён здаровы. Ахрэмаўцы Брасл. Мне рупіла, як гэта печ падпаліць. Старыя Смільгіні Воран. Я к рупя, то ня ўснеш. Гемзы Шальч. Ня pyпіць дома работа яму. Рагулішкі Даўг. Міне рупіць, як Олюсь. Едлавічы Брасл. Дзеці рупяць. Магуны Паст.; параўн. літ. rŭphti тж'. РУПЛІ'ВЫ, РУПЛЫ'ВЫЙ прым. Дбайны. Руплівы, хазяйственны чалавек, ён усё думая, яму ўсё рупіць. Кіралі Шчуч. Руплівы чалавек рупіцца зрабіць усё. Вецярэвічы Пух. Pynлівы спаць ня будзя, ён рупіцца. Быстрыда Астр. У руплівага чалавека ўсё ў доме ёсць. Галубы Маст. Руплівы чалавек— заботлівы, яму рупіць работа. Лісна В.-Дзв. Руплівы чалавек без работы не можа пасядзець. Гемзы Шальч. Руплівы чалавек да работы. Руднікі Шальч. Руплывый чоловік. Сіманавічы Драг.; параўн. літ. rŭptiŭs тж'. РУ'ПНЫ, РУ'ПНЫИ прым. 1. Тое ж, што i р у п л і в ы. Рупны чалавек раней устаніць. Кураполле Паст, ён чалавек рупны, а нярупны — гультай. Ахрэмаўцы Брасл. Мне рупіць работа, i бацька мой рупны. Валынцы В.-Дзв. Ён рупный чалавек, заботлівый. Дзёрнавічы В.-Дзв. Такій рупный чалавек. Рагулішкі Даўг. 2. Ашчадны. Каб ты быў рупны, даходны, то меў бы сваё, быў бы з грашыма. Малі Астр.; параўн. літ. rŭpnŭs тж'. РУ'ПЧЫК м. памянш. да р у б ец 1. Рупчыкаў многа — карова старая. Глівін Барыс. РУ'ПЯСНЫ прым. Тое ж, што i р у п л i в ы. Вот ён рупясны, аб усім рупіцца. Парэчча Гродз. Рупясны чалавек — добры хазяін. Дзяніскавічы Ганц. РУ'РКАгмс. Трубка. Па рурцы вода плыве. Курашэва Чыж.; параўн. польск. rurka тж'. РУ'СІК м. Упрыгожанне, аздоба. Русік — адзелка была ў плоцці забраная. Ухвала Круп. РУСГЦЬ незак. Гаварыць па-руску. Каця адмалу ў горадзе окывець, русіць. Дзёрнавічы В.-Дзв. РУСПУСКА'ЦЦА гл. РАСПУСКА'ЦЦА РУСУВА'ЦЬ гл. РАСАВА'ЦЬ
Дадатковыя словы
расаваць, распускацца, рупныи, руркагмс, руспускацца, русуваць
7 👁